MY CHILDHOOD SWEETHEART'S BROTHER

Last Night

7 pm na ng makauwi ako.. Sinalubong niya agad ako nun pagpasok ko sa bahay namin. kanina pa pala siya naghihintay.. pinapasok na siya ni Manang Anna... Ngayon nasa garden kami..

"Shana.. Bati na tayo.. "sabi ni Paulo habang inaabot saknin ang Hershey chocolate..

"Paulo..hin- " he cut me off

"ohh yeah., bati na tayo.. Paulo na ulit tawag mo sakin" He said while widely smiling at me..

nako kundi ko lang mahal tong mokong na to..

"Oo na. Bati na tayo... ikaw talaga... pachocolates chocolates ka pa.. " sabi ko naman sakanya.

"YES!! " sigaw naman ni Paulo habang sumuntok sa ere.. Sira talaga.. hindi ko naman maiwasan kiligin.. hahaha pano ba naman kasi kala mo sinagot ko na sya .. pa.yes yes pang nalalaman. . napapailin na lang ako..

"Oh akin na yang chocolates.. Bati na tayo e.. " he teased me..

"aa.. ganun??!!!" pagmamataray ko sakanya..

"Joke lang.. di ka talaga mabiro.. meron ka ba.. ? " he ask innocently

hindi ko maiwasang mamula sa sinabi nia.. " G*ago" sabay hampas ko sa braso niya..

" baka GWAPO hahahah" sabi ng nababaliw na si Paulo..

pinaghanda kami ni Manang Anna ng imemerienda.. nasabi ko na kasi kay Paulo na kumain na ko sa labas.. pero hindi ko masabi na si Gian ang kasama ko.. ewan ko ba.. parang ang awkward kasi..

Napag-isipan namin ni Paulo na magstr gazing habang nagmemerienda.. kaya eto kami nakahiga sa garden habang kumakaen ng cake at ibat ibang chips.. napansin ko na naman ang pag inom niya ng mogu mogu..

"Paulo, may iniisip ka no? " I asked him while looking at the sky.

"h-ha? bakit mo naman nasabi yan Shana?" mukang naguguluhan siya sa tanong ko..

"kasi pag nagngangatngat ka ng mogu mogu.. alam ko nagrrelieve ka ng stress" natatawang sabi ko sakanya..

" Shana.. "he said while straigtening up himself to sit.. So I did the said.. I can see seriousness in him.

"Sha" ulit na tawag niya sa pangalan ko.habang hinahawakan ang kamay ko.. "Shana.. I can no longer be with you"nakita ko ang pagkislap ng mata at amdam na ramdam ko ang pagpipigil niya sa sarili niyang emosyon..

"what Paulo? Hindi kita naiintindihan... " Naiiyak na ko sa sinasabi ko.. kahit hikbi lang ang nagagawa ko pinilit kong magsalita..

"Shana.. shhh.. wag kang umiyak please.. Sorry.. Im sorry.. hindi ko rin kagustuhan to.. pero aalis na ko papuntang US.. Im sorry.. Kailangan kami ni Papa.." naiiyak na rin si Paulo.. maraming beses ko na siyang nakitang umiyak pero iba yun ngayon.. masyado siyang nasasaktan .. alam ko yun..

"Paulo.., " di ko na masabi  pa ang mga bagay na gusto kong sabihin.. kundi umiyak nalang ako sa harap niya at bigla nalang niya akong niyakap..

"this will be our last night, Shana..." he whispered..