❝𝐒𝐓𝐀𝐑 𝐎𝐍𝐋𝐈𝐍𝐄❞

ဝေးဖို့ဆိုတာ

ကောင်းကင်​သည်​အပြာ​နုနု​ရောင်​ပြေး​သော်​လည်း တိမ်​တွေမရှိလျှင်​ပိုလှ​ကောင်းလှ​ပေလိမ့်​မည်​။

"Jimin သူအပြင်​မှာ​စောင့်​နေတုန်းပဲ မင်းဘာဆက်​လုပ်​မှာလဲ"

​ယောင်း ထိုစကားကို​ပြော​နေတာ ဘယ်​နှစ်​ကြိမ်​ရှိပြီလဲဆိုတာ​တောင်​မသိ​တော့။သ​ကောင့်​သားကလည်း ကုတင်​ပေါ်မှာ ငူငူကြီးထိုင်​နေသည်​။ဒင်းလူကလည်း အ​ဆောင်​ရှေ့က ထိုင်​ကာ ထွက်​မလာမချင်း တဖဝါးခွာမည့်​ပုံ​မ​ပေါ်။

ကြမ်းပြင်​ပေါ်ပြုတ်​ကျ​နေတဲ့ ဖုန်း​လေးမှာလည်း​ခေါ်ဆိုမှု​ပေါင်း​မြောက်​များစွာနဲ့ တဒီးဒီးတုန်​ခါလို့​နေသည်​။

"Jimin ထွက်​တွေ့လိုက်​ပါကွာ နှစ်​ဦးနှစ်​ဖက်​လုံးအဆင်​ပြေ​အောင်​ညှိကြည့်​ပေါ့"

"မသွားချင်​ဘူး"

​Jimin က​ခေါင်းမာသည်​။​ချော့​မော့​ပြော​နေလည်း မရဘဲ​ပေကပ်​ကာထိုင်​နေမြဲ။​အောက်​ကတစ်​ယောက်​လည်း ဇွဲကြီးလွန်းသည်​။ဒီပုံအတိုင်းသာဆို အပျက်​ပျက်​နဲ့ နှာ​ခေါင်း​သွေးထွက်​ကြဦးမှာ အ​သေအချာပင်​။

​နောက်​ဆုံးမ​နေနိုင်​တဲ့သူကပဲ လျစ်​လျူရှုခံဖုန်း​ကို ကိုင်​လိုက်​ရ​တော့သည်​။သမီးရည်းစား​တွေကြား ဝင်​ပါမ​ကောင်းမှန်းသိ​ပေမဲ့ ကိုယ့်​လူကလည်း တမင်​မုန်းလို့လုပ်​နေတာမဟုတ်​ဘူး​လေ။

"ဟယ်​လို Hyung"

"ငါ ထယ်​ယောင်းပါ "

"Hyung Hyung အဲ့မှာရှိတယ်​မလား Hyungကိုဖုန်း​ပေး​ပေးလို့ရမလား"

"အင်း ခဏ"

ထယ်​ယောင်း သက်​ပြင်းချကာ ကုတင်​ပေါ်မှာထိုင်​နေဆဲ Jiminကိုဖုန်း​ပေးလိုက်​သည်​။ဘာအရိပ်​အ​ယောင်​မှမ​တွေ့ရတဲ့ မျက်​ဝန်း​သေ​တွေနဲ့ ခံစားချက်​မရှိတဲ့လူတစ်​ယောက်​လို စိုက်​ကြည့်​နေသူ Jimin။

"ကိုင်​လိုက်​ပါ Jiminရာ အ​ခြေအ​နေ​တွေကိုအခုထက်​ပိုရှုပ်​မသွား​အောင်​"

​ယောင်း​ချော့​ချော့​မော့​မော့နဲ့အတန်​ကြာ​အောင်​ပြောလိုက်​ရသည်​။ထိုအခါမှ ကိုယ်​တော်​ချောက ဖုန်းပြန်​ဖြေသည်​။