Gözlerimde hep aynı hüzün,
Gittiğinden beri,
Terketmedi beni
Aynadaki solgun yüzüm...
O Son bakışın,
sevmiyorum deyip,
Ardına bakmadan,
kapıdan çıkıp gidişin,
hiç çıkmıyor aklımdan...
Gittiğin günden beri
Adımı değiştirdim,
soranlara hüzün bakışlı adam diyorum benim adım,..
Damarlarımda ayrılık acısı gezerken, beynim felç olmuş gibi hep seni düşünüyor...
aynada bana yabancı bir adam bana hep seni soruyor..
Kendime bile itiraf edemezken, başkasına nasıl derim o başkasını seviyor...
Hayat hep böyle değilmi zaten,
Kimi sevsem hep uzaklardan birini bekliyor,
ve bu gönül yine hep imkansızı seviyor...
Canım yanıyor amansızca,
kanım akmıyor sanki Damarlarımda, sanki yıkık bir duvarım gönül sokağında...
Evet ben hüzün bakışlı adam,
ben yanlız kalmış bir adam,
ben hasret çekmeye mecbur bırakılmış,
aşka sürgün edilmiş garip adam, o benim sevgilim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüm senfonisi
PoesíaÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
