Θυσία

Βήματα και μνήμες!

     Υπενθύμισε στον εαυτό του να παραμείνει ήρεμος, είχε πλέων φτάσει η μέρα για την οποία είχε κοπιάσει τοσο, και δεν θα κατέρρεε.
Η νοσοκόμα της κλινικής μπήκε στο δωμάτιο με τον αριθμό 7 για να τον ενημερώσει, οτι θα ξεκινήσουν σε δεκα λεπτα. Οταν έμεινε μόνος ξανά, παρατήρησε για μία τελευταία φορά τον χώρο που τον φιλοξένησε το τελευταίο 24ωρο. Ηταν συμπαθητικό με απαλό λιλά χρώμα στους τοίχους και με ένα μικρό, αλλά με ωραία θέα μπαλκόνι πού έβλεπες την θάλασσα.
Τον καλούσε να παραδοθεί στην αγκαλιά της, ομος όσο κι αν τον δελέασε αυτή η σκέψη, το μυαλό του έτρεχε σε αντίθετη κατεύθυνση.
Ηταν μόλις 26 ετών, και όμως σκεφτόταν και ενεργούσε, σαν να κουβαλούσε τα διπλά χρόνια. Καθώς ο Σον άρχισε να ετοιμάζεται, η σκέψεις του ταξίδευαν στο παρελθόν 10 χρόνια πρίν, εκεί που άρχισαν όλα.