Clash With My Crush

three

"Lisa, come here, may sasabihin ako."

Napakunot ang noo ko sa sinabi ni jisoo. Nasa dinning table kasi ako ngayon at pinapanood syang mag luto. Tumayo ako mula sa kinauupuan at lumapit sa tabi nya, binigay nya sakin ang isang papel.

"Para saan 'to? Staka akala ko ba may sasabihin ka?"

Napakamot ng ulo si jisoo. "I mean may ibibigay pala, staka sasabihin narin, Wala pala tayong asin at ibang ingredients! Paano 'to mag kakalasa? oh! Jennie! Good morning."

"Morning."

Ngumiti ng tipid si Jennie na mukang kagigising lang, Ang cute nya sa panjama nyang mojojo. Oo, favorte nya yon, Ewan ko ba sa babaeng 'to.

"Bakit walang gatas?" Grumpy na taong ni jennie, sa aming lahat sya yung mahilig sa gatas, 'di yata mag sisimula araw nya pag hindi sya nakakainom ng milk, baby pa Kasi sya.

"Tamang tama, pumunta kayo ng grocery ni lisa." Nakangiting Suggesy ni jisoo. Pinanlakihan nya ng Mata si jennie, Kaya inis syang tumingin sakin. Napaiwas ako nang tingin at kinagat ang labi ko.

"Ayoko." Tipid nyang sagot at ngumuso.

"Bahala ka." Umirap si jisoo, Ang Hindi Alam ng mga blinks may pag ka-suplada si jisoo, syempre pag sa stage 'di nya yon pinapakita. Si Jennie lang yung malakas ang loob, gusto nyang mahalin sya ng fans nya dahil ganon sya. Well ako, ganun naman din ako kahit sa stage kaso mas makulit lang para ma-entertain mga fans namin.

Pero behide the scene, madalas akong tahimik, mahinhin si rose na may pag ka-pilosopo at maarte mag salita, habang si jisoo sya pinakamabait pero pag nainis ay nagiging suplada. Si jennie 'may' pag ka maldita talaga sya, hindi nya yon tinatago, pero minsan naman mabait sya, depende sa mood, may pag abnormal din 'tong babaeng to.

"Nasan nga pala si rose?" Narinig kong tanong ni jisoo sa kusina. Hinanap ko Kasi yung wallet ni jisoo sa sala. Sa totoo lang pare-parehas Kaming makalat. si rose lang yung organized ang mga gamit.

"Inside my room." Naramdaman kong kumabog ang dibdib ko. Agad kong dinampot Yung wallet ng Makita ko yon sa ilalim ng coffee table.

"Anong ginagawa nya don? Akala ko ba you don't like sharing rooms?"

Right, si Jennie kasi ay may sariling kwarto, ganun din si rose. Kami lang ni jisoo ang mag roommate. okey lang naman sakin dahil ayokong matulog mag-isa.

"Stop asking, jisoo. Staka ano naman-" Hindi ko narinig yung sinabi nya dahil sinara ko na yung pinto. Nakaramdam ako ng inggit, Hindi pa Kasi ako nakakapasok sa kwarto ni Jennie. Alam kong wala akong karapatan na mainggit o mag selos pero hindi ko mapigilan.

Spring day ngayon, katatapos Lang ng winter. nag babagsakan ngayon ang mga dahon sa paligid, Magulo At makalat. kahit ganon nakikita ko parin ang ganda nito. Hinahalintulad ko ang sarili ko sa spring day, na kahit gaano pa kalamig ang pag trato nya sakin, Naniniwala ako na balang araw matutunaw ko din ang yelo sa puso ni jennie. Na balang araw, baka mahalin nya rin ako.

"gyeolguk en eonjenga bomiwa
Eoreumdeureun noga naeryeo heulleo ga. [ But in the end, spring will come someday, the ice will melt and flow away]."

Natigilan ako ng marinig ko Ang boses na yon, it's from BTS V. Pumasok ako sa pinang-galingan mg tunog, Isa yong maliit na restaurant na walang katao-tao.

"Welcome to our restaurant." Lumabas ang isang matanda, may tungkod na ito at nakangiti nang matamis sakin. She reminds me of my grandma. "Halika, iha ikaw Ang kauna-unahan kong costumer ngayon."

Kahit ayaw kong kumain, ay Ayaw ko naman saktan ang feelings ni Lola at nagugutom narin ako dahil di pa ako nag uumagahan, staka baka magalit sakin si jisoo pero hindi ko alam Kung bakit ako pumayag.

"Bakit po walang katao-tao?"

"Matagal nang nakatayo ang restaurant na 'to, 20 years na ang nakakalipas. Nawala na yung mga dati kong costumer at iba narin ang gustong kainin ng mga kabataan."

"Ganon po ba." Tumango tango ako. Umalis sya at walang pang 5 minutes ay bumalik sya dala ang isang soup at iba't ibang traditional Korean foods. "Masyado pong marami 'to." Nahihiya kong sabi.

"Ikaw Ang kauna-unahan kong costumer sa loob isang linggo."

"Isang linggo?" Nanlaki ang Mata ko. "pasensya na pero pwede ko pong maitanong kung bakit 'di parin kayo nag sasara kung wala nang kumakain? I mean, pwede naman kayong mag tayo ulit sa ibang lugar?"

Tumawa sya at umupo sa harap ko. "Ang lugar kasi na 'to ay pinatayo ng namayapa Kong asawa. Nangako Kami sa isa't Isa na hanggang nabubuhay pa ang isa samin ay hindi ito mawawala. Maraming alaala ang nabuo sa lugar na 'to, dito ko pinalaki ang mga anak ko na lahat ay may pamilya na."

Yumuko ako. "Naintindihan ko po, pasensya na sa inasal ko."

"Naku! Wala yon iha. Sya tikman mo yung luto ko. Sana lang ay magustuhan mo."

Hindi ko na namalayan naubos ko lahat, napatakip ako ng bibig nang 'di ko napigilang dumighay.

"T-thank you po." Kukunin ko sana ang wallet ko nang pigilan nya ako. "Bakit po?"

"Wag ka nang mag bayad, masaya na akong pumasok ka at nakinig ka sa kwento ko." May inabot sya saking singsing. "Eto Yung singsing na binigay sakin ng asawa ko, Hindi yan mamahalin, pero nag lalaman yan ng mga magagandang alaala na Hindi ko malilimutan, gamitin mo yang lucky charm para sa iyong iniibig."

Malaki ang ngiti nya Kaya wala na akong magawa kundi tanggapin yon. "Maraming salamat po lola, pangako babalik po ako dito."

"Nag mahal ka na ba?" Bigla nyang Tanong na kinatigil ko.

Napalabi ako. "Nag mamahal po ako ngayon pero malabo po na mahalin nya ako pabalik."

"Wag kang susuko, dahil Hindi lahat ng pag mamahal ay nararamdam sa unang pag kikita, minsan kailangan ng panahon at pag hihintay."

Kumaway ako sa kanya bago nag lakad papunta sa pupuntahan ko, kinuyom ko Ang kamay ko Kung nasaan ang singsing.

I'll be back, Lola. I promise.

Lumingon ulit ako sa restaurant, pero Sana pag balik ko kasama ko na si Jennie, Ang taong iniibig ko.