Yakışıklı Lordlar, sosyetenin hiç bitmeyen baloları, dedikodunun dibine vurulan çay partileri ve bunların içinde Hazel'ı gerçek dünya ile acı bir şekilde tanıştıran Winston Dükü Stephan. Kendisini ordusuna adamış, yaptığı canilikler yüzünden Tanrın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Chorlette ise yeni sergiye gelmiş Jason ile tabloları tartışıyordu . Jason hararetli bir şekilde önündeki 'Bir Hollanda Kasabasında Pazar Sahnesi' adlı tabloyu anlatıyordu .
Hazel onları gördüğünde gülerek önüne döndü .
Dışarıya çıktıklarında George ile Hazel önde yürüyordu . Stephan ve Miranda ikilisi ile aralarına uzunca bir mesafe koymuşlardı . Ancak Hazel kendisini Stephandan uzaklaştıkça korunmasız hissediyordu . Kafasında canlanan Stephan sahnesiyle gülümsedi . O sırada George gördüğü yılan balığı hikayesini anlatıyordu . Hazel düşüncelerinde boğulmuşken başını kaldırıp etrafa göz gezdirdi . Rahatsız edici bir ifadeyle arkasına bakma gafletinde bulundu . Ortada boylu boyunca uzanan yeşil tepeli bir alan dışında görünürde kimse yoktu .
Hazel garipseyerek George'a döndü
"Sizce de insanlardan fazla uzaklaşmadık mı Lordum ?"
George ihtirasla güldü
"Daha iyi olduğunu düşünmüyor musunuz? Tek başımızayız. Ne istersek yapabiliriz "
Hazel kaşlarını çattı .
Hava soğuktu ,gökyüzü ise kapalıydı . Esen nemli rüzgar Hazel'ın elbisesini uçuşturuyordu . Şalının açıkta bıraktığı göğüs dekoltesini gören George başını çevirip dudaklarını yaladı .
Hazel
"Üşüdüm . Gitmek istiyorum . "kapalı havayı gösterdi . "Yağmur yağacak gibi görünüyor . Geri dönsek iyi olur " dedi.
"Endişeni anlıyorum Hazel "
Ne ara senli benli olduk biz !
"Bence anlamıyorsunuz. " dediğinde yavaşça atmaya başlayan yağmur taş ağırlığınca yağmaya başladı . George ceketini çıkarıp Hazel ile kendi başının üzerine tutarak, sığınacakları bir yer aradılar . George ceketin neredeyse tamamını kendi üzerine tutarken Hazel huysuzca mırıldanıyor , ceketi kendisine doğru çekiştiriyordu . Kırmızı bukleleri yanaklarına yapışmıştı.
Köprü altı, küçük harabe bir yapının altına girdiklerinde Hazel sinirle havaya baktı . Ayakkabıları çamur içinde kalmıştı . Soğuktan üşüdüğünde bedenine yapışmış ıslak şala sıkıca sarıldı . Burada donarak ölmek istemiyordu. Özellikle George ile ölme fikri kaçmasına yetecek kadar büyük bir düşünceydi .
