SKAO: Acının Tadı 1

İntihar !

Evet arkadaşlar gecikme için üzgünüm yetişemiyorum okul ve diğer işleri dengede tutmak çok zor her neyse multimedia'da karakteler var. Yorum ve votelerinizi mutlaka bekliyorum iyi okumalar :)

Eve gelmiştim yatağa atmıştım kendimi o an telefonum titremişti. Elime alıp mesajı açtım.

 

Kimden: Unknown!

Gerçekten Noel’n patron olduğuna inandığını söyleme bana? Hayır zavallı patron Noel değil sana işkenceleri yapanda o değil ! sadece yalan söylettirdim eğer yalan söylemezse seni öldüreceğimi söyledim Noel’e ve tabiki yaptı hepsi bu seni sürtük ikisinin de canını fena yaktın aferin sana. Seni o halde görmek harikaydı ama oyun yeni başladı ;)

Çok güçlü insanlar gördüm her acıya baş kaldıran,çok güçsüz insanlar gördüm en ufak çelme de düşenleri… ben hangisinin içindeydim bilmiyorum. Herkes güçlü olduğumu düşünüyordu buna güvenerek mi acı çektiriyorlardı bana? Buna güvenerek mi yok etmeye uğraşıyorlardı beni? Kimin canını bu kadar yakmıştım ki neyin bedelini ödetiyorlardı bana? Zor,çok zordu bunların cevabını bilememek çok zor binlerce sorunun içinde cevap aramak,çok zor için paramparçayken etrafa gülümsemek… tek bildiğim bir şey vardı ben güçlü değildim. Beni yakında yok edeceklerdi emindim… ama aşk… her şeyi aşıp gene beni buluyor. Onun gülüşünü görüyorum nereye baksam,onun bakışlarını,onu içimde hissediyorum…o benim kaderim mi? Tek bir soru daha var o gerçekten benim mi? Gerçekten bana mı ait? Belki bambaşka tenlere değerek buldu beni? Belki de bambaşka tenlerde aldı nefesini… belki de hiçbir zaman sevmedi beni? Belki de ben sevdiğine inandırdım kendimi? Olamaz mıydı? Keşkelerimden çok belkilerim var benim…

Gözlerimi açtığımda nefes alamadığımı hissettim sanki kalbimin üstüne demirler koymuşlardı ve nefes almamı engelliyorlardı. Ağırlık ayak parmak uçlarımdan,kirpiklerime kadar yayılıyordu. Gözlerimi açtığımda ne olduğunu anlamaya çalıştım koluma takılı serumları gördüğümde etrafı taradım. Yanımda kimse yoktu hastanedeydim ama peki neden buradaydım? Bunu neden hatırlamıyordum? Ne olmuştu bana? Sorularımın cevaplarını alabileceğim bir girmişti sonunda içeri,Clara.

‘Uyanmışsın’ dedi içtenlikle gülümseyerek.

‘Ne oldu bana?’ dedim güçlükle üstüme öküz oturmuş gibiydi resmen.

‘Canım sakin ol iyisin önemli olan bu’ dedi yumuşak bir tonda beni sakin tutmaya çalışıyordu.

‘Clara bana ne oldu !’ diyerek sesimi biraz yükseltmiştim.

‘Eve geldiğimizde odana çıktığımızda odan darmadağınıktı ama bir sorun vardı sen odada yoktun.’ Duraksadı gözlerime baktı,gözlerine merakla bakıyordum. Derin bir nefes aldı dudaklarını dişledi ve devam etti.

‘Sonra aklımıza banyoya bakmak geldi. Sen…sen küvettin içinde yatıyordun. Kanlar içinde… Jules bileklerini kesmişsin…ve 2 gündür baygındın…’ dediklerin sonra beynimin bunları idrak etmesi için gözlerimi bileklerime çevirdim,haklılılardı bileklerim sarılıydı. O anları hatırlamaya çalıştım evet o gelen lanet mesajdan sonra çok sinirlenmiştim her şeyi fırlatıyordum..sonra,sonra banyoya gittim ve evet intihar etmiştim. Ben resmen kendi canıma kıymaya çalışmıştım. Lanet olsun ! bunun verdiği utançla başımı yere eğdim. Gözlerimden akan bir damla yaşta destek çıktı bana…

‘Jules iyi misin?’ Clara’nın sesiyle kendime geldim kafamı ona doğru kaldırım. Evet anlamında salladım.

‘Dinlenmelisin’ dedi. Benim canım arkadaşım her ne olursa olsun yanımdaydı,hep benimleydi. Yatakta iyice doğrulup ona sarıldım ve gözyaşlarımın akmasına izin verdim. Clara ile arkadaşlığımız farklıydı o ağlarsa bende onunla ağlardım,eğer ben ağlarsam oda benimle ağlardı. Sanırım bizimki gerçek bir dostluktu.