Return of the Dragon Rider (Wolno Pisane)

5 - Koszmary

Oczywiście, Czkawka przeszedł wiele w ciągu ostatnich kilku lat. Szczególnie miesiące przed tym, jak w końcu znalazł dom na Wyspie Nocnej Furii. Mam na myśli, że miał piętnaście lat i musiał żyć na własną rękę z Szczerbatkiem. Z pewnością pojawią się kłopoty.

🐉

Mężczyzna krzyczał na niego w języku, którego nie rozumiał, stojąc nad nim, gdy był w skulony w rogu. Nie otrzymawszy odpowiedzi, mężczyzna uderzył go, powodując krzyk. Po wielokrotnym zadawaniu tego samego pytania i nie otrzymując odpowiedzi z prostego powodu, że nie miał pojęcia, co do niego mówił, mężczyzna odszedł. Zwinął się w kącie, otaczała go ciemność, nowe siniaki na starych. Nie miał pojęcia, jak długo tu był, ale minęło trochę czasu. Zastanawiał się, gdzie jest jego smok. Drzwi otworzyły się z krzykiem i jego głowa podskoczyła, widząc, jak mężczyzna wraca, tym razem trzymając miecz...

Siedział wyprostowany, krzycząc. Włosy miał mokre od potu, a całe jego ciało drżało. Smok zawarczał cicho i trącił go pyskiem. Przeczesał dłonią po włosach, odgarniając je z twarzy. Smok obrócił się i spojrzał na niego. Oparł nogi o krawędź łóżka. Naciągnął tunikę przez głowę i chwycił sztylet. Nie chciał założyć całej zbroji. Wspiął się na smoka i zaczeli latać godzinami. W końcu wylądowali na klifach. Siedział tam, z głową w dłoniach, z zamkniętymi oczami. Nie słyszał, że ktoś się zbliża.

Ponownie koszmary?

Podniósł głowę, jego oczy spotkały się z Wrenlou. Mężczyzna patrzył na niego ze zmartwieniem. Odkąd spotkali się na tej plaży, Wrenlou zawsze go szukał. Skinął głową, a Wrenlou usiadł obok niego.

- Powiedz mi Czkawka, proszę.

Spojrzał w górę. W głosie Wrenlou nie było żądania, tylko troska. Ponownie przeczesał dłonią włosy i zauważył, że wciąż się trzęsie.

- To po prostu... To zawsze to samo! Ten sam ciemny pokój, ten sam człowiek. To samo pytanie, którego nie rozumiem. Tuż przed tym, jak się budzę, stoi tam z mieczem, a ja się jego boję.

- Nigdy... nie zdałem sobie sprawy... z blizny... czy on...?

Czkawka zadrżał na wspomnienie. Wiedział, o co pyta Wrenlou. To co przebiegało przez jego plecy. Jeśli Szczerbatek nie pojawiłby się, gdy on zrobiłby to tej nocy, zostałby zabity. Pokiwał głową w odpowiedzi na pytanie Wrenlou.

- Co się stało? Wiem, że nie lubisz o tym rozmawiać, ale muszę to wiedzieć.

- Ja... nie mogę... przepraszam... po prostu...

Wrenlou położył mu dłoń na ramieniu, ściskając ją lekko.

- Wiesz, że nie musisz.

Czkawka ukrył głowę w dłoniach. Zadrżał, choć nie było tak zimno. Dłoń Wrenlou wciąż była na jego ramieniu i na razie nie miał nic przeciwko temu.

- Chciał mnie zabić. Wiem, że chciał. - Wymamrotał, nie podnosząc głowy z rąk. - Jeśli Szczerbatek nie przyleciałby... -  Podniósł wzrok i wyprostował się. - Uchyliłem się, kiedy pierwszy raz rzucił się na mnie, ale nie mogłem uniknąć drugiego. W tej chwili Szczerbatek jakoś mnie uratował. Następną rzeczą, jaką pamiętam to to, że stoisz nade mną.

- Przepraszam... nie powinienem był pytać.

- Myślę, że jest w porządku. Mówienie o tym po prostu sprawia, że... pamiętam to, czego nie chcę pamiętać.

- Pamiętanie nie zawsze jest złą rzeczą. Rozmowa o rzeczach, które wydarzyły się w przeszłości, daje miejsce na nowe wspomnienia. Wszyscy mamy nasze demony. Twój wydaje się być trochę bardziej... wytrwały niż zwykle. Nie pozwól im określić kim jesteś.