BACKSTAGE | Park Jimin

36

   JULIE
   Budząc się usłyszałam pikający dźwięk.
Obraz przede mną był zamazany, jednak gdy on się wyostrzył ujrzałam swój brzuch owinięty bandażami.
- Co się stało? - zapytałam trzymając się za głowę, która mnie bardzo bolała.
- Jest Pani w szpitalu. Dobrze się Pani czuje? - zapytał spokojnym głosem lekarz w białym kitlu.
- Tak czuje się dobrze, ale bardzo boli mnie głowa.
- To normalne. Była Pani nieprzytomna dwa dni. - powiedział biorąc w rękę teczkę z moimi wynikami.
- Niestety nie mam dla Pani dobrych wieści.
- Coś jest nie tak? - zrobiłam się zielona ze strachu.
- Jedna z nerek nie chce pracować. Trzeba będzie ją usunąć. - odpowiedział.
- Co? Ale jak to? - powiedziałam chwytając się ponownie za głowę.
- Spokojnie z jedną nerką da się żyć, ale w Pani przypadku będziemy musieli uważać.
- Ale jakim przypadku!? - podniosłam głos.
- Gratuluje jest Pani w ciąży. - powiedział z uśmiechem na twarzy, a ja zamarłam.
  Doktor wyszedł z sali, a ja leżałam na łóżku będąc w ciężkim szoku.
- Ciąża? - pomyślałam.
  Rozglądając się po sali zauważyłam kopertę, która leżała na stoliku. Była ona podpisana imieniem ,,Jimin''. Przez chwile myślałam o najgorszym, a przez chwile o czymś dobrym. Kiedy przeczytałam list zaadresowany do mnie popłakałam się i nie mogłam uwierzyć jak w ciągu paru minut zawaliło mi się życie. Wzięłam telefon i próbowałam zadzwonić, ale on nie odbierał. Zawołałam pielęgniarkę i spytałam się czy w tym szpitalu leży Taehyung. Okazało się, że dzisiaj wypisał się ze szpitala na własne żądanie, aby leczyć się w domu.
   Jakiś czas później lekarz zawiózł mnie do sali, gdzie miałam mieć przeprowadzone badanie USG. Wysmarował mój brzuch dziwną i zimna mazią, po czym rozpoczął badanie. Na ekranie zauważyłam czarną, małą kropkę która była wielkości winogrona. Łzy cisnęły mi się do oczy na myśl o tym, że pod sercem trzymam dziecko Jimina, którego już nigdy nie zobaczę.