Wieje wiatr,
Duszę z sobą niesie.
do Źródła Ona wraca,
pieśń cicho nuci.
Śpiewa o Wolności
tej prawdziwej- wiecznej.
Śpiewa o Miłości
tej Jedynej- o każdym z nas.
Czy Ją kto usłyszy?
Czy Ją kto zrozumie?
Może ja? Może Ty?
Może żaden z nas?
Melodię swoją zmieniła,
prawdę przekazać nam chce,
że wszyscy jesteśmy ludźmi,
lecz człowiekiem- nikt.
Jedni w odrębności,
indywidualni w całości.
Smutki i bóle przeżywając,
by wiedzieć jak nieszczęśliwymi być.
By bardziej się Miłością rozkoszować,
gdy przyjdzie oświecenia pora-
musimy obie monety strony poznać.
Naukę przekazać nam chce:
Zawsze jest powód,
aby być szczęśliwym.
Wystarczy sercem czuć,
Nim i w Nie patrzeć,
Nim wyborów dokonując.
Wewnętrznego głosu posłuchać,
swego wewnętrznego Ja.
Kultury walki zrzucić okowy-
w spokoju Miłość i Ty sam.
Wieje wiatr,
Duszę z sobą niesie.
Brkauje mi Cię bardzo,
jeszcze się Babciu spotkamy,
Zawsze jesteś ze mną.
//posłowie//
W piątek, 08.03.19 roku,
w Największą z Przygód wyruszyła moja Babcia.
