Kıtlama Şekeri

.30.

"Uyudu" diyen ses tonu anneme aitti. Duyuyordum Kanar'ın geldiğini ama canlanmak istemiyordum.

"Ben alırım onu" diyen sesini duydum. Hemen sonrasında ise kucağına aldığı için kokusunu..

Boynuna kollarımı sarıp iyice kıvrıldım ve gözlerimi açmak için çaba göstermedim.

Kanar'ın güldüğünü hissettiğimde annem konuştu. Sessiz konuşmasından babamın uyuduğunu anlamıştım.

"Hadi oğlum hayırlı geceler size."

"Hayırlı geceler."

Kanar, beni sarsmamaya çalışıyordu. Rüzgar tenimi sertçe yalarken Kanar konuştu.

"Hay ben böyle havanın.."

Gözlerimi yavaşça açıp konuştum.

"Bıraksana beni yere, belin ağıracak..."

"Uyu sen, karışma işime."

Yavaşça arabaya bindirdiğinde öylece susuyordum. Kanar, arabayı çalıştırırken ben de ayakkabılarımı çıkarıp iyice büküldüm koltukta.

"İzel, dizlerini karnına doğru çekme. Ne sakat işler yapıyorsun sen?!"

"Bağırma bana.."

"Hadi güzelim, indir bacaklarını."

Gözlerimi birazcık daha açıp öylece camdan dışarıyı izlediğimde sinirli nefes sesleriyle beraber bacaklarımı indirmek için hamle yaptı.

Daha fazla zorlamadan dediği şekilde oturduğumda konuştum.

"Neredeydin?"

"İşim vardı."

"Neredeydin Kanar?"

Derin bir nefes alıp, direksiyonu tutuşunu değiştirdi. "Birkaç adamla görüşmemiz gerekiyordu. Yarkın'la beraberdim."

Hiçbir şey demeyip yolu izlemeye devam ettim. Gözüm saate kaymıştı.

03:26

Bu saatte gelmesi o kadar kötüydü ki..

Radyoya doğru uzandım. Birkaç kanal geçtikten sonra rastladığım şarkıyla beraber durdum ve cama doğru yaslandım.

"Gözümde canlanır koskoca mazi,
Sevdiğim nerede ben neredeyim.." kısık sesle eşlik ettiğimde gözlerimin dolduğunu farkettim.

...

Zil sesini duymuştum ama asla yataktan kalkmak istemiyordum. Gözlerimi aralayıp yanıma baktım. Kanar uyuyordu.

Kapıyı çalan her kimse vazgeçip gitsin diyerek gözlerimi tekrar kapattığımda Kanar uykulu olmasına rağmen sert çıkan sesiyle konuştu.

"İzel aç şu kapıyı.."

Ağır adımlarla kapıya ulaştım ve kim olduğuna bakmadan anında açtım.

"Abla, bunu size bırakmışlar.."

Binanın görevlisi olan kadının uzattığı zarfı alıp teşekkür ettim. Uykusuz olduğum zaman neden bu kadar salak olduğumu anlamıyordum. Ayrıca fazlaca midem bulanıyordu.

Gözlerimi biraz daha fazla açmaya çalışarak zarfı inceledim. Köşede yazan ismi görmemle uykumun açılması aynı saniyede gerçekleşmişti. Fatih mi?!

Kanar'ın sesi bütün düşüncelerimi korkumla bölmüştü.

"İzel, kimmiş?"

Zarfı koridordaki çantamın içine atıp yatağa doğru hızlıca yürüdüm ve bir anda kendimi yatağa attım.