Ik word wakker en zie meteen dat ik in mijn eigen kamer zit. Waar het allemaal is begonnen. Ik sta snel op en ga naar beneden. Het eerste wat ik zie is Amine en Amir. Ze kijken me aan en Amine laat een traan vallen. Hij geeft me een knuffel en daarna Amir ook. Hetzelfde doe ik bij Younes en Youssef. 'Waar is pa?' vraag ik. 'Hij gaat na de begrafenis zijn boeltje pakken en verhuizen naar Spanje' zegt Nasser zacht. Meteen begin ik zacht te snikken. 'Ya allahh waarom mama?' roep ik huilend. Ik begin helemaal gek te worden en gooi alles wat ik kan. Meteen ga ik naar boven en doe mijn bokshandschoenen aan. Ik blijf zo hard slagen op die boksbal dat die zelfs is gevallen. Het kan me allemaal niet schelen want dit verzacht de pijn niet.
Nassim komt naar binnen en neemt me meteen in zijn armen. 'Nassim ik kan dit niet' zeg ik huilend. 'Sst schat je bent een sterke vrouw' zegt hij. Ik blijf huilen tot dat ik zachte lippen op de mijne voelde. Hij deed het zo rustig. Ik zoende mee en hij vroeg toestemming met zijn tong die ik vrij snel gaf. Hij komt boven me liggen en blijft me zoenen. Na een tijdje trekt hij zich terug. 'Ik hou van je' zeg ik. 'Ik ook van jou dikke koe' zegt hij.
Ik glimlach en hij tilt me in een ruk op. Hij legt me in mijn bed en doet zijn armen rond om mij. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en luister aandachtig naar zijn hart.
Perspectief Nassim
Ik zie dat ze slaapt. Ik kan gewoon niet zonder haar. Ik stap rustig uit haar bed en pak een trainingspak-die van mij is maar in haar kast ligt- en doe die aan. Ik doe nog goed de dekens rond om haar heen en ga dan naar beneden. 'Slaapt ze?' vraagt Amine. 'Ja' antwoord ik. Ik ruim alles op wat ze heeft gegooid en doe het in de vuilbak.
'Eey ik ga even wat te eten halen' zegt Nasser. 'Is goed' zegt Amir. 'App me wat jullie willen ciaoo' roept hij. Ik app hem wat ik wil en wat Dounia wilt. Snel schrijf ik nog 50 euro over naar Nasser zijn bank en hoor dan luid gesnik van boven. 'Ik ga wel' zegt Samir. Ik knik. 'Eey ik ga even thuis kijken en dan kom ik terug' zeg ik. 'Is goed doe voorzichtig' zegt Amine. Ik knik en start mijn auto en rijd naar huis.
Perspectief dounia
Ik sta op en voel meteen de tranen weer opkomen. Ik hoor stemmen van beneden maar negeer het. Ik hoor iemand de trap op komen en zie al snel dat het Samir is. Hij zwijgt en neemt me in zijn armen. Ik denk dat mijn broers en Nassim nu het enige lichtpuntje in mijn leven zijn. Zonder hen zou ik al lang zelfmoord hebben gepleegd. Mijn moeder is gewoon dood. Ik besef het nog steeds niet. 'Waar denk je aan prinses' zegt Samir. 'Alles en nog wat' zeg ik zacht. 'Hoe meer je nadenkt hoe meer je gaat huilen. Na de begrafenis gaan we op vakantie voor 2 weken. Alleen wij en Nassim meer niet' zegt hij. Ik glimlach naar hem en geef hem een kus op de wang. 'Kom Nasser heeft eten gehaald' zegt hij erna. Ik knik en ga naar beneden.
