Perspectief Dounia
Ik weet niet wat er met me gebeurde. Ik win altijd en deze keer liet ik me doen. Ik had het moeten weten. Ik had moeten weten dat Nassim alles doet om me te beschermen. Maar mijn verstand was me voor. Hij zou toch niet scheiden omdat hij opeens geen gevoelens meer heeft? Natuurlijk niet. Ik werd bijna geneukt door een andere man en zou zo boos zijn moest het gebeurt zijn. Hij kwam op tijd binnen dus.
Ik was mijn gezicht en kijk dan in de spiegel. Ik zucht en doe dan mijn tshirt omhoog. Ik pak de EHBO doosje. Ik pak wat alcohol en doe het dan op mijn grote wond op mijn buik. Nassim komt de badkamer binnen en kijkt me meteen geschrokt aan. Hij zucht. 'We gaan naar de dokter' zegt hij. 'Het is niks' zeg ik wanneer ik mijn tshirt naar beneden doe. 'Dounia we gaan, of je het nu wilt ofniet' zegt hij bozer. Ik zucht en loop hem voorbij. Ik trek een trainingspak aan en ga dan naar beneden en maak ontbijt. Ik hoor de deurbel en zie dat het Nasser is. Ik open de deur en geef hem een knuffel. Hij geeft me een kus op mn wang en loopt dan naar binnen. 'Moet je iets te eten hebben' vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. Ik eet mijn ontbijt en kijk hem dan aan. 'Waar is de rest' zeg ik. 'Younes,Yousef en Amir zijn op zakenreis. Wat dingetjes regelen' zegt hij. 'En de rest' vraag ik. 'Ze komen wel' zegt hij. 'Ik app ze wel' zeg ik. Hij knikt. 'Ik moet gaan. Ik heb een afspraak' zegt hij. 'Afspraak? Met?' vraag ik. 'Met een bedrijf die ik wil overnemen en waar jullie allemaal in kunnen werken' zegt hij. Ik kijk hem trots aan. 'Ik bel je nog wel en succes broertje' zeg ik. 'Ik ben ouder' zegt hij. Ik lach en hij gaat weg. Ik ruim de tafel op en Nassim komt naar beneden. 'Wat is er' zegt hij wanneer ik hem aan kijk. 'Mag ik niet kijken naar je' vraag ik. 'Naar je man? Tuurlijk' zegt hij. Ik glimlach en pak dan de autosleutels. 'Ik ga boodschappen doen' zeg ik. 'Ik ga mee' zegt hij. Ik zucht. Ik sta op mijn tippen en geef hem dan een zoen. 'Het komt goed' zeg ik. Hij zucht en ik loop naar de auto en rijd weg naar de supermarkt. In de supermarkt zie ik een heel groep meisjes. Die Hc meisjes van school. Ik zucht en zie dan dat ze bij me op school zaten. Ik zucht nog een keer en ga dan naar binnen. Ik doe mijn boodschappen en het begint me te irriteren want ze kijken me de hele tijd aan. Ik gooi mijn fruit bak in de kar en loop dan naar de meisjes. 'Heb ik iets gedaan? Zie ik er lelijk uit? Want wat de kanker kijken jullie hele tijd' zeg ik. Ze beginnen te zwijgen. 'Hoe gaat het met Nassim' zegt 1 van die meisjes' Ik glimlach nep en ik neem haar mee naar een andere gang. Ik pak haar dan van haar keel en kijk haar aan. 'Wat er met Nassim aan de hand is, zijn niet jou zaken lieffie. Dus ga je huiswerk maken en hou je je erbuiten. We zijn getrouwd' zeg ik waarschuwend. Wanneer ik haar los laat grijpt ze naar haar keel en gaat ze weg. Ik reken alles af en rijd dan naar huis.
Thuis aangekomen komt Nassim boos mijn kant op. 'Sinds wanneer bedreig je kleine meisjes op school?' zegt hij. Ik zucht. 'Ze keek hele tijd en ze moet niet vragen achter je. Ze doen alsof je vrijgezel bent' zeg ik. Hij zucht en houdt me vast. 'Dounia alsjeblieft. Ik ga nooit vreemd en je bent de enige voor me. Laat die meisjes denken wat ze willen maar zolang jij en ik weten dat we getrouwd zijn is dat genoeg' zegt hij. Ik knik en omhels hem. Ik laat hem los en doe dan alle boodschappen in de kasten. Nassim komt terug naar beneden. 'Kom huisdokter is open' zegt hij. Ik knik en pak mijn sleutels. Hij stapt de auto in en ik ook en hij rijdt weg.
-
'Het is een snee' zeg ik tegen de dokter. 'Hoe is het gebeurd' zegt ze wanneer ze het ontsmet. 'Zelf gedaan' verzin ik zelf. Ze knikt en kijkt me aan. 'De snee moet dicht genaaid worden. Kan je dat zonder verdoving?' vraagt ze. Ik zucht en knik. Ze knikt en pakt een naald en een draad. Ze naait het dicht en doet er dan verband rond. 'Dankuwel' zeg ik. 'Doet er nog iets pijn' vraagt ze. 'Alleen mijn hand nog' zeg ik. Ze knikt en begint te kijken naar mijn hand. 'Voor dit zal ik je naar het ziekenhuis moeten sturen voor röntgenfoto's. Ik kan je nu pijnstiller geven meer niet' zegt ze. Ik knik en bedank haar dan nogmaals. Ik betaal haar en ga dan naar buiten waar Nassim op me wacht. 'Het ging goed' zeg ik. Hij knikt en kijkt naar het blaadje in mijn handen. 'Afspraak. Voor mijn hand' zeg ik. 'Wat is er met je hand dan' zegt hij. 'Niks ergs' zeg ik wanneer ik naar de auto stap. Ik stap in en hij ook. 'Wanneer ga je nu is vertellen wat er is gebeurd die dag' zegt hij. Ik zucht en kijk uit het raam. 'Het is oke' zegt hij. Ik zwijg en hij start de auto en rijdt weg naar huis.
