I still love You

Szczerze? Szczerze

*Izabela*

Siedzę w domu już któraś godzinę i się nudzę. Gorzej być już nie może. Powtarzałam sobie to zdanie od początku kłótni mojej i Kai. Ale widać, może być jeszcze gorzej. Nie wytrzymam dłużej tej nudy. Wstaję z łóżka, sięgam po telefon i portfel i wychodzę z mojego pokoju. Schodzę na dół do korytarza i zakładam buty, po czym wychodzę z domu zamykając go na klucz. Gdzie by tu pójść? Biblioteka? Biblioteka.

Kieruję się w skazane miejsce. Może by tak powiedzieć całą prawdę Kai. Może nie będzie tak źle, jak myślę, że będzie. Prawda podobne zawsze lepsza niż kłamstwo, ale czy zawsze się to zgadza? Po 20 minutach spaceru jest na miejscu. Podchodzę do jednej z ławeczek i siadam na nią. Biorę głęboki wdech i wydech, po czym wyciągam z kieszeni spodni telefon i wybieram odpowiedni numer.

Do : Kaja❤️
Jestem za biblioteką, przyjdziesz?

Waham się przed naciśnięciem przycisku "wyślij", ale robię to i chowa urządzenie. Dobra jedno mam z głowy, jeszcze tylko czeka mnie ciężka rozmowa.

****

*godzina później*

Wyciągam telefon i patrzę czy nie dostałam wiadomości od blondwłosej. Półtorej godziny minęło, a ona nawet się nie odezwała. Nawet głupiej kropki nie wysłała. Chowam urządzenie i wstaję z ławki. Robię jeden skłon, gdyż trochę zaczęły mnie boleć kości. Wychodzę z terenu biblioteki i idę wolnym krokiem w stronę swojego domu. Gdy jestem w połowie drogi kątem oka widzę jakiś ruch obok siebie. Odwracam głowę w tamtą stronę i zamieram. Kaja. Idzie w stronę biblioteki.

Spanikowałam. Wcześniej, gdy chciałam z nią rozmawiać, tak teraz po prostu się boję. Rzuciłam się biegiem w stronę domu.
- Iza! - kurwa, zauważyła mnie. Jeszcze bardziej przyspieszyłam. - Iza, poczekaj! - słyszę już oddalający się krzyk. Wbiegłam szybko na swoją posesję i weszłam do domu. Zamknęłam dom na klucz, gdyby chciała tu wejść. I nie myliłam się, gdyż już po chwili mogłam zauważyć ciągnięcie za klamkę. - Iza, proszę cię otwórz. - pukała w drzwi. - Wiem, że tam jesteś. - kolejne pukanie.

Oparłam się plecami o drewno i zjechałam nimi na dół. Jeszcze chwilę można było usłyszeć dobijanie się do mnie, ale i tak nie odpuściłam. Po 10 minutach nie było słychać nic. Wstałam z podłogi i poszłam do kuchni wziąć łyk wody. Posiedziałam tam chwilę i potem skierowałam się do swojego pokoju. Zamknęłam za sobą drzwi i rzuciłam się na łóżko. Po chwili mój telefon zaczął wibrować. Sięgnąłam po niego leniwie.

Od : Kaja❤️
Proszę porozmawiajmy.

Do : Kaja❤️
Nie mamy o czym.

Odpisuję jej i odkładam urządzenie, ale po chwili dostaję kolejne powiadomienie.

Od : Kaja❤️
A ja myślę, że właśnie mamy.

Do : Kaja❤️
Jesteś sama?

Od : Kaja❤️
Tak

Do : Kaja❤️
O czym chcesz porozmawiać?

Od : Kaja❤️
Dlaczego akurat ja? Dlaczego czujesz coś do mnie? Jest tyle świetnych dziewczyn na świecie, a ty wybrałaś mnie.

Żartujesz ze mnie w tym momencie? To nie moja wina, że moje serce wybrało Ciebie. Biorę się szybko za odpisywanie.

Do : Kaja❤️
Nie ma lepszych dziewczyn. Moje serce wybrało i pokochało właśnie Ciebie. I dla niego nie ma lepszej dziewczyny na tym świecie.

Jak mam już się kompromitować, to na całego. Przez dłuższy czas nie dostaje wiadomości. Pewnie nie chce mnie znać. Nie dziwię się jej. Kładę się wygodnie na łóżku i zamykam oczy. Gdy jestem już na skraju snu słyszę ponowny dźwięk nowej wiadomości.

Od : Kaja❤️
Jak długo to trwa?
PS. Od Sary.

Że co kurwa?! Powiedziała jej?! Ufałam jej.

Do : Kaja❤️
Powiedziałaś jej?!

Od : Kaja❤️
Nie, zabrała mi telefon i przeczytała nasze wiadomości. Nie chciałam jej tego mówić. Naprawdę.

Wzdycham ciężko i biorę się za odpisywanie.

Do : Kaja❤️
Od początku 2 gimnazjum.

Od : Kaja❤️
Skąd wiesz, że to prawdziwa miłość?
PS. Od Sary.

Do : Kaja❤️
Nie wiem. Po prostu to czuję. I nie wiem czy to prawdziwa miłość, nigdy nie zaznałam tego oprócz tego, że kocham Ją.

Już więcej wiadomości nie otrzymuje, dlatego kładę się wygodnie i nie mija 5 minut, aż zasypiam.

------------------
Jak myślicie, co z tego wyniknie?🤔

Do następnego😊