Psikopat Lise Aşkı

2.Bölüm

"Kavga ettiğin için okulunu değiştirmiştin değil mi? " Kavga etmiş olmam niye bu kadar önemliydi ki beni kavgacı tiplerden olarak görmesini istemiyordum.
"Evet ama dediğim gibi küçük bir kavgaydı."
Bu konu hakkında konuşmak istemedigimi anladı.
"Neyse gel dışarı çıkalım." Berke beni dışarı çıkardı ve görüşürüz bile demeden arkasını dönüp gitti. Bahçeden çıkarken çocukluk arkadaşım olan Mert'i gördüm. Çocukken ona taktığım lakapla bağırdım.
"Sarı kafa!" Mert bunu duyunca etrafına bakındı ve beni gördü yanına gidip sarıldım önce şaşırmış bir şekilde bana baktı sonra o da sarılışıma içtenlikle karşılık verdi. "Ooo kimler burdaymış. Prenses seninle görüşmeyeli çok oldu. Nasılsın?" Dedi ve elini omzuma attı. Saçlarını karıştırarak "İyi senden naber ?"
Ona bu hareketi yapmayı çok seviyordum.
"Ben de iyiyim. Ne yapıyorsun bu okulun bahçesinde ?"
"Yeni okulum burası. Diğer okuluma pek uyum sağlayamadım." Meraklı bir sesle "Sen mi uyum sağlayamadın? Ciddi olamazsın !"
"Şaka anlayışlarımız çok farklıydı. Onların şaka anlayışı beni tüm okulun önünde su balonları ile sırılsıklam  etmekti. Böyle olunca bende sinirlendim ve aramızda bir kavga çıktı. Kızlardan bir kaçı hastaneye kaldırıldı. " Bunların hepsini tek nefeste söylemiştim . Mert bana uzun bir bakış attı ve sonunda kahkaha attı ben de ona eşlik ettim ve gülmekten karnımız ağrıyana kadar durmadık. Mert ile olduğum da çok eğleniyordum ve zamanın nasıl geçtiğini anlamıyordum. Biraz daha konuştuk ve hava kararınca beni eve bırakmak isteğini söyledi . Eve gelince üstümü değiştirdim ve rahat bir şeyler giyindim. Bu gün olanları aklımdan geçirdim eğer yine okulumu değiştirmek istemiyorsam onlardan uzak durmalıydım . Tehlikeli oldukları belliydi . Yatağıma uzandım ve kitap okumaya başladım. Kitap okuyunca kendimi tamamıyla bu dünyadan kopmuş hissediyordum. Bir kaç saat sonra ki bu zaman bana bir kaç dakikaymış gibi geliyordu . Kitabı bırakıp kendimi uykunun yumuşak kollarına bıraktım. Sabah alarmın çalmasiyla uyandim. Yatakta doğrulup oturdum ve bir kaç dakika o pozisyonda boş gözlerle duvarı seyrettim. Annemin sesi ile kendime geldim. Üstüme bi kot şort ve kısa kollu tişörtlerimden birini giyindim. Makyaj yapıp kahvaltımı yapmak için aşağı indim. Kahvaltının ardından çantamı alıp kapıdan çıktım. Evden çıkar çıkmaz düğüm olmuş kulaklığımı açtım ve Alec Benjamin'in Let me down slowly şarkısını dinleyerek okula dogru yürümeye başladım. Merdivenlerden çıkarken kulaklığımı çıkardım ve tefefonunma sarıp cantama attım. Bahçeden içeri girerken arkamdan gelen ayak sesleri ile arkamı döndüm Gökhan ve Meriç arkamdan geliyordu. Bahçe kapısından içeri girdiğimde gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Berke Kaan ve Emir bir çocuğu acımasızca dövüyorlardı. Çocuğun yüzü kanlar içindeydi. Etrafta kimse yoktu beni görmelerinden korktuğum için adımlarımı hızlandırdım ve o tarafa bakmadan yürüdüm. Çocuğun acı dolu bağırma sesi ile adımlarım daha da hızlandı okulun içine girene kadar adımlarımı aynı tempoda tutum. Sınıfıma girdim ve boş bir yer aradım arka sıra boştu ben de oraya oturdum. Bahçede gördüklerim aklıma geldi. Çocuğun yüzü ve bağırması aklımdan çıkmıyordu. Aynı sahne kafamda tekrar tekrar canlandı birinin yanıma geldiğini fark edince bu düşüncelerden sıyrıldım ve gelen kıza baktım. Oldukça güzeldi. Benim saçlarımın aksine onunkiler kısaydı ama ona çok yakışmıştı iyice yanıma yaklaşınca yeşil gözlerinin benimkilerden sadece bir kaç ton açık olduğunu fark ettim . Sıcacık bir sesle " Yanın boşsa oturabilir miyim ?" O an yanımdaki masaya attığım çantamı aldım ve sesimi sıcak tutarak "Evet boş, oturabilirsin " dedim . Kız gülümseyerek oturdu.
