Annem eve geldiğinde yüzü asıktı. İlk basta bunu pek önemsemesem de bu hali uzun süre devam etti. Sordum ama yorgunum dedi. Neyseee benim derdim bana yeterdi.
Nasıl bir gün geçirmiştim böyle? Berbat bir gün. Evet en iyi cevap bu olsagerekti. Ama...
Ya şimdi son sahne de gözlerimin önünden gitmiyordu açık olmak gerekirse. O kadar insan içinde bana destek çıkan bir tek o olmuştu. Herkesi karsisina almisti. Kurtarmıştı beni.
Tamamm farkındayım abartıyorum ama anlayın beni de. Kabusun ardından görülen harika bir rüya düşünün. Bu sözle özetleyebiliriz ancak halimi.
Tamam sıradan birşey. Sonuç olarak o an ayakta zor duruyordum Kim olsa aynı şeyi yapması gerekir değil mi? Sorun da bu. Kimse bunu yapmadı ki!
S. .. Kafam karışıyor.
Peki siir? Onu nereden biliyordu karşı sınıf? Boşboğazın biri işte. Ne yapacaktım? Böyle devam eder miydi ? Devam etmeli miydi? Beynim spagetti halini almıştı. Simdi düşünsem bile saglikli karar veremeyecektim.
Kalktım güzelce abdestimi aldım. Daha iyiydim. Seccademi serip yatsı namazımı kıldım. Rabbim namaz ne güzel bir hediye. Ne hoş lütuf.. Bir İnşirah düştü içime. Açtı içimin havasız odalarını. Gökyüzü doldu gönlüme..
فاِنَّ مع العُسْرِ يُسْرًا *
اِنَّ مع العُسْرِ يُسْرًا *
"Elbette her zorlukla bir kolaylık vardır.
Şüphesiz her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır."
(İnşirah - 5,6)
Okula gittiğimde arkadaşlarını ne kadar bosladığımı farkettim. Hele sümeyye.. Ne kadar anlayisli bir arkadaştı. Kafam dolu olduğunda yalnızca yanımda olduğunu hissettirir, üzerime gelmezdi. Dost dediğin böyle olmalıydı. Öğle arasında kentinde otururken son zamanlarda yasadiklarimi anlatmaya basladim. "Allah sabredenlerle beraberdir" Daha güzel bi teselli olabilir mi? Kocaman sarildim biricik dostuma. Hanzele geldi o sıra yanımıza.
- Oturabilir miyim arkadaşlar?
-Buyur Hanzele. Hayırdır inşallah?
- Bayadır pek bi keyifsizsin. İkinizi de bi suredir yanyana görmüyordum. Boyle mutlu görünce gelip bi hal hatır sorayım dedim.
-iyi demişsin.
Diye atıldı Sümeyye. Galiba benim de birşeyler söylemem gerekiyordu.
-Tabi iyi yaptın. Çok şükür iyiyim. İnsanın sizin gibi düşünceli arkadaşları olunca kötü olması ne mümkün!
Biraz sohbet muhabbetten sonra Hanzele kalktı. Dört yıldır ayni siniftaydik. Gerçekten imrendigim bi insan olmuştur hep. Çok ahlakli biriydi Hanzele. Bakışlarına hep dikkat eder, konuşurken bile kaçırırdı. Maşallah..
Okuldan sonra dersanem vardı. Ama takdir edersiniz ki benim gitmeye katiyyen niyetim yoktu. Sumeyyenin peşine takilip şiir kursunun yolunu tuttum. Misafir öğrenci alirlardi herhalde. Yani sümeyye de emin değildi ama deneyecektik. Biraz erken gidip hocadan izin aldık. Evet evetttt aldı beni derse. Şu misafir öğrenci sıfatıyla derslere girmek konusunda hep havalo bir durum olduğunu dusunmusumdur. (Ama kesinlikle boyle birşey yokmuş sayın okurUtana sıkıla girdim sınıfa. Simdi diyeceksiniz ki "Basina daha yeni bi siir yüzünden dert açılmadi mi? Hiç mi akıllanmazsın?" Lütfen demeyin. Bilirsiniz şiir bir hayat tarzıdır. Ve onu bir kez hayatinin içine almis bir insanin ondan vazgeçmesi, Zor.)
