Gökyüzüne merdiven dayayıp ay'a çıkmarım her gece çocuk hayallerimle ..
Penceremin camından Parlayan yıldızlara bakmaya doyamam sabahlara kadar ..
Çocuk kalbim yaramaz ,
haylaz bir define avcısı olurum bazen ,
Bazen dev bir gemide yunuslara arkadaş olurum ..
Ayaklarım yerden kesilir her gün düş bahçelerinde ,
Kırk yıldır büyümeyen bir çocuğu içinde yaşatan o adam benim ...
Saçlarımdaki ak'lara aldırmayın siz ,
Ben hala korkarım karanlıkta yalnız kalmaktan.
Hala sessizce ağlarım,tek kişilik
Ranzamda gördüğüm her kabus dolu rüyanın ardından ..
Gölge oyunları başlar her gece,
aklımın en karmaşık köşesinde .
İçimde büyüttüğüm o yaramaz çocuk var ya ,
Kapatır gözlerini
Korkudan sus pus olur ,
Ta'ki
Güneş penceremden doğuncaya dek ...
Hani herkes çocukluğuna geri dönmek ister ya ,
Ben hiç istemiyorum dönmeyi .
Çünkü ben hala o damı akan evi yaşıyorum içimde ..
Ve hala aynı yaştayım ben
kafesteki kuşumun öldüğü günün yasını tutarım yıllardır ..
Aradan geçen yıllar tek fark yarattı bende
Eskiden mahallenin haylaz çocuğuydum şimdi serserisi oldum sokakların...
Mahalledeki her çocuk gibi bende aşıktım bakkalın kızına ..
Yollarını bekleyerek geçerdi günüm ,
Hem beni fark etsin istiyordum ,
Hemde fark edecek diye ödüm kopuyordu ..
Çocuk aklımla çok seviyordum onu ,
ama
Aşkın ne demek olduğunu bile bilmiyordum ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüm senfonisi
PuisiÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
