တရိပ်ရိပ်ဖြတ်ကျော်လာတဲ့ သစ်ပင်တွေ၊လမ်းမတွေ၊လူနေအိမ်တွေရဲ့ အဝေးမှာ ဆိုးလ်မြို့လေး ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
တိမ်တွေထဲ ရရင်ရသလိုပြေးဝင်ပုန်းတတ်တဲ့နေမင်းကြီးအောက်မှာ လတ်ဆတ်တဲ့လေထုကို ကားပြတင်းပေါက်ကနေ တစ်ဝကြီးရှူရှိုက်လိုက်သည်။
တဆက်တည်းဆိုသလိုမနေ့ညက အကြောင်းကိုတွေးလိုက်မိတော့ အလိုလိုပြုံးမိသွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းများ။လည်ပင်းဆီမှာ ပတ်ထားတဲ့ ပုဝါလေးကို ခပ်ဖွဖွကိုင်လိုက်မိတဲ့အခါ ကြယ်တွေကိုကြည့်ရတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်မိသည်။
Jungkook ငါမင်းနဲ့အတူ တခါလောက်တော့ ကြယ်တွေကိုရေတွက်ချင်ပါတယ်။
"မေ့"
"သားငယ်လေး အမလေးမေတို့က သားကိုမျှော်နေတာ လာပါဦး"
"သားကမေ့ကို လွမ်းနေတာ"
လက်ထဲက အဝတ်ထုတ်ကိုပစ်ချလိုက်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူကို ဖက်တွယ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးစူလျက်ချွဲလိုက်ပုံက ပီဘိ ကလေးငယ်လေးသဖွယ်။
"မေ့သားလေးကို ဒီကလည်းလွမ်းနေတာ သားအဖေရှိတယ်ဝင်ရအောင်အေးတယ်မလား ကြည့်ပါဦး ပါးလေးတွေရဲနေပြီ လာလာ အထဲဝင်ကြမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
ပါလာတဲ့ အထုတ်ကိုဆွဲကာ အိမ်လေးထဲကိုဝင်သွားတဲ့နောက်ချစ်စရာကောင်းတဲ့မိသားစုလေး အလွမ်းသယ်နေကြသည်ကိုတွေ့မြင်ရလေသည်။
"Hyung အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား"
"အင်းရောက်ပေါ့"
အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးလို့ ညနေစောင်းလောက်မှာ Jungkookဆီမှ ဖုန်းဝင်လာလေသည်။အချိန်မှန်တဲ့ အချစ်ကျောင်းသားလေးက ဇွဲကြီးလှသည်။
"လွမ်းလိုက်တာဗျာ"
"အောင်မာ မင်းနဲ့ငါဘာဆိုင်သေးလို့လဲ"
အလိုမကျစွာ သူပြောလိုက်တော့ ရယ်သံချိုချိုလေးကို ကြားလိုက်ရသည်။ဒီဘက်မှသူလည်း အကျင့်အတိုင်း နှာခေါင်းလေးရှုံ့လိုက်မိသည်။ရယ်ရအောင်ဟာသပြောတာကျလို့။
ESTÁS LEYENDO
❝𝐒𝐓𝐀𝐑 𝐎𝐍𝐋𝐈𝐍𝐄❞
Fanficကြယ်တွေကို မရေတွက်နဲ့။ အကယ်၍ ကိုယ့်အသက်ကိုယ်နှမြောရင်ပေါ့။