დოკუმენტებთან დაკავშირებული ქაოსი ზეინისთვის გაუგებარი იყო. მან არ იცოდა, რა მიზნებისთვის იყო ისინი საჭირო, მაგრამ ყოველი შემთხვევისთვის სერიოზულად მიუდგა იმას, რომ შემქმნელმა და დამრიგებელმა საკუთარ თავს მსგავსი ახირების ნება დართეს გამგზავრების წინ.
ლიამმა და ლუიმ მთელი საღამო დახარჯეს იმის შესამოწმებლად, რომ ყველაფერი აუცილებელი აქვთ, სანამ ზეინი მყუდროდ იჯდა ძველ, ძვირ ხალიჩაზე და გაცელქებულ სოკრატეს ეხუტებოდა. ამ ძაღლს ის ყველაზე მეტად უყვარდა და ყოველთვის ცდილობდა თავისი ხორკლიანი, თბილი ენით აელოკა სახე. ის კუდს აქიცინებდა - მხიარული და ბედნიერი იყო იმის გამო, რომ პატრონი მასთან ერთად იატაკზე გორაობდა და ზურგსა და გვერდებზე ეფერებოდა.
პერიოდულად მალიკი ყურს უგდებდა იმას, რაც ხდებოდა, ცდილობდა მცირედ მაინც გაეაზრებინა, როგორ მისდით საქმეები მისთვის ყველაზე ძვირფას ადამიანებს. საქმეები კი, როგორც მას შეეძლო მოჩვენებოდა, ჭრიალით მიდიოდა, იმიტომ რომ შემქმნელი ბევრისმთქმელად კრავდა წარბებს, დამრიგებელი კი რიგ-რიგობით აგზავნიდა გადატენილ ნაგვის ყუთში ნაწერებით სავსე ქაღალდის ფურცლებს. რაღაც მომენტში - უკვე შუაღამე იყო - ლუი უბრალოდ სავარძელში გადაწვა, დაღლილი ფეხები წინ გასწია და, თითქმის მძინარე არისტოტელეს ყურს უკან მოფხანით, განაცხადა, რომ მათ ყველაფერი გააკეთეს, რაც შეეძლოთ.
- არ ვიცი, - დაიწყო, ბოლოს და ბოლოს, ლუიმ, არადა ლიამს მისთვის არაფერი უკითხავს. - მისი დოკუმენტები ნამდვილს ჰგავს. ჩვენ მათში დიდი ფული გადავიხადეთ, და მე პირადად ვიყავი და ვურტყი თავში შენს ნაცნობს, - დაამატა ლუიმ და მკვეთრი მოძრაობით დაღლილი კეფა მოიფხანა, ამჯერად თავისი. ზეინმა გაიფიქრა, რომ ლუის თავი უსკდება ყველა დაწოლილი საზრუნავისგან. - ყველაფერი რიგზე იქნება. ქაღალდები ძაღლებზე, საბედნიეროდ, დროზე ავიღეთ, და შენს სახიფათო ქმნილებებს, ერთის გარდა, თან არ წამოიღებ?
JE LEEST
შემქმნელი
Fanfictieამბობენ, არ არსებობს იმაზე ძლიერი სიყვარული, ვიდრე შემქმნელსა და ქმნილებას შორის. _____________________________________ •მოქმედება ხდება 1930-იან წლებში• _____________________________________ ფიკი ითარგმნება. ორიგინალის ლინკი: https://ficbook.net/re...
