The Culprit (UNDER REVISION)

Case 069: Stalker 👮

                              "Stalking Mode"

ALEJANDRO
Today is valentine's day—a loving day for everyone. People are busy thinking and preparing for a special date or gift for their special someone. Every girl dream for a romantic date and every guy exerting efforts to make their partners happy.

And he will going to the special girl in his life: his mother.

Ang kanyang ina ay nasa pangagalaga ng St. Mary Medical Center. His mother is under catatonic stage. Until now, she can't speak or even move her body. Nakatulala lang ito at tila walang nakikita. Naaawa man siya sa kalagayan nito, wala naman siyang magawa. He can easily solve mystery cases and bring justice for someone's death, but he can't do that to his own family.

Huminga siya ng malalim, he prevent himself from thinking of anything. He should be happy dahil makikita niya ulit ang kanyang ina na matagal ding hindi na niya nadadalaw.

Bumili muna siya ng bulaklak sa labas ng hospital bago pumasok sa loob. Puting rosas ang paboritong bulaklak ng kanyang ina kaya iyon ang pinili niya.

Pumasok siya sa loob ng hospital. Bawat nurse na makasalubong niya at binabati siya. Kilalang-kilala na siya ng mga tao sa hospital dahil sampung taon na rin nakalagi roon ang kanyang ina.

He went upstairs and look for his mother's room. Naabutan niya room ang personal nurse nito na si Princess, nililigpit nito lang lamesa kung nasaan nakalagay ang samo't saring mga gamot.

"Inspector kayo po pala." Lumingon ang dalaga at ngumiti sa kanya.

"Nasaan siya?" tanong niya nang
tuluyang makapasok sa loob.

Princess heaved a sigh and shrugged her shoulders. "N'andoon sa bintana, nakadungaw na naman at naktingin sa malayo."

What he can expect? Hindi na dapat siya dapat magulat sa ganoong balita. It's a normal thing for his mother. Mas magtataka siguro siya kung sabihin nito na nagsasalita ang ina niya.

"You can take a leave for today, ako na munang magbabantay sa kanya.

"Talaga Inspector?"Princess eyes glows in excitement.

He nodded in respond. Mabilis naman ang naging kilos ni Rachelle, halatang may ka-date ito base sa pagmamadali ng kilos. "Sige Inspector alis na po ako, text niyo na ang po ako kapag aalis na kayo."

"Sige," matipid na sagot niya. Nilingon niya pa ang sumarang pinto bago bumaling sa ina.

"Ma, flowers for you..." but as he expected he didn't get any respond from her. She didn't even blink her eyes.

Inilapag niya ang tangkay na rosas sa kamay nito. Pero hindi nito hinawakan iyon, kaya nanatili lamang nakapatong iyon sa mga hita nito.

"Ma, gusto mo lumabas? Para makalanghap ka naman ng sariwang hangin sa labas."

Hindi na niya hinintay na sumagot ito. Pumewesto siya sa likod nito at hinila ang wheelchair na kinauupuan nito.

Dinala niya ito sa garden ng hospital. Nakita naman niya ang tuwa sa mata nito nang masilayan ng malapitan ang mga bulaklak na kanina ay tinatanaw lamang nito mula sa taas.

"Ma, may gusto ka bang kainin?" he knows that he will not get any respond from his mother but he's hoping anyway.

He heaved a sigh at umupo sa harap nito. Hinawakan ang kamay ng ina at mabining hinalikan iyon.

"Ma, I know how much you miss Papa so much. I miss him too, pero kailagan natin lumaban." He paused and place her hand on his chest. "Wala na si Papa, pero tayong dalawa buhay pa, we have to fight, wherever he is now, I'm sure na hindi rin siya masaya na makita kang gan---" natigil siyang sa pagsasalita nang makita niyang hinawakan nito ang bulaklak na nasa hita.