Fransa'da doğup küçük yaşta babaları ile İngiltere topraklarına yerleşen üç kardeş; Aceline, Leonardo ve Anna Brunella.
.
Eric Brunella, İngiltere Kralı üzerinde saygın bir hâkimiyet kurmuş başarılı bir adamdır. Geleceğe dönük planlarından biri ise...
"-Kırık bir ailenin korkutucu sesi... Ne zaman kendim olabileceğim? Uç, küçük kız. Benimle birlikte uç. Ben sana göz kulak olacağım. (...) Kaç, küçük kız. Benimle birlikte kaç. Birlikte özgür olacağız."
×××
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
×××
Kral Edward, kendisinden önceki krallardan çok daha iyi bir kral olma yolunda ilerliyordu, şüphesiz. Daha taç giymesinin üstünden bir ay bile geçmemesine rağmen krallıkta yapılan yeniliklerin ardı arkası kesilmiyor, İngiltere'yi battığı çamurdan çıkarmak adına her önlem alınıyordu. Buna ülkedeki hainleri temizlemek de dahildi.
"Alınan bilgiye göre kuzeyde halkın ayaklanıp saldırıya geçmek adına Londra'ya yürümesi an meselesi." dedi, Charles Clout. Çizmelerinin altındaki zemin adamın her hareketinde gıcırdıyor, toy adımları ondan önce gelen bilge adamların aşındırdığı tahta döşemelerde ilerliyordu. "Bu konuda acilen bir şeyler yapılması en iyisi olmaz mı?"
"Lord Clout'a katılıyorum." diyerek ayağa kalktı, Norfolk Dükü. Bastonunu dominant olan elinin altına aldı ve homurdandı. "Majestelerinin her ihtimale karşı hazırlıklı olmasını ve saraydan ne olur ne olmaz diye uzaklaştırılmasını öneriyorum."
Edward masaya diktiği bakışlarını kaldırıp yaşlı adama baktığında, gözlerindeki ciddiyet dükü bir adım geri itti. "Ayaklanma olasılığına karşı halkımı ve sarayımı bırakıp kaçmamı mı öneriyorsunuz, bayım?"
Norfolk Dükü boğazını temizledi. "Kaçmak mı, ne haddime majesteleri? Sadece sizin her duruma karşı korunmanız için bir öneri sunmak istedim."
"Sör Brunella?" diyerek yanında oturan Eric Brunella'ya döndü Edward, dükü yok sayarak. "Siz ne düşünüyorsunuz? Ne de olsa, danışmanım sizsiniz."
Bu detayın diğer adamlara da hatırlatılmış olması Eric'i son derece memnun etmişti. Yine de bu memnuniyeti ustalıkla gizlemeyi tercih etti. "Majesteleri, danışmanınız olmam veya olmamam şunu değiştirmiyor ki; aklı yerinde her adam böyle bir durumda kralın sarayda kalmasını söyler. Sizi saraydan uzaklaştırmak halkı sadece daha da kızdırmaktan başka bir şey yapmaz."
Bunun üstüne Norfolk Dükü dişlerini sıktı. "Ben kralımızın sağlığını düşünüyorum, bayım. Gözü dönmüş bir toplumun neler yapabileceğini görecek kadar uzun yaşadım. Tecrübelerim sayesinde şunu öğrendim ki, gözü bağlı savaşa giden bir kral asla zafer kazanamaz."
"Bunu demeniz ne kadar tuhaf, dük hazretleri. Ne de olsa yıllar önce Kral Richard'ın Fransa'ya saldırmasını önerirken bu terimi kullanmamıştınız." dedi Eric, gayet rahat bir şekilde başını dükün olduğu tarafa çevirirken. "Majestelerinin kendi halkı ile savaşa girmesi söz konusu dahi olamaz. Şu anda karşı karşıya olduğumuz durum daha önce karşılaşılmamış bir durum değil." dedikten sonra da bakışlarını yeniden krala çevirdi. "Tahta çıkan her kral hükümdarlıklarının ilk zamanlarında böyle durumlar ile karşılaşır. Ülkedeki bütün halkın taç giyen yeni kraldan memnun olmasını bekleyemezsiniz. Ancak, halk yeni kralın neler yapabildiğini ve neleri değiştirebildiğini gördükten sonra sizi kabul edecektir. Danışmanınız olarak, majesteleri, size önerim kaçmanız veya kalıp savaşmanız değil. Kalem kılıçtan keskindir. Eğer kuzeydeki halk saldırı planı ile Londra'ya doğru yola çıkarsa, onları diplomatik yoldan alt edebileceğimizi düşünüyorum."
