Przyjaźń równa się miłość

Chapter 18

Bilbo nie mógł powstrzymać się od kradzieży spojrzenia na Thorina od czasu do czasu. Kili i Fili wydawali się całkowicie rozbawieni i jednocześnie przestraszeni.

Kiedy ich posiłek był już gotowy, Bilbo znów znalazł się w towarzystwie Thorina. Siedzieli tam w milczeniu i jedli, co Bilbo cieszył się ogromnie.

„Co Fili i Kili zrobili źle, ukrywając się za Hobbitem?” Bilbo w końcu zapytał. Thorin tylko prychnął i powiedział: „Powiedzieli kilka niegrzecznych rzeczy”.

„No cóż, to oni. Ale lubię ich, są zabawni i wyrozumiali”. Bilbo uśmiechnął się i zapalił fajkę. Thorin zrobił to samo i zauważył, że Bilbo drży.

"Jest Ci zimno?" zapytał cicho. Bilbo spojrzał na niego, ale potrząsnął głową. Thorin mruknął i spojrzał na horyzont. Słońce zachodziło, a niebo płonęło pomarańczą.

„Przypomina mi to Smauga. Kiedy przyszedł, jak wszystko płonęło i po prostu zamieniło się w popiół”. Powiedział Thorin. Bilbo spojrzał na niego i uśmiechnął się pocieszająco. Thorin to docenił. Nie był karłem wielu słów. Zwłaszcza za wiele słów na temat Smauga.

- Powiedz mi jedną rzecz Bilbo Baggins. Byłem ciekawy przez chwilę. Dlaczego poszedłeś za nami? Zapytał Thorin, by przerwać ciszę.

„Cóż, może twoja piosenka to zrobiła. Brzmiałaś tak samotna i zrozpaczona… I od dawna mam dość mojego życia w Shire. Tak, było wygodnie, ale coś było nie tak, co minutę. Znalazłem to, czego brakowało , w twojej firmie Przygody, ludzie, którzy mnie naprawdę lubią i próbują mnie pocieszyć, gdy nie czuję się dobrze. Bilbo wyjaśnił, że się uśmiecha. Znowu zaczął drżeć. Robiło się zimno.
Thorin siedział tam z lekko zaciśniętymi ustami. Bilbo siedział tam, rumieniąc się na policzkach i dłoniach. Thorin zauważył, że znów drży.

Bilbo wrzasnął, kiedy poczuł coś na ramieniu, ale wkrótce zauważył, że to tylko futro Thorina. Wtulił się głębiej w jego ciepło i wdychał zapach Thorina. Ten krasnolud doprowadzał go do szału, naprawdę!

„Czy nie będzie ci teraz zimno?” - zapytał Bilbo i wyjrzał z płaszcza Thorina, który był trochę za duży, co Thorin uznał za bardzo urocze.

„Nie, już przyzwyczaiłem się do zimna”. Uśmiechnął się i nie mógł powstrzymać się od potargania przez włosy Bilba. Było tak miękkie, jak sobie wyobrażał. Poczekaj, kiedy fantazjował o lokach Bilba?

Bilbo znów zarumienił się purpurową czerwienią i pochylił lekko w dotyk Thorina. Nie minęło to niezauważone. W tej drugiej chwili Thorin zdecydował o czymś bardzo ważnym. Spróbuje uczynić tego Hobbita swoim i jego jedynym. Thorin zwinął rękaw koszuli, a na jego nadgarstku zwisała mała bransoletka z kamieni księżycowych. Zsunął go z nadgarstka i powiedział: „Chciałbym ci pokazać trochę wdzięczności. Tutaj. Weź to”.

Wyciągnął rękę i przypiął bransoletkę do prawego nadgarstka Bilba. Usłyszał za sobą sapnięcia. Więc inni zdali sobie sprawę, ale czy Bilbo też to zrozumie?

Bilbo ze zdumieniem wpatrywał się w bransoletę. To było bardzo piękne i wydawało się dość ważne dla Thorina. W przeszłości zauważył, jak bardzo ochronny był z tego Thorin. A potem Bilbo zrobił coś bardzo impulsywnego. Pocałował Thorina w policzek i powiedział: „Dziękuję”.

„Nie dziękuję mi Bilbo”. Thorin uśmiechnął się. Jego policzek płonął tam, gdzie Bilbo go pocałował. Siedzieli w milczeniu i patrzyli na pojawiające się pierwsze gwiazdy. Po raz pierwszy od bardzo dawna Bilbo i Thorin byli naprawdę szczęśliwi.

Po chwili jednak Thorin poczuł, że coś opada na jego bok. Thorin spojrzał zdezorientowany w lewo i zastał Bilba opartego na ramieniu, śpiącego szybko. Uśmiechnął się i cisnął Hobbita w ramiona i przyniósł go do łóżka. Bilbo wymamrotał coś we śnie i przytulił się do futra Thorina. Thorin uśmiechnął się i usiadł obok Balina przy ogniu.

