Achraf en Nasser komen terug en zetten de PlayStation aan. Ik snij de taart in stukjes en geef iedereen een stukje. Het duurde jarenplan voor dat die taart af was. We hebben meer gespeeld dan een taart gemaakt. Ik pak mijn stuk taart en ga in de zetel zitten. Kijkend naar mijn familie die samen aan het spelen zijn net als kleine kinderen. Nassim komt naast me zitten en ik ga in zijn armen liggen. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Nassim' zeg ik. 'Ja' zegt hij. 'Je moet alleen gaan naar Spanje' zeg ik. 'Hoezo wat is er?' zegt hij. 'Ik kan niet gaan. Mijn neven hebben mn hulp nodig' zeg ik. 'Dan kunnen we het ook doen als we terug zijn' zegt hij. 'Nassim tegen die tijd zijn ze beide dood' zeg ik. Hij staat op en gaat weg. Ik zucht en laat het zo. 'Oke he klaar met spelen we moeten iets bedenken voor Achraf en Anouar' zeg ik. Ze zetten allemaal de PlayStation uit behalve Amir ofcourse. Ik zucht en ga zitten. 'Waar is Nassim naar toe' vraagt Younes. 'Ruzie' zeg ik. Hij draait met zijn ogen en kijkt naar me zo van kriva. Ik laat hem mijn middelvinger zien en kijk dan naar Nasser. 'We vermoorden hen gewoon. Die mo staat toch op de lijst' zegt Samir. Nasser kijkt me aan en wenk dat ik met hem mee moet gaan. 'Je gaat naar Spanje' zegt hij. 'Ben je gek?' lach ik. Hij kijkt me aan met zijn serieuze gezicht. 'Ik ga niet' zeg ik. 'Je gaat we hebben je niet nodig we kunnen dit wel alleen aan' zegt hij. 'Oh ja? Oke mij niet sturen als je me nodig hebt' zeg ik. Ik stap boos van hem weg en loop naar mijn auto en rijd naar huis.
Perspectief Nasser
'Laat haar maar' zeg ik tegen Amine die achter haar aan wou gaan. 'Waarom wat heb je gedaan' vraagt hij. 'Ik heb er voor gezorgd dat ze hier buiten wordt gelaten dus dat betekent dat niemand iets zegt wat we gaan doen' zeg ik luid en duidelijk. Ze knikken en ik ga zitten. 'Oke dus het is vandaag dinsdag. Dounia gaat straks al weg dus dat is iets positief. Vrijdag gaan we een 'deal' sluiten met Mo zogezegd. Om 10 kilo drugs. Als we daar zijn gaan we ze allemaal schieten. Iedereen die daar is. De posities gaan we nog bespreken enz' zegt Samir. 'Morgen gaan Younes en Yousef een vluchtauto kopen. Een grote waar we allemaal in passen en daarna kunnen verbranden' zeg ik. Ze knikken. 'Achraf en Anouar jullie gaan morgen hele dag trainen om jullie kracht terug te krijgen en vergeet niet om terug te leren hoe dat je moet schieten' zegt Samir. 'Amine jij brengt Dounia straks weg en zorgt dat ze een huis krijgt waar ze veilig is met beveiliging' zeg ik tegen hem. 'Amir jij gaat die Mo zijn dingen hacken enz' zeg ik. Hij knikt. 'De rest doen wij wel. We moeten laten zien dat we het zonder Dounia kunnen eigenwijs kind' zegt Samir. 'Het blijft je zus a kk kind' zeg ik. Hij rolt met zijn ogen en negeer het.
Dounia perspectief
Ik kijk Nassim niet aan en negeer hem compleet. 'Dounia ga je me nu hele tijd negeren' zegt hij. 'Ja' zeg ik. 'Ik ga je uit dit kanker vliegtuig gooien als je me niet aankijkt' zegt hij. 'Try me bitch' zeg ik. Hij pakt mijn gezicht vast en zorgt ervoor dat ik kijk naar hem. 'Het spijt me dat ik Nasser dat moest laten zeggen' zegt hij. 'Als hij me niet nodig heeft dan jij ook niet' zeg ik. Ik probeer op te staan maar hij pakt me vast. 'Mag ik ook nog naar de toilet gaan?' vraag ik. Hij zucht en laat me los. Ik ga naar de smalle toilet en hoor iemand achter me. Ik zie Nassim en hij pakt me vast en gooit me tegen de muur en zoent me. Ik ga er mee in en hij laat me los en geeft me een kus op mijn wang en gaat dan weg zonder iets te zeggen. Ik zucht. Hij is mijn zwakte ik kan er niet echt veel aan doen. Who cares? Ben toch getrouwd met hem. Ik ga terug naar mijn stoel en zie dat zijn ogen dicht zijn. Hij ziet dat ik er ben en hij grijnst. 'Niet zo grijnzen kanker pedo' zeg ik tegen hem. 'Je geniet er zoo hard van' zegt hij. 'Laat me door' zeg ik wanneer ik zijn voeten weg trap. Ik ga terug zitten aan het raam en gooi mijn benen op de zijne. 'Masseer ze' zeg ik tegen hem. 'Mag ik niet slapen' zegt hij. 'Uhm nee dafuck' zeg ik. Hij komt dichter bij en geeft me een kus. 'Slaapwel schatje' zegt hij. Ik gooi mijn kussen naar hem toe en hij lacht. Ik zucht en ga uiteindelijk in zijn armen liggen en val in slaap.
Ik krijg veel vragen over om boeken te promoten. Ik wou het wel doen maar heb toch besloten om het niet te doen. Als ik 1 iemand doe moet ik iedereen doen die het vraagt dus sorry als je erom vroeg. En wat me echt blij maakt zijn die berichtjes van up onder mijn verhalen maakt me zo blij gewoon!❤️
