Ölüm senfonisi

Umut

Yıllar sonra karşına çıktığımda,
Ellerimde senden kalan son umutlar ,
Ve dilimde,
bi kırlangıç ağıdı olacak ..

Ölmek bile ,bir umuttur hayatta ,
Yaşamak sa,
bazen umuda vurulmuş bir kelepçe ,
bazen de sürgün edilmektir ,
dünya denen cehennemde ...

Oysa sen benim gençliğimdin,
İlk umudumdun,hayata dair .
Sen benim ,ilk aldanışım,
İlk göz yaşım ,
İlķ şiir im ,
İlk terk edilişim,
İlk kez öpüşüm,
İlk ölüşüm dün...

Bulutlarima adını yazdığım,sevgili
Namert olayım hiç kimseyi sevmedim bu kadar ,
Kim bilir belkide sevemedim ...

Aşka müebbet yemiş bir mahkûm artık,
Aşkın karanlık,sessiz ,yanlız sokaklarında...
Dört yanım duvar
Dört yanım zindan
Dört yanım kahir
Dört yanım ölüm
Dört yanim sen

Ah sen ...

Bulutlarima adını yazdığım,sebebim
Namert olayım hiç kimseyi sevmedim bu kadar ,
Kim bilir belkide sevemedim ...

Yıllar nasil geçti sensiz ,
ya da
ben nasıl yaşadım bu kadar acıyla ,
Şimdi saçlarımda aklar ,
Bir elimde kalem ,
gözlerimde yaş..

Son bir umudum var sana dair ,
Beni çeken dipsiz bir kuyu gibi ,
her gece sabahlara kadar beni hayatta tutan ,
her şeye rağmen bir umudum var ,
Olmayacağını bile bile ,
gelmeyeceğini bile bile,
bir umudum var ,
kalbimin kuytu,
karanlık
Issız köşelerinde ...

Yetimhane kapısına bırakılmış,
kaderine terk edilmiş,
bir bebegin umudu gibiydi ,
benim umudum,
Öylesine zor ,
Öylesine imkansız,
Öylesine masum,
Öylesine mahsun ..

Ve sen ,
Ah Sen,

Bulutlarima adını yazdığım,sebebim,
Namert olayım hiç kimseyi sevmedim bu kadar ,
Kim bilir belkide sevemedim ...