Ik hoor dat er iets in de brievenbus wordt gegooid en ik ga kijken. 'Dounia El Amrani' staat er opgeschreven in het groot. Ik kijk er raar naar en open het. Ik zie allemaal foto's van Nassim en een meisje. Hij heeft haar arm rond haar nek. Ik kijk er heel goed naar. Ik begin boos te worden en loop dan naar boven met de foto's. Ik gooi ze voor zijn neus en kijk hem aan. 'Leg uit' zeg ik. Hij kijkt raar naar de foto's en dan weer terug naar mij. 'Het is niet wat het lijkt Dounia' zegt hij. 'Wtf bedoel je. Je zit daar klef te doen met een andere meid en dan moet ik doen alsof het niet zo is' zeg ik boos. 'Omdat het ook niet zo is. Ik ken dit meisje niet en sinds wanneer draag ik zo een lelijke t-shirts en die horloge heb ik ook niet' zegt hij. Ik zucht en hou mijn hoofd vast. Hij scheurt de foto's en gooit het in de vuilbak. Hij komt naast me zitten en neemt me in zijn armen. 'Geloof zo een dingen alsjeblieft niet' zegt hij. Ik veeg mijn tranen weg en knik.
-
Nassim perspectief
Ik stap uit de auto en zie dat Dounia aan het vechten is op straat met 1 of andere meisje. Ik trek Dounia weg en haal ze uit elkaar. Het meisje heeft schrammen op haar gezicht maar ze gaat meteen lopen als ik haar aankijk. 'Wat de kanker doe jij' roep ik. Ze kijkt me aan en doet haar haar in een staart. 'Laten we gewoon gaan' zegt ze. Ik kijk naar haar en dan naar haar handen. Haar knokkels zitten vol met bloed. 'Stap de kanker auto in' zeg ik boos. Ik loop naar de auto en gooi de deur hard dicht. Ze stapt in en ik rijd naar huis.
'Wtf was dat?' roep ik meteen als we binnen zijn. 'Ze viel me aan' zegt ze. 'Waarom' vraag ik. 'Omdat ik met je samen ben. Weet niet wat ik fout doe' roept ze. 'Dus daarom vecht je op straat?' vraag ik. 'Wat wil je dat ik doe? Mezelf laten doen door 1 of ander jaloers wijf' zegt ze. Ik kijk haar aan en neem haar mee naar de badkamer. Ik verzorg haar handen en wanneer ik klaar ben kijkt ze me niet eens aan. Ik pak haar vast en zoen haar. 'Nu mag je gaan' zeg ik. Ze glimlacht en ze gaat weg. Ik kijk naar die grote kont en glimlach dan.
Ik ruim de spulletjes op en ga dan naar de woonkamer. Ze kijkt Netflix. Ik ga naar de keuken en pak dan wat popcorn en ga dan bij haar liggen. 'We kunnen verhuizen' zeg ik. Ze kijkt me aan en kijkt dan terug naar de tv. 'Ik laat mijn broers niet alleen' zegt ze. Ik sta op en zucht. 'Dus wat wil je doen? Hier blijven en mensen vermoorden of naar een ander land gaan en opnieuw beginnen' zeg ik. 'Zodra je erin bent kan je er niet meer uit dus wat is je punt?' vraagt ze. 'je weet zelf dat je er ook niet uit wilt we verdienen meer dan elk normale persoon in nederland' zegt ze. 'dounia het gaat niet om het geld het gaat om het gevaar dat er is. Wat als je een kind wilt he? Ga je blijven drugs dealen wat is dat voor voorbeeld' zeg ik. 'We kunnen er niet zomaar uit stappen' zegt ze. 'oh jawel en we zijn er al mee bezig dus geen terug keer' zeg ik. Ze zucht en kijkt weer naar de tv. 'het is voor je eigen best wil' zeg ik.
Dounia perspectief
Ik hoor de bel en sta op. Ik kijk door het gaatje en zie allemaal mannen met pistolen. Ik pak mijn gun ik doe de deur open en richt. 'Wat moet je' zeg ik. De vrouw die van voor staat kijkt me aan. 'We kunnen je nu arresteren voor illegale wapenbezit' zegt zij. 'FBI?' vraag ik. Ze knikt en ik zucht. Ik leg mijn gun weg en laat ze binnen. 'Dus Emma ga je me weer om een gunst vragen' vraag ik. 'Misschien, ik heb gehoord dat de zaken goed gaan' zegt ze. 'Wij doen niet meer aan zaken' zeg ik. Nassim die naar boven was gegaan, komt geschokt naar beneden en kijkt me aan. 'FBI' zeg ik. Hij komt naast me zitten en ik zet koffie voor die 4 mannen en Emma. Emma was een vriendin van me vroeger. Ze vroeg me om een gunst toen ik 15 was ze wou dat ik mijn moeder ging overhalen om bij hun te gaan werken. Ha-ha-ha. 'Oke maar mag ik vragen wat je nodig hebt?' zeg ik. 'ik heb gehoord dat je paar maffiabazen probeert weg te halen uit je leven zodat je uit de drugswereld kan stoppen' zegt ze. Ik kijk haar aan en zucht. 'Wat moet je' vraag ik nog een keer. 'Je kunt klusjes bij ons doen, vergeet deze kans niet je bent slim en je broers ook' zegt ze. Ik wordt boos en pak haar van haar nek. Nassim pakt me terug en kijkt me aan. 'Je weet zelf dat ik kanker voor niemand werk' zeg ik. '3 klusjes voor 10 miljoen euro en dan ben ik klaar met jou en ga ik je niet meer om gunsten vragen' zegt Emma. Ik zucht. 'Ik laat je nog weten, nu rot op uit mijn huis' zeg ik. Ze laat een papiertje achter met haar nummer en verlaat mijn huis met de 4 mannen. 'Wat de fuck was dat' zegt Nassim. 'Ik leg het je nog wel uit, nu moeten we gaan. Naar het pand voor mijn broers' zeg ik. Hij knikt en we gaan naar de auto en hij rijdt weg.
