fire ° jjk

dayı

Bol bol yorum istiyorum. 💋

İyi okumalar. 💎

Min gyu:so bin!

Tanıdık sesi duymamla gözlerimi şokla açıp merdivenlerden inen bedene baktım.

"Dayı!"

Gülümseyerek koşup boynuna sarıldım, tanrım çok özlemiştim. Annem de hiç söylemiyor yani.

Min gyu:nasılsın bakalım benim güzel yeğenim. Ah nasıl da özledim seni minik şey.

Sarılmamızı sonlandırıp beni hafif geriye çekip yüzüme baktığında gülümsedim.

Min gyu:bu beyfendi kim?

Muzip muzip sırıtıp jeon'a baktığında sırttım, dayım çok makara adamdı.

Jungkook:merhaba efendim.

Jeon min joe'yi kucağından indirip saygıyla eğilip dayıma baktığında dayım hayretle jeon'u izleyip kahkaha atmıştı.

Min gyu:yakışıklı çocukmuş. Merhaba genç!

Gülerek jeon'un yanına gidip elini omzuna atıp sıktığında jeon'un korktuğu her halinden belliydi. Ama korkmasına gram gerek yoktu.

Min gyu:hadi gel bakalım seninle iki çift laf edelim.

Jeon kafasını sallayıp önden dayıma yer vermişti geçmesi için ama dayım kolunu jeon'un omzuna atıp, jeon'a birlikte geçmişti salona.

Bende hemen mutfağa ilerleyip anneme hesap sorma moduma geçtim.

"İnsan bir haber verirdi anne."

Ellerimi belime koyup suratımı astığımda gülüp omuz silktim.

So jin:unuttum.

"Unuttun mu, kardeşinin geldiğini unuttun mu?"

Hayretle konuştuğumda yemeği karıştırarak gülmüştü.

So jin:sanki dayını bilmiyorsun? Gelmez gelmez, geldiğinde de sanki yıllardır bu evdeymiş gibi davranır. Unutmam normal yani.

Biraz düşünüp anneme hak vermiştim. Dayım busan'da oturuyordu, eskiden seoul'de oturduğu zamanlar her gün gelirdi. Fakat oraya taşınınca ay'da bir gelmeye başladı. Sonrada bir kaç ay'da bir. Ama her geldiğinde öyle alıştırıyordu ki kendine, sanki hep buradaymış gibi.

"Haklısın."

Omuz silkip doğranmış salatadan bir dilim alıp ağzıma attım. Annem elime vurduğunda kaş çatıp sonrada gülümsemiştim.

So jin:bavulunu ben hazırlarım bebeğim. Sen yorulma.

"İstemez, şimdi sen yanlışlıkla(!) hiç bir şey koymazsın falan bavula."

Tek kaşımı kaldırıp teklifini redettim. Kaşlarını havalandırıp alınmış gibi bana baktıpında omuz silktim.

So jin:aşk olsun so bin, ben hazırlarım işte.

Fazla takmayıp umursamazca başımı sallayınca annem tekrar lafa atıldı.

So jin:dayınla mı konuşuyor?

Gülüp kafamı salladım, eminim dayımı çok sevecekdi. Dayım pek yaşlı sayılmazdı 35 yaşındaydı. Ama ruhu 18lik bir delikanlı gibiydi.

So jin:eminim dayını çok sevecek.

"Bence de, dayımı kim sevmez ki anne. Bizim kızlar bile bayılıyor."

Kızlar demişken kesinlikle haber vermeliydim kızlara. Dayımın burada olduğunu duyunca bizim evden çıkmıyorlardı. Dayım anılarını anlatıp bizi güldürüyordu, ne kadar bazısı sallamasyon olsa da inanmış gibi yapıyorduk.