Θυσία

Αλήθεια πονάω.

Είχε έρθει ο Χάρη να τον πάρει ώστε να βγουν για φαγητό. Ηταν ένα βροχερό βράδυ,όμως ο Σον δεν μπορούσε να το ευχαριστηθεί.

Εδω και μέρες είχε πάρει την απόφαση ότι, θα χώριζε. Είχε γίνει άχρωμη η σχέση τους.

Ακόμη ένας που δεν μπορούσε βα τον αγγίξει συναισθηματικά. Και θα ήταν άδικο να συνεχίσει μια Ίδη καταδικασμένη σχέση.

Ίσως να τον πονέσει ο χωρισμός τους, όμως ο Χάρη είναι καλός άνθρωπος και δεν του άξιζε να είναι με κάποιον σαν αυτόν.

Του μιλούσε για την πρόσκληση που είχε λάβει για ένα reiv party όμως ο Σον τον διέκοψε.

Χάρη θα ήθελα να μιλήσουμε για την σχέση μας. Του είπε.

Το χαμόγελο έγινε σοβαρό ύφος και απάντησε. Φυσικά ελπίζω να μην έκανα κάτι που σε πείραξε.

Όχι Δεν έχω παράπονο απο το πώς μου συμπεριφέρεσαι και γενικά Εσύ ήσουν τέλειος, αλλά.....

Αλλά όχι αρκετά τέλειος ώστε να μπορώ να σε κάνω ευτυχισμένο. Τον διέκοψε.

Δεν είσαι εσύ το πρόβλημα, Αλλά εγω. Είπε ο Σον.

Γιατί το λες αυτό βρε μωρό μου? Ρώτησε. Αφού εγώ νοιώθω όμορφα κοντά σού.

Μην μου το κάνεις δύσκολο παρακάλεσε ο Σον με δάκρυα στα μάτια. Χαίρομαι που το λες αυτό όμως εγω δεν σού αξίζω. Δεν αξίζω την αγάπη σού αφού δεν είμαι ικανός να στην ανταποδώσω. Λυπάμαι όμως καλύτερα να χωρίσουμε τώρα που θα πονέσει λιγότερο. Με αυτό έκλεισε την συζήτηση. Άφησε στο τραπέζι τα χρήματα για το φαγητό και έφυγε αμέσως αφήνοντας τον Χάρη να αναρωτηθεί που είχε κάνει λάθος.

Έφυγε με τάξη και πήγε στην παραλία. Άφησε την θάλασσα και του χάιδεψε τα πόδια τού.

Δεν ένιωσε τίποτα τα δάκρυα ήταν απλά αντίδραση μίας και ήξερε ότι θα τον πληγώσει. Ήταν καλό παιδί όμως είχαν καταντήσει να είναι περισσότερο Φίλοι παρά ζευγάρι.
Καλύτερα τώρα. Έλεγε στον εαυτό του.

Ξαφνικά όμως ένιωσε ένα πόνο στο σημείο της καρδιάς. Η στην απέναντι πλευρά της παραλίας ο Νταριον με την Μαλια φιλιούνται.
Δεν άντεχε άλλο πονούσε. Πονούσε αφόρητα.

Βούτηξε στην αγκαλιά τής θάλασσας με τα ρούχα. Κολύμπησε στα ανοιχτά και αφέθηκε στην επιφάνεια να επιπλέει.

Παρακάλεσε την καρδία του να πάψει να χτυπά. Να τελειώσει αυτός ο πόνος.

Το ζευγάρι τον είδε να βουτά όμως δεν ξεχώριζαν το ποιός είναι. Συνέχισαν να φιλιούνται. Κάνεις δεν άκουγε την καρδία πού αργοπεθαίνει λίγο ποιό μακριά απο εκείνους.

Αργοπεθαίνει όμως δεν παραδίδει εύκολα τα όπλα της.
Όσο υπάρχει εκείνος και αναπνέει. Εκείνη θα άντεχε και θα θύμιζε στον Σον ότι μερικές φορές τον πόνο άξιζε βα τον υπομένει κάποιος. Σου θυμίζει ότι είναι όλα Αλήθεια.

Μικρό αυτό το κεφάλαιο άλλα και στενάχωρο. Ελπίζω να σας αρέσει. Αν ναι ψηφίστε τον
Τα λέμε στο επόμενο.
😘😘😘😘😘😘