"დაკარგული ძმის დაბრუნება"(დასრულებულია)

"ეჭვი" თავი 18

არც კი ვიცოდი,რა მეთქვა-უბრალოდ ვიდექი და თვალებს შეშინებული ვაცეცებდი აქეთ-იქით-რათქმაუნდა მაიკლმა ეს შეამჩნია-დამინახა თუ არა,მაშინვე ფართოდ გამიღიმა და მკითხა:

-მელისა,ძვირფასო,ყველაფერი რიგზეა?

არაფერს ვეუბნებოდი-ვიდექი და ერთიანად ვცახცახებდი-დიდხანს ჩუმად დგომის მერე კი შეშინებულმა ამოვილუღლუღე:

-ყ... ყველაფერი კარგადაა,მაიკი-უბრალოდ,რაღაც მინდა,რომ გკითხო.

როგორც კი ეს გაიგო,მაშინვე ცნობისმოყვარე გამომეტყველება მიიღო,საყვარლად დაიკრიჭა და მკითხა:

-რაშია საქმე,საყვარელო?

-მაიკლ,ახლა ხუმრობის ხასიათზე ნამდვილად არ ვარ-გთხოვ,სიმართლე მითხარი-ნამდვილად შეეშვი სტეისის დევნას?-არ მინდა,რომ მის გამო რაიმე ხიფათს გადაეყარო-ვუთხარი ისე,რომ ნერვიულობა არ შემტყობოდა-როგორც კი ეს გაიგო,მაშინვე საყვარლად დაიკრიჭა და მითხრა:

-მელ,რამდენჯერ უნდა გითხრა,რომ ყველაფერი რიგზეა?-გეფიცები,ამიერიდან იმ მონსტრზე დროს აღარ დავხარჯავ,მაგრამ თუ ისევ ეცდება შენ ან ბიჭებს რამე დაგიშავოთ,გაჩენის დღეს ვაწყევლინებ.

ძალიან შეგვეშინდა,როცა ეს თქვა-დაახლოებით ათი წუთი დაბნეულები ვუყურებდით ერთმანეთს,ბოლოს კი ლუკმა სიცილით ჰკითხა:

-ძმაო,შენ რა-სულ გაგიჟდი?

როგორც კი ეს გაიგო,მაშინვე ჩვენს შორის ჩადგა,ფართოდ გაიღიმა და უპასუხა:

-სულაც არ გავგიჟებულვარ,ლუკ-სრულ სიმართლეს ვამბობ

ვერაფერს ვამბობდი-უბრალოდ ვიდექი და ჩუმად ვიცინოდი-შეშინებულმა ლუკმა კი რამდენიმე ნაბიჯით უკან დაიხია და ხმის კანკალით უთხრა:

-ძ... ძმაო,მაპატიე,მაგრამ მგონი მართლა გაგიჟდი-რადგან ვერაფრით გეხმარები,აჯობებს ეს ყველაფერი ჰარის და ლუის შევატყობინო-იმედია ისინი მაინც დაგეხმარებიან-ბოლოს კი ადგილს მოსწყდა და გიჟივით გავარდა გარეთ

-ლუკ,სად გარბიხარ?-დამელოდე!-კივილით გავეკიდე,მაგრამ მაიკლი დამეწია,შემაჩერა და მითხრა:

-დამშვიდდი,დაიკო-ლუკი მალე დაბრუნდება

-მაიკლ,შენ რა-სულ გაგიჟდი?-ვერ ხედავ,როგორ...-ის ის იყო,კითხვა უნდა დამესრულებინა,რომ რამდენიმე წუთის მერე ზურგსუკან ლუკის ხმა მომესმა-როგორც კი შევბრუნდი და დავინახე,მაშინვე მასთან მივირბინე,მაგრად ჩავეხუტე და ვუთხარი:

-საყვარელო,როგორ შემაშინე

-დამშვიდდი,პრინცესავ-კარგად ვარ-საშიში არაფერია-ჩურჩულით მითხრა და თმაზე ფერება დამიწყო

-ლუკ,აქ საიდან გაჩნდი?-ჰკითხა ცოტა არ იყოს დაბნეულმა მაიკლმა,მაგრამ ბოლოს ცრემლი მოერია,მასთან მიირბინა და მაგრად ჩაეხუტა-თან შეშინებულმა უთხრა:

-ძმაო,დიდი ბოდიში,რომ ასე შეგაშინე-გთხოვ,მაპატიე

-არაფერია,მაიკი-შეგიძლია დამშვიდდე-სიცილით უთხრა ლუკმა,ბოლოს კი ცნობისმოყვარე გამომეტყველება მიიღო,საყვარლად დაიკრიჭა და გვკითხა:

-დარწმუნებულები ხართ,რომ ყველაფერი რიგზეა?

მაიკლს არაფერი უპასუხია-მხოლოდ ფართოდ გაუღიმა და თავი დაუქნია-მე კი სიცილით ვუთხარი:

-ყველაფერი შესანიშნავადაა,გოლიათო.