Sevgili Günlük;
Annem ve babam çok telaşlılar, bana bir an önce hazırlamam gerektiğini buradan gitmek zorunda olduğumuzu söylediler. Neler olduğunu sorduğumda ise cevap vermediler. Bense sadece.. korkuyorum. Biraz önce elektriklerimiz kesildi. Bunları ise telefonumun ışığı ile yazıyorum. Nereye gideceğimizi bile bilmiyorum benden bişeyler saklıyorlar. Çok tedirginler. Benden özellikle uzak duruyorlar neler oluyor hiç bir fikrim yok. Belkide küçük olduğum için anlatmıyorlardır. Belkide bilmemi istemiyorlardır.
Yinede şuan bunu düşünecek vaktim yok çünkü ayak sesleri duymaya başlıyorum. Çok yakından geliyor. Nerdeyse kapımın önünde. Tokmağın hafifçe çevrildiğini görüyorum. Sadece tek bir isteğim var oda ne olduğunu bilmeden ölmemek...
Ve kapım açılıyor.
"Hadi kızım gidiyoruz"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHSUZ
Mystery / ThrillerSana bir nefes kadar yakın ama dokunamayacak kadar uzağım. Beni aslında her gün görüyorsun ama bunu bilmiyorsun...