Tapos na ang prom.. Halos di parin maalis ang mga mata ng mga tao samin ng gwapong nilalang na kasama ko.. Nandito na kami sa parking lot kasama sina Pearl at Alvin..
" Girls.. mga TOTOO girls.. uuwi na ako ha.. "sabi ni Alvin.. bago pumasok sa sasakyan niya.. natawa naman kami ni Pearl., tuluyan ng pumasok si Alvin..
"Oh siya.. lovebirds.. una na ko ha.. Gian.. Ingatan mk yang best friend ko.. kundi... aalisan kita ng bird "tawa ng tawa si Pearl.. bastos talaga to.
Napailing nalang kami ni Gian.. at umalis na din si Pearl.. kami nalang ni Gian.. at pakiramdam ko.. ma.out of balance ako.. parang any moment matutumba ko..
Ang lakas ng epekto niya sakin.. ito pa lang ang unang beses na nakasama ko siya sa loob ng 2 taon na umalis sila ni Paulo.
Papasok na sana ko pero bigla niyang hinawakan ang kamay ko at pinigilan ako.. halos mapaso ang buonh katawan ko sa simpleng hawak lang..
"Shaniah, maaaga pa naman.. pwede ko bang sulitin ang gabi na to.. " sabi niya habang di inaalis ang mata sakin
"Sa-saan tayo pupunta, Gian?" halos di ako makapagsalita .. ang init init ng muka ko sa ngayon.. kung ano man itong nararamdaman ko .. hindi ko ito nagugustuhan. tingin palang niya nakakalusaw na.. lahat ng inis ko sa kanya hindi ko masabi. yun dila ko nagkakabuhol buhol na..
"tignan mo nalang" halos di niya maalis ang pag kakanguso niyo at pinipigilan ang pag ngisi.. parang bang may pinaplano na hindi maganda.
Binuksan niya ang pintuan para sakin. At para naman akong robot na walang dalawang isip na pumasok sa loob.
Habang binabagtas namin ang Greenbelt, Makati. tahimik lang kaming dalawa. Siya naman parang ang saya saya. yun muka niya ang ganda tignan..
Bad boy si Gian. Elementary palang kami. seryoso masyado at napakamisteyoso. Mainitin ang ulo niya at basag ulo din siya sa pagkakaalam ko.
Napunta kami sa isang park.. halos wala ng tao dahil almost 10pm na. nauna na siyang bumaba at pinagbuksan ako ng pinto.. agad naman akong bumaba. at sabay kaming naglakad.
"Gi-gian.. ano bang ginagawa natin dito?"mahinang tanong ko sakanya..
"Shaniah. Tara.. Coffee?" tanong niya sakin sabay lahad ng kanyang kamay. tinanggap ko naman yun at ngumiti siya sa ginawa ko. Yung ngiting totoo..
Pumasok kami sa loob ng Starbucks. Habang nagkakape kami nakatingin lang siya sakin. ang gaan gaan ng pakiramdam niya. yung itsura nia mas lalong gwapo pero parang may nagbago sakanya..
"Shaniah.. Siguro nagtataka ka kung bakit ako ang kasama mo ngayon o kung bakit bigla nalang kaming nawala.. sa ngayon hindi pa ito ang tamang panahon para malaman mo yun"dirediretso niyang sabi..
"wag mo na nga akong paikutin.. ano bang gusto mo?" inis na sabi ko sakanya..
"alam mo naman ang gusto ko.." sabi niya at saby ngisi sa akin..
" Gian..ewan ko kung ano ang pinaplano mo o kung ano man ang nangyari sayo dalawang taon.. wala akong pakialam okay. ewan ko nga ba kung bakit bumalik ka pa. ano guguluhin mo na naman ba ako?" halos napasigaw na ko sa pagbibitaw ko ng salita. habang siya naman ay nakatingin lang sakin ng nakaigting ang panga niya.
"Sige.. Sasabihin ko sayo mismo kung ano ang nangyari.. Pero sa isang kundisyon... " lumapit siya at may binulong sa akin.. halos mapamura naman ako sa sinabi niya. seryoso parin ang kanyang muka..
"Gago ka ba? o nasisiraan ka ng bait.. ??!!!" singhal ko sakanya..
Seryoso lang siya.. Tae naman yang poker face na yan oh..
" seryoso ako.. " diretsong sabi niya..
napaisip ako sa gusto niyang mangayari. mahirap yun gusto niya., pero kung titignan.. mas mahirap naman yun side na gagawin niya.. Gusto rin naman na magkaroon kami ng closure.. pero si Gian.. hindi ko alam kung niloloko ba ko ng gago na to.. TUSO siya.. pero kailangan ko siyang mautakan.. Kailangan ko siyang makausap.. Kailangan ko ng closure...
"Sige... i will be your girl.. for two weeks.. no extensions, Gian.. I will be your girl.. you bring me, Paulo" diretso kong sabi..
BINABASA MO ANG
MY CHILDHOOD SWEETHEART'S BROTHER
Romansahave you ever had someone whom you have known for almost your whole life.. you know each others secrets.. you know each others past you know each others favorites BUT THEN... IT CAME TO AN END...