Grim's Bloodline [COMPLETED]

Chapter XXI

"Shh, everything will be alright, okay?" ang sabi ng tinig ng isang babae sa aking isip. Sapo ko pa rin ang aking ulo dulot ng malakas at sunod-sunod na putok ng baril.

"Saige, anak, kailangan mong maging matapang." dagdag pa nito. Nanatili pa rin ako sa ganoong posisyon hanggang sa tuluyang humina ang putukang nagaganap sa labas. Napalitan naman ito ng mga hikbi at mahihinang sigaw. May naririnig pa ring mga dagundong at ramdam iyon sa silid na yon.

Kahit mahina na ang putukan ay nanatili ako sa sulok, nakatakip ang mga tenga. Ramdam kong ilang putok na lang ng baril ay mawawalan na ako ng malay. Sumasakit na rin ang ulo ko dulot ng ingay na yon. Nanginginig din ang aking mga kamay at halos mapiga na ang mga mata ko sa sobrang pagkakapikit.

Napapitlag ako nang may humawak sa aking balikat. Nang tignan ko kung kaninong kamay iyon ay nakita ko ang abo niyang buhok. Ang mapanglaw niyang mga mata ay nakatitig sa akin. Bahagya akong nakahinga ng maluwag at napatingin sa paligid. Nasa isang kulong na kwarto kami. Walang bintana, tanging ang pinto lang na gawa sa makapal na bakal at ang tatlong kamang nakahilera. Ilan sa aming mga kasama'y nakatitig pa rin sa pinto habang ang ilan ay napayuko na lamang sa gilid. Tumayo ako upang lapitan sila, ganoon din ang ginawa ni Nyx. Habang papalapit ay naabutan ko pang nakasubsob ang mukha ni Ash sa dibdib ni Lux, muli akong napatingin sa pinto. May nadidinig pang mga putukan at pagsabog sa kabilang bahagi niyon.

"Wala na si Jin." dinig kong sabi ni Polo sa likod ko. Hindi ko na namalayan ang nangyari nang makapasok ako sa kwarto. Napaupo na lang din ako sa tabi, kaharap nina Lux.

"Shh, nandito pa kami." pagpapatahan niya kay Ash. May bahid pa ng dugo ang mga damit nila, at ng iba pa naming kasama.

Nanatiling tahimik sa buong kwarto. Tanging paghikbi lang ni Ash ang maririnig. Hindi na rin gaanong pakinig sa loob ang mga nangyayari sa labas. Walang umiimik. Lahat ay tulala at nakatitig lamang sa kisame, sa sahig at sa pader. Ilang minutong ganoon nang basagin ng pag-ring ng telepono ang katahimikan.

Si Xander ang sumagot ng tawag dahil malapit sa kanya ang telepono. Nang sagutin ay bakas pa ang gulat sa kanyang mukha bago tumingin sa akin at iniabot ito.

Walang imik kong inilapit sa aking tenga ang telepono, naghihintay ng magsasalita sa kabilang linya. Di naman nagtagal ay may umimik doon.

"Saige," pagbanggit nito sa aking pangalan. "You should have been terrified." dugtong nito. Nakaramdam ako ng panlalamig at parang naputol din ang dila ko. Hindi ako makagalaw at hindi rin ako makaimik. Hawak ko lang ang telepono, hinihintay kung may sunod pang sasabihin ang nasa kabilang linya.

"Prove it to me that you're worthy enough to be alive." iyon ang huli niyang sinabi bago naputol ang tawag ngunit hindi ko pa rin matanggal ang telepono sa aking tenga.

"Sino yon?" tanong ni Polo. Noon ko lang naibaba ang telepono. Napatingin ako sa kanya at sinabi kung sino ang tumawag.

"Grim? Di ba yun yung sinasabi ni Robie?"

"Oo, siya nga yon." sagot ko kay Joaquin. Inilapag ko na ang telepono sa lamesa bago bumalik sa pwesto ko kanina. Ngunit hindi pa ako nakakaupo nang tumunog ulit yon.

"Si Robie," balita sa amin ni Xander nang sagutin ang tawag. "Umalis na raw tayo rito." dagdag pa nito habang nakalapat sa kanyang tenga ang telepono.

Halos magkakasabay kaming napatingin sa kamang nasa dulo sa kaliwang bahagi ng kwarto. Sunod-sunod din kaming tumayo maliban kina Lux.

"Kailangan na nating umalis." bulong nito kay Ash na nanatili sa kanyang pwesto. Lumapit na ako para tulungan itong patayuin si Ash.

"Tara na." bulong ko sa kanya at marahang hinila ito patayo. Umiiyak pa rin ito at tila hinang-hina. Naka-alalay kaming dalawa sa kanya habang palapit sa kamang iyon.