"Hey sınıf başkanı! Neden öğretmenler bile beni azarlamıyorken sen azarlıyorsun?"
"Git ve yerine otur Jaehyun, şimdi hoca gelecek! Hemen oturmazsan ceza alacaksın!"
Kütüphaneden ayrılıp sınıfa geldiğimizde, acıkmaya başladığımı hissetmiştim. Yine de yapabileceğim bir şey olmadığından gidip yerime oturmuştum. Yoonoh arkamdaydı, Lucas yanımdan arkaya eğilip Jungwoo ile konuşuyordu. Hoca sınıfı boş bırakmıştı, Yoonoh arkamda, çantasından yemek çıkartıp yerken midemin ses çıkarışına şahit olmuştum. Başkaları duymasın diye hızla suyumu elime alırken gözlerimi kapattım.
"Hey Jungwoo, bunun tadı çok güzel. Lütfen tadına bak."
"Hayır Lucas, yemeğim var yanımda. Teşekkürler."
"Lütfen, sadece bir tane!"
"Peki."
Jungwoo'nun da çiğneme sesleri geldiğinde yerimden kalkıp en arkaya, Taehyung'un yanına gittim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Selam."
"Selam."
"En arkadan memnun musun?"
"Hayır, yarın doktora gideceğim. Tahtayı değil öğretmeni bile zor görüyorum. Not tutmam da yavaşladı."
"Pekala, seni öne aldırmaya çalışacağım. Tamam mı?"
"Teşekkür ederim, bekliyorum."
Onun yanından da kalkınca mecbur kendi yerime döndüm. Canım sıkılıp arkaya döndüğümde Yoonoh'un dudaklarını büzerek yemek yediğini gördüm. Dikkatimi Jungwoo ve Lucas'ın konuşmasına vermeye çalışırken, oldukça zorlanıyordum.
" Lucas gel bu derslik yer değiştirelim!"
"Olur!"
Yoonoh ve Lucas hızla yer değiştirirken yutkundum, bu çocuk bana acı çektirmeyi seviyor olmalıydı.
"Aç ağzını!"
Bana yemek uzattığında kafamı geriye çekip göğsüne elimi koydum.
"Ne yapıyorsun?"
"Açsın işte, çek elini ve ye şunu!"
"Saçmalama!"
"Aç ağzını!"
Lucas'ın kafamı tutup çekmesiyle zorla da olsa yemiştim. Kafamı diğer tarafa çevirirken utanıyordum, acıktığımı ve ona nasıl baktığımı farketmişti. Rezil olmuştum!
"Benden utanma, bende bugün senin yanında ağladım ve dayak yiyip yüzüne bakabiliyorum! Bana bak."
Sakince mırıldandığında ona döndüm. Hipnoz olmuş gibi elindeki yemeği ağzıma kabul ederken gülüp biraz daha aldı.
Ve ben, o gün Kim Yoonoh sayesinde aç kalmamıştım.
