Grim's Bloodline [COMPLETED]

Chapter XI

●●●

Nasa loob kami ng Charbel Hall upang mapag-usapan ang tungkol sa mga insidenteng nangyari sa mga nakaraang araw. Hanggang ngayo'y hindi pa rin tiyak kung ano at paano nangyari ang mga iyon at kung sino ang nasa likod ng mga iyon.

Mahigit tatlumpung minuto na kaming nakaupo sa harap ng pa-arkong mesa ngunit walang pumapasok sa aking isipan. Wala ni isang detalye o ideya ang nabubuo roon. I feel so unproductive this day. Thanks to that incident. Para akong ligaw na balang hindi alam kung saan patungo.

"What can you say, Mr. Carilles?" ang tawag ng isang babaeng nasa kanyang 40's sa aking pansin. Here we go.

"All I can say is that me, as the president of this organization have nothing to do with that shit. It is either the man behind this is against the university or their regulations. Also, he could be someone psychopathic enough to deal with such a mess. I'm out." matapos non ay tumayo ako at kinuha ang aking mga gamit bago lumabas ng hall. Para pogi.

●●●

- Ash

Miss ko na mag-aral. Said my inner self. Taliwas ako sa kanyang sinabi. Kailan ko ba sinabing ayokong dito pumasok? Ang saya kaya dito, walang pasok palagi.

But...

There's too much but's to spill. One of them is that our safety is either on the edge of a cliff or hanging on a weak thread. But living with 8 men, correction, 8 dashing men, isn't that bad. Secured ako at alam kong kaya nila akong protektahan. Wag nga lang sila papadala sa mga possessions nila. Like what? For example, there's Joaquin being too lazy to stand, Saige for being war freak and Lux being far too "imaginative", if you know what I mean.

Halos buong araw na akong nakahiga at nakatitig lang sa kisame ng kuwarto ko. Ang dami kong gustong gawin pero ayokong lumabas.

Earlier...

"Tara bili tayo foods sa canteen." yaya ko sa mga mokong na nakakalat sa sala. Wala ni isa sa kanila ang nagtuon ng atensyon sa akin kaya naman naglakad na lang ako patungo sa pinto. Pero, hindi pa ako nakakalapit doon nang isang malamig na pakiramdam ang bumalot sa aking braso.

"Where do you think you're going?" tanong ni Xander sa akin bago ako hinarap sa kanya.

"Sa canteen." sagot ko naman saka tinanggal ang pagkakahawak niya sa braso ko.

"Ok sige. Wag mo lang sana makakasalubong yung--"

"Hindi. May pagkain nga pala sa ref." putol ko sa sasabihin niya at inilayo ang kamay sa doorknob. Bwisit.

Nasa kusina ako at naghahanap ng pwedeng makain. Halos lahat ng cabinet nabuksan ko na pero wala akong makitang instants o biskwit man lang.

"Ano bang pwedeng kainin?" bulong ko sa aking sarili. Baka sakaling sasagot at makatulong sa aking mala-survival hunt ng pagkain.

"I volunteer." dinig kong sabi ng isang lalaki sa aking likuran.

Humarap ako roon at nakita ang nakangising pagmumukha ni Lux. Sigh. That brain of his might be full of green slime.

Napabuntong hininga na lang ako at inagaw ang nakita kong bag of chips na hawak ni Jin. Aangal pa sana ito ngunit mabilis akong nakatakbo papasok sa kuwarto ko. Buti na lang may mini ref dito at hindi ko na kailangang lumabas ulit para sa maiinom ko.

Agh, those men.

Present...

Napabalikwas na lang ako nang maalala ang mga pangyayari kanina. Ayoko nang lumabas. Kaso kanina pa puro objection yung tiyan ko. What to do? What to do?

Nabalikwas na naman ako nang may kumatok sa aking pinto. Unti-unting namumuo ang malalamig na butil ng pawis sa aking noo. Nagsisimula na ring manlamig at mangatal ang aking mga kamay. What is happening to me?

Tumayo ako at pilit na nilalabanan ang kabang nararamdaman. Pinihit ko ang seradura at bahagyang iniawang ang pintuan. Unti-unti kong nasisilayan ang mala-abo niyang buhok at ang walang emosyon niyang mukha.

Nakahinga ako ng maluwag nang makitang wala siyang ibang kasama. Hay salamat. Pero... hindi pa ako tuluyang nakakabawi sa kaba nang may sumulpot na lalaki sa likuran niya.

"Kung ako siguro yung kumatok hindi mo bubuksan. Am I right?" tanong nito sa akin. Bahagyang napaawang ang labi ko sa mga sinabi niya.

Totoo naman. Kung mukha niya agad ang nakita ko pagdungaw ko sa pinto ay hindi ko na itutuloy ang pagbubukas niyon.

Masyado yata akong na-trauma sa mga pangyayari kanina o sadyang di ko lang makalimutan yung mga sinabi niya?

His eyes are locked onto mine, slowly walking towards me. His breathe, his heartbeat, I can already feel and hear it. Why is this happening to me? What on earth is this man? My brain says I should kick him away and turn back to my room but my knees are too weak to do that. He knocks me right onto my feet.

An inch left between our faces when he whispered, "I want to kiss your neck and take a bite but I'm forcing myself not to." then his figure slowly faded in front of me.

What just happened?

Ilang taon na kong namumuhay sa mundong ito pero ngayon lang nangyari sakin ang ganung bagay. Except that night na may pumasok sa kwarto ko and not to mention that it is Lux, also. Ano bang meron sa lalaking yon? Ilang taon na ba siyang walang gerpren at ganun ang nangyayari sa kanya?

Nabalik ang ulirat ko nang marinig ang isang pamilyar na alarma. Nataranta ako at pumasok muli sa aking kwarto at kinandaduhan ito.

●●●

A/N: Due to work loads, currently I am not able to update for a few days. Therefore, my co-writer @misterbipolar will take over the following chapters. The spotlight is now on Saige Jimenez. Expect explicit and sizzling updates. Hehez

Peace out! ♡(◡‿◡✿)

Follow us on Twitter:
@dananark
@realJT_31