MY CHILDHOOD SWEETHEART'S BROTHER

GOODBYE

Today is sunday..

September 27

We are here at the airport.. Ayoko ng matapos ang ras ngayon. He is standing right here in front of us with his mother. Ayokong magsalita kanina dahil parang may nakabara sa lalamunan ko, at alam ko pag nagsalita ako, pipiyok ako. I can't speak because I know I wpuld just cry.

Calling all passengers of flight 214 to Washington, DC please check-in your luggages..

This is really goodbye for us. Ayoko na sana siyang kausapin pero pumasok na ang mama niya sa loob..

"Tita, pwede po bang mag-usap po muna kami ni Shana?" He said as he turned to my mom. My mom just nodded at alam naman niya na gusto namin ni Paulo ng privacy. Umalis at nagpaalam na si mama sakin at maghihintay daw siya sa van. Naiwan kami ni Paulo na magkaharap padin sa isa't isa.I was about to talk when he pulled me close and hugged me tight..

"Shana.. I am going to miss you.. so much.. I am so thankful to have you in my life. Shana.. I hope I can stay here longer and be with you every step of the way. You will always be my best friend," Sabi ni Paulo habang umiiyak siya at nanatili kami sa ganun pwesto.. Nun bibitaw na sya hinigpitan ko pa lalo ang pag yakap ko.. Kailangan ko ng sabihin to.. Kailangan na niyang mahalan .. na sa tinagal ng panahon.. MAHAL NA MAHAL KO SIYA higit pa sa kaibigan.. sa pagiging magbest friend.

"Paulo, mahal na mahal kita.. Higit pa.. higit pa sa isang kaibigan.. Matagal na.. pasensya na.. hindi ko kayang sabihin sayo. Ayoko.. ayokong masira yun pag kakaibigan na meron tayo. natatakot ako. Pero ngayon Paulo, Mahal na mahal kita." naiiyak na sabi ko.

tuluyan na niyang inalis ang pagkakayakap niya sakin. Umaasa ako na sasabihin niyang mahal niya din ako. pero nagkamali ako. Ngumiti lang siya sakin.

"Shana.. Lagi parin tayong magffb ha.. skype .. at papadalan kita ng favorite mong chocolates.. magpakabait ka. at higit sa lahat.. be happy always.. even with me.. " Nakangiting sabi  niya.

and then he kissed my forehead and bade goodbye. He didn't looked back anymore. Dirediretso syang pumasok sa loob  ng airport at nun nakapasok na siya bumalik na ko sa van.

Buong byahe pauwi sa bahay namin hindi ako makaimik kay mama.nararamdaman niya rin siguro yun pain na meron ako ngayon kaya hindi na muna kami nagusap. When we reached our house I immidiately went to my room and cried. Hindi madali na mawala siya sa tabi ko. OA? Hindi.. Mahirap.. Mahirap kasi sanay na sanay ka na lagi siyang nandyan.. lagi mo siyang kasama sa lahat bagay.. tapos sa isang iglap.. wala na.. wala na siya.. malayong malayo na siya.

Kung pwede lang magtime travel para balikan yung samahan namin noon.. gagawin ko.. kaso wala.. kung pwede lang ang buhay o ang utak ay may recycle bin din tulad ng isang computer gusto ko sana na burahin nalang lahat ng  alaala.. para wala nalang akong sakit na nararamdaman.

"Ang tanga tanga mo kasi Shana.. simula grade 1 kasama mo na si Paulo.. ni hindi mo manlang sinabi sakanya na mahal mo siya. Ayy nako.. kung kelan paalis na doon ka pa magtatapat ano pa saysay nun.. para magkabilang mundo ang peg niya.. " sabi ko sa sarili ko..

Sinabi ko na sakanya ang tunay na nararamdaman ko. pero bat ganun.. isang ngiti lang ang sinagot niya.. Leche! ano un? joke ba un sinabi ko. Hindi man lang sinabi na mahal din kita.. o kaya Shana hanggang kaibigan lang talaga tayo,,. sa tagal ng pagsasama namin.. hindi man lang ba sya nagkagusto sakin.. hindi man lang siya na fall sakin.. ??

Sa patuloy na pag iyak ko.. Di namalayan na nakatulog na pala ko..

Paulo.. Paulo.. sa school to aa..
pilit kong hinahabol si Paulo..

Napakunot ang noo ko dahil panay panay ang harang ng isang lalaki at paghatak niya sakin. hindi ko maaninag ang muka niya.. ang lakas ng paghatak niya sakin.. hindi ako makapiglas.. ginawa ko agad para makawala sa kamay na yun at patuloy akong humabol kay Paulo..

laking gulat ko ng mapadpad ako sa Fire Exit..

mas lalo kong kinagulat..
Si Paulo.. Seryosong nakatingin sakin..

"Shana wag mo ng kong habulin.. Wag mo na kong sunduan.. Lumayo ka na sakin" 

nagising ako na punong puno ng pawis ang katawan ko at hinahabol ko ang pag hinga ko..

Bwissseet!! pati ba naman sa panaginip...

Epic Fail