„Więc zdecydowałeś się na sąd Hobbita?” Zapytał Balin i uśmiechnął się do niego. Thorin skinął głową i spojrzał na leżącego Bilba.

„Powodzenia chłopcze!” Balin uśmiechnął się. Thorin odwzajemnił uśmiech i wyruszył na pierwszy zegarek. Wszyscy byli wyczerpani i potrzebowali trochę snu.
Kiedy Bilbo obudził się następnego ranka, poczuł ciepło. Powoli jego wspomnienia powróciły mu do głowy i uśmiechnął się. Ziewając wstał i rozejrzał się. Wszyscy spali, bezpieczni dla Bofura, który był na straży. Znalazł Thorina leżącego na łóżku i zwiniętego w kłębek.

„Jestem już przyzwyczajony do zimna!” Tak, mogę to całkowicie zobaczyć! Bilbo wymamrotał do siebie i podszedł do Thorina, żeby położyć na nim futro. Ale nie był przygotowany na to, by ramię Thorina wystrzeliło i pociągnęło Bilba do piersi w ciasnym uścisku. Spojrzenie przez ramię potwierdziło Bilba, że ​​Thorin wciąż śpi.
Bilbo nie był całkowicie niezadowolony z tej sytuacji. Byłoby doskonale, gdyby klamra pasa Thorina nie uderzyła o jego tył. Od kiedy Thorin w ogóle nosił klamry do pasów?

Bilbo wzruszył ramionami jako dziwne zachowanie. Ale nie mógł tam zostać; Thorin zrobiłby z niego Warga, gdyby Bilbo miał zostać.

„Uhm… Thorin… eee… możesz mnie teraz puścić.” Bilbo powiedział i wił się trochę. Ta wystrzępiona klamra pasa! To było trudniejsze niż wcześniej! Musiał zmienić się w wirze Bilba…

„Bilbo… Co tu robisz?” nadszedł senny głos Thorina. Ale potem oczy Thorina otworzyły się z przerażeniem.

„Cóż, chciałem ci przynieść twoje futro, wyglądałeś, jakbyś był zimny, drżałeś, ale potem mnie złapałeś”. Bilbo powiedział i zarumienił się. Thorin był tak blisko.

„Mam nadzieję, że nie sprawiłem ci żadnego dyskomfortu”. Thorin powiedział cicho. Bilbo oblizał wargi i powiedział: - Cóż, twoja klamra pasa trochę mnie szturchnęła, ale czułam się komfortowo.

Początkowo twarz Thorina stała się czerwona jak pomidor, ale potem zbladł, aż stał się biały jak śnieg.

„Hej, Thorin, wszystko w porządku?” Zapytał Bilbo. Thorin tylko skinął głową i ukrył twarz w ramieniu Bilba. Tak było, dopóki nie zrozumiał, że to ramię Bilba. I że wciąż trzyma Bilba. Puścił i powiedział: „Bardzo mi przykro”.

„Nie musisz. Lubię się przytulać, a klamra do paska mnie nie zraniła!” Bilbo uśmiechnął się najbardziej niewinnym uśmiechem, jaki Thorin kiedykolwiek widział.

Czy on jest poważny ?! Thorin zadał sobie pytanie i spojrzał na Bilbo. Bilbo spojrzał prosto w tył, trochę zaciekawiony. W tle Thorin słyszał stłumione chichoty Gandalfa, Kili i Fili. To nie miało znaczenia.

Bilbo i Thorin wstali powoli. Zastanawiał się Bilbo, poruszenie Thorina wydawało się nieco dziwne.

„Hej, wciąż boli? Twój ruch jest trochę dziwny”. Zapytał zaniepokojony Bilbo.

Właśnie tam Fili, Kili i Gandalf zgubili to i wybuchnęli śmiechem, który obudził wszystkie inne krasnoludy i zaskoczył Bofura.

„Może… hahaha… Może to jego miecz!” Fili zachichotał, a Kili i Gandalf roześmiali się jeszcze mocniej.

„Ale orkrist leży nie tylko w łóżku!” Bilbo powiedział zdezorientowany. Thorin poczuł nagłą chęć pochowania głowy w dłoniach.
Mam na myśli wujka, ukryty sztylet!” Zawołał Fili, a on, jego brat i Gandalf zawył ze śmiechu. Nawet inne krasnoludy, które chichoczą.

„Masz ukryty sztylet?” Bilbo zapytał Thorina zdezorientowany. Thorin jęknął z frustracji iw końcu ukrył głowę w dłoniach. Bilbo był jeszcze bardziej zdezorientowany. W końcu Ori okazał litość i wyszeptał coś do ucha Bilba. Bilbo cały stał się purpurowy. Jąkał się i trudno mu było spojrzeć w kierunku Thorina.

„Ja-ja-ja-ja-jestem s-s-s-s-tak-przepraszam!” Bilbo jąkał się i niemal pobiegł do swoich rzeczy, żeby się spakować. Thorin spojrzał na niego.

„Och bracie…” mruknął pod nosem. Dlaczego Bilbo był tak cholernie niewinny, ale jednocześnie cholernie gorący?