Ik hoor mijn telefoon rinkelen en wrijf in mijn ogen. Het is 10 uur wie belt er nu. Ik neem op.
'Hallo'
'Hallo je spreek met het ziekenhuis van Utrecht ik heb de uitslagen van je bloedonderzoek en het blijkt dat je zwanger was en dat je je kind bent kwijt geraakt. Het is heel normaal omdat dit je eerste keer is dus wanneer jij je maandstonden had was het niet bloed maar je kind. Het spijt me en als je nog vragen hebt kan je altijd een afspraak maken'
'Dankjewel'
Ik haak af en besef het even. Ik denk na en bel Nassim. Ik ben zo frustrerend nu.
'Hey schat'
'We hadden een kind'
'Wat bedoel je met hadden'
'Toen ik mijn maandstonden had was het niet eens mijn maandstonden het was ons kind'
Ik begin het te beseffen en huil alles uit.
'Het is mijn schuld'
'Hey schat het is niet jou schuld doe normaal. Ik ga proberen om zo snel mogelijk te komen'
Ik zucht.
'Ik beloof het. Ik hou van je'
'Ik ook van jou'
Ik haak af en ga naar beneden.
Na een tijdje komt Nasser naar beneden en kijkt me aan. Hij ziet dat ik heb gehuild en geeft me een knuffel. 'Wat is er' zegt hij. 'Ik heb een kind verloren' zeg ik huilend. 'Hey het is oke je kan nog zoveel neuken en zoveel kinderen maken als je wilt' zegt hij. Ik kijk hem aan en glimlach. 'Morgen gaan we Amir halen' zegt Nasser. 'Van waar?' vraag ik. 'Vliegveld, hij was voor een dag naar Frankrijk gegaan' zegt hij. 'Oh hij zei niks' zeg ik onbegrijpelijk. 'Ja hij ging maar voor een dag daarom' zegt hij snel. Ik knik en maak een broodje voor mezelf en eet alles snel op.
Ik zie dat een onbekend nummer me stuurt en kijk ernaar.
Onbekend: hey!
Ik: wie ben je?
Onbekend: oh sorry ik ben Sofia
Ik: oh hey schat alles goed?
Sofia: ja hoor met jou?
Ik: goed goed
Sofia: ik heb gezegd tegen mijn moeder dat je op bezoek wou komen en ze wou het eerst niet maar heb haar overtuigt
Ik: dat is geweldig!! Moet ik iets klaar maken ofzo?
Sofia: nee ik doe het wel
Ik: nee wacht alsjeblieft tot ik kom dan gaan we samen koken
Sofia: oke is goed hier mijn adres
*stuurt locatie*
Ik: dankjewel is het goed als ik er ben om 14?
Sofia: is goed
Ik: zie je dan xxx
Ik sluit mijn telefoon en zie al snel dat Nassim me belt. Ik neem op.
'Hey'
'Gaat het al wat beter'
'Ja hoor'
'Dounia'
'Ja'
'Weet gewoon dat ik echt veel van je hou en dat ik nu alles probeer om bij je te zijn'
Ik glimlach maar hij zie het niet.
'Ik hou ook van jou'
-
Ik heb wat paar uurtjes met Nassim gebeld en dan moest hij gaan. Ik mis hem echt. Anyways ik sta voor de deur van Sofia haar huis en heb wat koekjes gemaakt. Ik bel aan en meteen zie ik al een blije Sofia voor mijn neus. 'Hey' zeg ik. Ik knuffel haar en ze laat me binnen. Ik zie de moeder en geef haar een hand. 'Dounia' zeg ik. Ze glimlacht. 'Wat wil je eigenlijk maken' vraagt Sofia. 'We kunnen een taart bakken' zeg ik. Ze knikt en we beginnen er aan. Wanneer de taart in de oven is heb ik Sofia naar de supermarkt gestuurd voor wat dingen. Ik ga naast de moeder zitten.
'Ik heb gehoord wat Sofia vertelde aan me' zeg ik. Ze kijkt me aan. 'Alcohol is echt niet de oplossing' zeg ik tegen haar. Ze kijkt me aan en zucht. 'Mijn man is overleden en ik weet niet maar ik denk er telkens aan en als ik drink is het weg' zegt ze. 'Iemand had me wijs gemaakt dat mijn moeder ook dood was en geloof me in die tijd wist ik gewoon niet wat ik moest doen maar geloof me echt alcohol enz werkt echt niet' zeg ik tegen haar. 'Het klinkt best gek maar een therapeut zou echt helpen' zeg ik. 'Ik kan dat niet betalen' zegt ze. Ik pak een envelop vol met geld uit mijn tas en geeft het aan haar. 'Hier dit is voor jou en sofia' zeg ik. 'Ik kan dit niet aannemen' zegt ze. 'Ik heb het niet nodig' zeg ik. Ze glimlacht en geeft me een knuffel. 'Het begint al laat te worden, dit is voor Sofia het zijn nieuwe schoenen. Geef haar de groetjes' zeg ik. Ze glimlacht. 'Dankjewel dit betekent echt veel voor me' zegt ze. Ik glimlach en verlaat het huis. Onderweg naar mijn bed. Ik kom thuis aan en zie Nasser op de bank. 'Waar was je' vraagt hij. 'Gewoon buiten' zeg ik. Ik haal de post uit de brievenbus en kijk er naar. Ik zie een brief van de politie en open het. 'Samir heeft weer een boete' zeg ik zuchtend. 'Agh ja we hebben het allemaal wel is gehad' zegt Nasser. 'Oke maar niet zoveel keer als Samir' roep ik. 'Rustig aan ongesteld meisje' zegt hij. Ik gooi een kussen naar zijn hoofd en ga boos naar boven met de brief in mijn hand. Ik doe de deur open van Samir en kijk hem aan. 'Dit is de zoveelste boete, moet jij terug je rijbewijs halen ofzo' roep ik tegen hem. 'Praat rustig het is avond' zegt hij. 'Betaal die boete en als er nog een boete komt ik snij je handen en voeten eraf en je gaat nooit meer kunnen rijden' zeg ik dreigend. Hij staat op en geeft me een kus op mijn wang, pakt de brief af en gaat naar beneden. Ik zucht en achtervolg hem. Ik pak mijn telefoon en bel Amir.
'Hallo'
'Oh hey Dounia alles goed'
'Ja hoor ik wou gewoon even zeggen dat je voor mij mag trouwen'
'Hoezo?'
'Ja het gaat misschien lang duren voor Nassim terug is dus tegen die tijd kan jij al alles regelen en mag jij ofcourse als eerst trouwen'
'Hmm ik hou van je kleintje'
Ik glimlach.
'Ik ook van jou gekkie'
