ლონდონამდე ზეინი ფანჯარაში ყურებას აგრძელებდა და ლიამის ხელი ჯერ კიდევ ალერსიანად ათბობდა მის თითებს. ეს ერთიანობისა და სინაზის სასიამოვნო, ამაღელვებელი გრძნობა იყო. შემქმნელი მის გვერდით იყო, უყურებდა იმავე მშვენიერ სანახაობას, რომელიც ასობით მილის წინ იშლებოდა, თითქოს ამ ყველაფერს თვითონაც პირველად ხედავდა, პერიოდულად ხმადაბლა უხსნიდა რაღაცებს, წინასწარ გრძნობდა ზეინის კითხვებს. გასაკვირია, რა მარტივად იგებს, რას შეეძლო დაეინტერესებინა მისი ქმნილება. თითქოს ისინი ერთი მთლიანობა იყვნენ, ერთმანეთის გამგრძელებელი, როგორც ერთი ჯაჭვის ბმულები.
ზეინს მოსწონდა ეს მომენტები. შემქმნელი მის ყურთან იხრებოდა, თბილი სუნთქვა ყურის ნიჟარაზე უღუტუნებდა, და სიტყვები მტკიცედ აღწევდნენ ზუსტად მალიკის გონებაში, მის თავს ავსებდნენ.
«ეს სახნავი მიწაა, - ჩურჩულებდა ლიამი. - აქ ხორბალს ზრდიან».
ასეთ მომენტებში ზეინი მზად იყო, ნებისმიერი რამ მოესმინა. სოფლის მეურნეობაზე, საძოვრებზე, სელის წარმოებაზე, მსუბუქ მრეწველობაზე, მეცნიერებასა და მედიცინაზე, ამქვეყნად ყველაფერზე. მისი ხელი ლიამისასში იყო, მისი სმენა შემქმნელისკენ იყო მიმართული, და ისინი ამ შეცნობის გასაოცარ მომენტში ერთად იყვნენ.
მატარებელი რამდენჯერმე გაჩერდა და ყველა პატარა სადგური ერთმანეთს ჰგავდა, როგორც ტყუპი ძმები. ზეინს ეჩვენებოდა კიდეც, რომ იქ ერთი და იგივე ხალხი დაძრწოდა, მაგრამ ეს, რა თქმა უნდა, ვერანაირად ვერ იქნებოდა სიმართლე. უბრალოდ ისინი მსგავს მშვიდობიან ცხოვრებას ეწეოდნენ. და მაინც, მათი თვალიერება სახალისო და საინტერესო იყო. სადგურების უკან ისეთივე მდელოები განთავსებულიყო და არც ისე სქელი ჭალები, მოშორებით კი სოფლები და ქალაქები. ალბათ, მათშიც იყო სახლები და ექიმები, მაგრამ ზეინი გრძნობდა, რომ ისეთი, როგორიც მისი შემქმნელია, არსად მოიძებნება.
YOU ARE READING
შემქმნელი
Fanfictionამბობენ, არ არსებობს იმაზე ძლიერი სიყვარული, ვიდრე შემქმნელსა და ქმნილებას შორის. _____________________________________ •მოქმედება ხდება 1930-იან წლებში• _____________________________________ ფიკი ითარგმნება. ორიგინალის ლინკი: https://ficbook.net/re...
