#MT40
"Good night," I said as I opened the door.
He nodded and removed his seatbelt to lean for a kiss on the side of my head. Nilingon ko siya at nginusuan.
"Hindi ka na babalik sa bar, Horace."
Nagbuntong-hininga siya at umiling.
"Hindi na."
Ramdam ko pa rin ang hesitasyon sa kanyang mga mata kaya hinawakan ko ang pisngi niya at marahang hinaplos.
"Please, we don't really need to worry about it. Kung anuman 'yong panakot niya, hayaan na lang natin. Alam mo namang baliw sayo 'yon kaya lahat gagamitin para makasira."
At malay ba namin kung totoo nga iyon? Baka nagsisinungaling lang siya at hetong si Horace naman ay takot dahil ako ang usapan! Tss.
"I can't fucking risk anything if it's all about you," he whispered roughly, jaw clenched.
Huminga ako ng malalim, pinagpatuloy ang marahang haplos sa kanyang pisngi. Nanatili ang mga mata niya sa akin at nakatitig, it feels like I could never force him to avoid the issue about me.
"Let me deal with it, that's my problem to deal with. Not yours." Umiling ako. "Kasi kung patuloy na ikaw ang dedepensa sa akin, mas lalo lang siyang gaganahang manira. Naiintindihan mo 'yon? She's using me to get you, so let me handle her now. Just act like you don't care, hihinto 'yon."
"I already broke you then, baby. I'd never let anyone bring you down again, Aliyah is a fucking crazy bitch. I think she's holding something could break you," he said worriedly.
"Let her be!" I said while shaking my head, irritation is running out. "Sabi ko nga, ako na ang bahala sa kanya. Kaya ko sarili ko, I can even break her damn nose if I'd have a chance! Isa na lang!"
Asar na talaga ako kay Aliyah, noong una ayos lang sa akin ang mga panlalait niya pero nitong lumalala na siya sa kabaliwan. Aba, hindi ko na siya matatantiya sa mga susunod pa.
He gasped and held my hand.
"Ano ba kasing kinakatakot mo, problema ko 'yon! Hindi ka dapat nagpapagamit sa babaeng 'yon dahil lang sa pananakot niya!" iritado kong sinabi. "May gusto ka pa ba sa Aliyah na 'yon?"
Kumunot ang noo niya at halatang nairita sa huling saad ko.
"Wala! I'm just scared! Aliyah can do everything to break you and I don't want that to happen without doing anything!"
"And I can protect myself from that everything! Sa tingin mo ba palagi na lang akong duwag? Sa tingin mo wala akong sariling isip para maipagtanggol ang sarili ko?"
My heart is aching, Horace doesn't trust me. Maybe! Alam ko naman na duwag ako noon at hindi marunong makinig kaya kami nasira, inaayos ko naman na iyon. I want to be better and I know that I can protect myself from Aliyah, kahit hindi ko pa alam kung ano talagang mayroon sa kanya. Ang dami ko ng kasiraan na naranasan noon, hindi na siguro tatalab iyon ngayon kung sakaling uulit lang iyong usapin tungkol sa aking nakaraan unless... mayroon pang mas malalang nangyari noon na hindi ko alam? I don't think so!
Pinakawalan ni Horace ang usapan nang gabing iyon din, tinotoo naman niyang hindi na niya babalikan si Aliyah sa bar. Nga lang, sigurado akong kinukulit siya sa tawag noon. Sana lang hindi na niya hayaang makaapekto iyon sa kanya, desperada talaga si Aliyah kaya hindi imposibleng gumawa ng kwento para lang may magamit.
"Nakakagigil talaga 'yang si Aliyah, 'no?" Carly ranted irritably, next morning while having our brunch.
I nodded and sighed. "Ngayon tinatakot niya si Horace para makipagkita sa kanya. Hindi ko talaga alam kung saan pinaglihi ang delusyonal na batang 'yon."
