"တီ တီ တီ"
အဆက်မပြတ်မြည်နေတဲ့ နှိုးစက်သံကြောင့်ခေါင်းမြီးခြုံထားရာကနေ လက်ကိုသာထုတ်လိုက်ပြီး စားပွဲတင်နာရီကိုလှမ်းပိတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်ထုံးစံအတိုင်းပြန်အိပ်နေလိုက်သည်။သို့သော်အိပ်စက်ခြင်းက ငါးမိနစ်တောင်မခံလိုက်။ဆက်တိုက်တီးနေတဲ့ခေါင်းလောင်းသံကြောင့်ပြန်နိုးလာသည်။
"ဟာကွာစောစောစီးစီးလုပ်ပြန်ပြီ"
ကျောင်းပိတ်ရက်လေးမို့ နှိုးစက်ပါပိတ်ပြီး ဝဝလင်လင်အိပ်ရမလားမှတ်ပါတယ်။နှိုးစက်ပြီးတော့ခေါင်းလောင်းသံက တဒေါင်ဒေါင်နဲ့။ရက်စက်ပါပေ့။
"လာပြီဟေ့ လာပြီ"
စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့အော်ဟစ်လိုက်ပြီး တစက်ကလေးမှအားကိုးဖော်မရတဲ့ အခန်းဖော်ကို စိတ်ထဲကမေတ္တာပို့လိုက်မိသည်။အိမ်မက်ထဲ ကင်းကိုက်ပါစေ။
ဝရံတာကိုရောက်တော့ လှုပ်ခါနေတဲ့ကြိုးကိုဆွဲယူလိုက်ရင်းက အဆောင်အောက်ကိုမျက်လုံးတွေရောက်သွားသည်။ဟင်အရိပ်ကလေးမလား။အခန်းထဲက နံရံကပ်နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက်ငါးနာရီကိုညွှန်ပြနေသည်။
"ဒီလောက်အစောကြီး"
ပါးစပ်က လွှတ်ခနဲပြောလိုက်မိပြီး လက်လှမ်းပြနေတဲ့အရိပ်ကလေးကို ကြည့်နေမိသည်။နက်ပြာရောင်အားကစားဝတ်စုံနဲ့ အရိပ်ကလေးက နှင်းတွေကြားမှာ သူ့ကိုပြုံးပြနေသည်။ယမန်နေ့ ညနေခင်းကမြင်ခဲ့တဲ့ အနီရောင်ဆံနွယ်တွေကိုတော့ ဦးထုပ်လေးနဲ့ဖုံးကွယ်ထားလေသည်။
"ဘာလဲ"
အသံတိုးတိုးနဲ့အမူအရာလုပ်ပြပြီးမေးလိုက်တော့ ဘယ်ဘက်ရင်အုံနားကို လက်နှစ်ဖက်ကပ်ပြကာ အသည်းပုံလေးလုပ်ပြလေသည်။ကလေးကလားနဲ့။
ESTÁS LEYENDO
❝𝐒𝐓𝐀𝐑 𝐎𝐍𝐋𝐈𝐍𝐄❞
Fanficကြယ်တွေကို မရေတွက်နဲ့။ အကယ်၍ ကိုယ့်အသက်ကိုယ်နှမြောရင်ပေါ့။