Κεφάλαιο 17

304 17 3
                                    

Μπροστά μου στέκεται Ορέστης με ένα μπουκάλι κρασί και μία σακούλα.

Ο-"Όντως μου έλειψες. Καλά Χριστούγεννα" είπε ο Ορέστης με ένα χαμόγελο
Α-"Συγνώμη δεν ήξερα ότι είστε εσείς." είπα και από ντροπή έσκυψα το κεφάλι. "Καλά Χριστούγεννα και σε σας"
Ο-"Αυτό είναι για σένα" είπε λίγο ντροπαλά τείνοντας τη σακούλα που είχε προς το μέρος μου. Μου πήρε δώρο; Αν έχει κάνει κάτι τέτοιο πραγματικά με έχει συγκινήσει πάρα πολύ.
Α-"Τι είναι αυτό;" ρώτησα με απορία στο βλέμμα μου
Ο-"Μανιτάρι μαγικό" ας γελάσω. Νομίζει πως είναι αστείος; Αυτά τα αστεία με νευριάζουν. Από την άλλη όμως είναι τόσο όμορφος μπροστά μου με αυτό το κολλητό του πουκάμισο και το απλό του τζιν. Δεν μπορώ να του θυμώσω.
Α-"Δεν θα το σχολιάσω. Υποθέτω ότι αυτό είναι για μένα." είπα με ένα πλατύ χαμόγελο και το άρπαξα πηγαίνοντας στο σαλόνι.
Ο-"Καλά υπέθεσες" τον άκουσα να μουρμουρίζει. Δεν έδωσα σημασία και άνοιξα αμέσως το δώρο.

Μέσα η σακούλα είχε ένα πολύ ωραίο κοντό φούτερ με κουκούλα και μία φόρμα η οποία έμοιαζε πολύ με κολάν. Η φόρμα ήταν σε μαύρο χρώμα και το φούτερ σε άσπρο χρώμα. Χωρίς να του πω τίποτα έτρεξα στο δωμάτιο για να τα δοκιμάσω. Είναι τόσο καλός. Αλλά δεν ξέρω γιατί έχει τέτοια συμπεριφορά απέναντί μου. Από τη μία είναι τόσο γλυκός και μου φέρνει δώρα αλλά από την άλλη φεύγει σαν κυνηγημένος και τότε είναι που θέλω να τον χτυπήσω. Άφησα τις σκέψεις μου για λίγο στην άκρη και κοίταξα το είδωλό μου στον καθρέφτη. Τα ρούχα μου ερχόντουσαν γάντι. Ήταν λες και ήξερε κάθε αναλογία του κορμιού μου. Πήρα μία βαθιά ανάσα και βγήκα από το δωμάτιο.
Α-"Είναι απλά υπέροχο. Σας ευχαριστώ πολύ" είπα ενώ αυτός γέμιζε δύο ποτήρια με κρασί χωρίς να με κοιτάξει.
Ο-"Πανέμορφη" αναφώνησε μόλις τα δύο του μάτια γύρισαν να με αντικρίσουν
Α-"Σας ευχαριστώ" είπα και σίγουρα είχα γίνει κατακόκκινη.
Ο-"Παρακαλώ. Σε παρακαλώ μη μου μιλάς στον πληθυντικό. Μπορεί να είμαι καθηγητής σου αλλά μπορείς να με βλέπεις και σαν φίλο. Θέλω να ξέρεις ότι οτιδήποτε κι αν χρειαστείς θα είμαι εδώ." είπε και ήπιε μία γουλιά από το κρασί του
Α-"Κύριε Αγγέλου, με συγχωρείτε αλλά φίλους που είναι δίπλα μου και με προσέχουν έχω. Εγώ, για να σας πω όλη την αλήθεια σας ήθελα δίπλα μου με άλλον τρόπο. Δεν σας το κρύβω ότι ναι μου αρέσετε. Είστε τόσο όμορφος και τόσο γοητευτικός." του είπα καθώς το χέρι μου χάιδευε το μάγουλό του "Αλλά εκτός από αυτό είστε μεγαλύτερος μου και καθηγητής μου. Οπότε, με συγχωρείτε αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Είχατε δίκιο όλο αυτό ήταν λάθος. Δεν έπρεπε ποτέ να γίνει. Και τώρα με συγχωρείτε αλλά είμαι κουρασμένη και θα ήθελα να ξαπλώσω." είπα ανοίγοντας την πόρτα
Ο-"Αφροδίτη..."
Α-"Καληνύχτα σας" είπα και έκλεισα την πόρτα πέφτοντας κάτω και ξεκίνησα να κλαίω. Μάλλον αυτή είναι η μοίρα για μένα. Μάλλον έτσι έπρεπε να έρθουν τα πράγματα. Έτσι θα είναι καλύτερα για όλους.

Σηκώθηκα, πήγα έβαλα πυτζάμες και έπεσα στο ζεστό κρεβάτι μου. Μόνο εκεί θα θα ηρεμούσα.


Γειά σας... Ελπίζω να σας άρεσε.Θα τα πούμε πολύ σύντομα.❤️




Your choice (Greek)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin