Grim's Bloodline [COMPLETED]

Chapter XX

Matiim akong nakatitig sa itim na bag na naglalaman ng katawan ng lalaking nahuli ni Saige kagabi sa loob ng hostel. Buhat ito ng dalawang lalaking kasama ko pabalik sa mansyon upang inspeksyunin ang katawan. Patungo kami sa hideout dahil nandoon ang van na maglalabas sa amin sa Grifhorst.

Ngayong may nangyari nang ganito, alam kong nagsimula na rin ang assassination sa loob ng university. Hindi na ligtas doon kung tutuusin. Pero panatag naman ang loob ko dahil may walo naman siyang kasama sa loob. Kung hindi man ito maging sapat, sisisihin ko ang sarili ko.

"Sir," tawag sa akin ng isa sa mga kasama ko. Nilingon ko ito at ibinigay ang susi ng garahe. Pagkabukas niyon ay agad na kaming sumakay sa van para makalabas at mainspeksyon agad ang katawan ng lalaking iyon.

Nasa mansyon ang mga gamit ko kaya hindi ko magagawang inspeksyunin iyon sa hideout. Hindi rin magiging ligtas doon dahil baka may makatunog kahit alam ko namang imposibleng may makakita sa cabin na yon. Mabuti nang sigurado.

Tagumpay kaming nakalabas ng university at ngayon ay nasa daan na pabalik sa mansyon. Muli akong napatitig sa itim na bag na nasa likod. Hindi na ako mapakali. Gusto ko nang suysuyin ang katawan na yon. Alam kong hindi lang yon basta estudyante sa loob.

"Sir, may tawag kayo." ang sabi ng isa sa mga kasama kong nakaupo sa harapan. Iniabot nito ang isang telepono bago ko sinagot iyon.

"Robie," bungad ng nasa kabilang linya. Malalim ang boses nito. "Anong nangyari?" habol nitong tanong. Alam ko namang imposibleng hindi niya malaman ang nangyari. Napasinghap na lang ako bago ikinwento ang nangyari kagabi.

"Nasaan ka ngayon?" tanong nito sa seryosong tono. Wala namang bahid ng galit o pagkaiyamot.

"I'm on my way back to the mansion. Kailangan kong inspeksyunin ang katawan ng lalaking yon." sagot ko sa kanya. Ngayon ko lamang siya nakausap ng ganito.

"Good. Keep me updated, Robie." huling sabi nito bago naputol ang tawag, nakahinga naman ako ng maluwag. Malamig sa loob ng van, idagdag pa na alas dos pa lang ng madaling araw, at tumawag pa siya. Lalo lang akong nanlamig.

Ilang oras lang ay nakarating kami sa mansyon. Dumiretso kami sa isang maliit na bodegang nakahiwalay sa mismong bahay. Ang loob niyon ay simple lang kung titignan. Ngunit hindi. Looks can be deceiving, eh? Sa isang sulok ay may daanan, nasa sahig ito. Hindi ito mukhang pinto dahil wala ito ni hawakan. Tanging remote lang ang makakapagpabukas niyon, at ako lang ang may kapit non. Ang passage na yon ay papunta sa isang underground laboratory. Dito makikita ang mga kagamitan na mismong ako ang gumawa. Meron din ditong mga kasangkapan na ginagamit sa forensic activities. At yon ang kailangan ko ngayon.

Inilapag ng dalawa kong kasama ang itim na bag sa isang mahabang steel table na katulad ng mga nasa morgue. Umalis din sila agad at ipinaubaya na sa akin ang pagbubukas niyon na ginawa ko naman agad pagkaalis na pagkaalis nila.

Sumalubong sa akin ang mulat nitong mata at ang madugo pa nitong ulo. Amoy na amoy ko rin ang dugo nitong medyo natuyo na. Hindi pa gaanong kasangsang dahil bago pa lang naman. Tumambad sa akin ang buo niyang katawan. Hindi ko na siya inilabas sa bag dahil kaunting tingin lang ang kailangan ko. Hindi ko naman kailangan halwatin pa ang mga lamang loob niya. Dipende.

Saglit akong lumayo at kumuha ng surgical mask at gloves. Kinuha ko rin ang isang maliit na flashlight sa drawer bago lumapit ulit sa lalaki. Una kong ininspeksyon ang kanyang mata, wala namang kakaiba. Sunod ay ang kanyang bibig na bahagyang nakaawang, wala rin naman akong nakita. Tinignan ko rin ang iba pang butas sa kanyang mukha ngunit wala rin akong nakita.

Kumuha ako ng sample ng kanyang dugo at inilagay sa isang glass plate at inilagay sa loob ng isang machine. Hinayaan ko muna iyon at bumalik muli sa lalaki. Sinimulan ko nang gupitin ang damit nito, nagbabaka-sakaling may makikitang kakaiba sa katawan nito. At hindi naman ako nagkamali.