"Merhaba ben Nazlı."
Ne tatlı kızdı bu böyle diye içimde  geçirmeden edemedim.
"Merhaba ben de Helin." Sesimi sıcak tutmaya özen göstermiştim. "Bu okulda yeniyim bana biraz etrafı gezdirir misin ?" Sorusu ile hafif bir şekilde gülümsedim.
"Ben de yeni kayıt yaptırdım. Dün gelip biraz etrafa bakınmıştım. İstersen biraz dışarı çıkalım." Dışarı  çıktık ve arka bahçeye doğru yürüdük. Bahçeye doğru geldiğimizde Berke ve digerleri de ordaydı. Hararetli bir şekilde bir şey  konuşuyorlardı. Berke bizim geldiğimizi görünce konuşmayı bıraktı.Böyle olunca diğerleri de bize döndü. Berke önde Kağan , Emir,Gökhan ve Meriç arkada bize doğru geliyorlardı. Berke'nin bakışlarından korkarak bir kaç adım geriledim. Niye böyle bakıyordu bu çocuk? Dün iyi anlaşabileceğimizi söylemişti. Şimdi ki tavrı neydi o zaman? Sorular kafamın içinde birer birer artarken yanıma geldiğini fark etmemiştim. Beni kenara çekerek kolumu Nazlı'dan uzaklaştırdı. Nazlı korku dolu gözleriyle bana bakıyordu. Benim de ondan farkım yoktu ben de korkuyordum. Meriç Nazlı'ya sınıfa gitmesini söyledi ama Nazlı karşı çıkınca kolundan tutup sürükleyerek bahçeden çıkarmaya çalıştı. Dertleri neyse benimleydi ondan ne istiyorlardı. Sesizligimi daha fazla sürdürmedim ve Meriç'e doğru bağırdım.
"Derdiniz neyse benimle bırak onu! Kendi de sınıfa çıkabilir! " Bunu o kadar sert bir şekilde söylemiştim ki ben bile inanamamıştım kendime. Ardından Nazlı'ya dönerek
"Sen sınıfa çık ben de burda fazla kalmam." Son sözlerimi Berke'ye bakarak söylemiştim. Nazlı çekinerek
"Yolu hatırlamıyorum-" Meriç araya girdi.
"Gel ben bırakayım ama giderken sözümü dinle yoksa az önce olduğu gibi sadece kolundan tutup sürüklemem. " Sonuna doğru dudakları yukarı doğru kıvrılmaya başlamıştı. Onlar uzaklaştıkdan sonra Berke bana dönerek
" Sabah bahçede ne gördün? "
Ondan korkarak bir kaç adım uzaklaştım.
" Hiç bir şey görmedim ne görmem gerekiyordu ki ?" Kavgadan bahsettiğini anlamıştım ama beni görmemişti . Kendini o kadar çok kaptırmıştı ki ordan geçtiğimi bile fark etmemiştir. Tabii ya Meriç ve Gökhan arkamdaydı onlar söylemiştir kesin. Berke aramızdaki boşluğu bir kaç adımda doldurdu. Kolumu tutarak konuştu.
"Kavgayı gördüğünü biliyorum. Görmeni istemezdim ama görmüşsün. Peki gördüklerinden sonra bizden korkuyor musun? "
Cevap vermek için ağzımı açmıştım ki o konuşmaya devam edince ağzımı kapattım.
"Tabiiki de korkuyorsun." Kolumu elinden çekerek konuştum