Çok yorgunum be usta ,
İnsanın insanla değilde kendi kendisiyle mücadele etmesi ne zormuş meğer ..
Her gün yetti bana bu kadar cehennem azabı diyerek gözümü açtığım alemde ölümü özlemek nedir anlatsam kelimelerim yetmezki..
Kafamın içi mahşer yeri olmuş ,birer birer kesiliyor hesaplar ..
Sanki ruhum başkasının ,bedenim emanet alınmış ben ise öleli yıllar olmuş gibi her bir zerrem benden ayrı gezer olmuş ..
Herkes sorar bana neyin var diye ,
Hep bir özlem içinde yaşayıp neyi özlediğini bilmemek nedir desem kimseler bilmez cevabını ...
Herkes seni anlıyorum diyor ama ,
Kimse hayallerime ortak olmayı kabullenmiyor..
Mahşerde sorsalar hiç mi sevmedin bu fani alemi diye ?
Sevdim evet sevdim ama
Bir baba olmayı sevdim
Bir de kardelen çiçeğimi sevdim ...
Gerisinden vazgeçeli asırlar oldu be usta ..:
Biz hayata tutunmaya çalışırken,hayat bizi beynimizin tam orta yerinden vurdu acımadan ..
Derdinin ne olduğunu bilmeden derman aramak bizimkisi..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
