"დაკარგული ძმის დაბრუნება"(დასრულებულია)

"საუკეთესო გამოსავალი" თავი 29

ყველაფერმა შესანიშნავად ჩაიარა-მომდევნო დღეს კი,როცა ბარგი ჩავალაგე და სახლიდან გასვლა დავაპირე,მაიკლის ფეხის ხმა მომესმა-დიდხანს იდგა გაუნძრევლად,მაგრამ ბოლოს ჩემთან მოირბინა,მაგრად ჩამეხუტა და მითხრა:

-მელ,ძვირფასო,გთხოვ,მაპატიე-სხვა გზა არ მქონდა-ეს მხოლოდ შენს დასაცავად გავაკეთე-ძალიან მიყვარხარ.

არაფერს ვეუბნებოდი-უბრალოდ მაგრად ვეხუტებოდი და თან ჩუმად ვტიროდი-ბოლოს კი,როცა ტირილისგან ძალა გამომეცალა,შევხედე და თითქმის ჩამწყდარი ხმით ვუთხარი:

-ძამიკო,არ მინდა წასვლა-მინდა აქ დავრჩე და შენ და ბიჭები დაგიცვათ

როგორც კი ეს გაიგო,მაშინვე სუსტად გამიღიმა და მითხრა:

-საყვარელო,მესმის,რომ ჩვენი დატოვება არ გინდა,მაგრამ გარკვეული დროით თუ წახვალ,ეს შენთვის უკეთესი იქნება-აჯობებს თუ შენ და ლუკი ცოტა ხნით სადმე შორს იქნებით

-მაიკი მართალია,საყვარელო-როგორც კი ლუკის ხმა გავიგე,მაშინვე მისკენ შევბრუნდი და შეშინებულმა ვკითხე:

-ლუკ,დ... დარწმუნებული ხარ,რომ ამის გაკეთება ღირს?

როგორც კი ეს ვკითხე,ხელი მთელი ძალით ჩამჭიდა და მითხრა:

-მელისა,ჩემო პატარავ,გთხოვ,დამშვიდდი-ყველაფერი კარგად იქნება და გპირდები,რომ როცა ყველაფერი მორჩება,დავბრუნდებით

ძალიან შეშინებული ვიყავი და არც კი ვიცოდი,რა გამეკეთებინა-უბრალოდ ადგილს ვიყავი მიყინული და თვალებს დამფრთხალი ვაცეცებდი აქეთ-იქით-როგორც კი მაიკლმა ეს დაინახა,მაშინვე ფართოდ გამიღიმა და მკითხა:

-ჰეი,მის კლიფორდ,რაშია საქმე? რატომ მოიწყინეთ? სად გაქრა ჩემი მხიარული და საყვარელი დაიკო?

როგორც კი ეს მკითხა,ცრემლები უფრო მეტად მომეძალა-მაშინვე მაგრად ჩავეხუტე და ტირილით ვუთხარი:

-მაიკი,საყვარელო,მე არსად წავსულვარ-შენი მხიარული დაიკო ისევ შენთანაა და ეს ყოველთვის ასე იქნება-გპირდები,რომ რაც უნდა მოხდეს,არასდროს მიგატოვებ

-ძალიან მიყვარხარ,პრინცესავ-ამოისლუკუნა და გულზე მაგრად მიმიხუტა-ცოტა ხანში კი,როცა ოდნავ მაინც დავმშვიდდი,შევხედე და ვუთხარი:

-მეც ძალიან მიყვარხარ,ძამიკო.