Sessizlikle Dans - II -

4.bölüm

~Sessizlikle Dans~ 4.bölüm

Sonunda noel günü gelip çatmıştı. Himluna kasabası sakinleri her biri evlerinin kapılarının üstüne kırmızı-beyaz çizgili halka şekerler ya da bir çeşit süslemeler asarak bunu kutluyordu. Ormandan kesilen çam ağaçları evin en büyük odasına şöminenin yanına sıcacık bir yere konulup süslenmişti bile. Noel baba için kurabiyeler pişirilmişti. Bacalar temizlenmiş, şömine kirişlerine kırmızı çoraplar asılmıştı.

Daha düne kadar tüm bu süslemelere hayır diyen Kral Joceline artık Amulet geri döndüğüne göre yeraltı sarayında yapılması gereken tüm süslemere izin verdi. Hizmetçiler harıl harıl temizlik yaparken, aşçılar dev gibi iki hindiyi haklayıp kızartırken, sarayın orman bekçisi üç metre boyunda devasa bir çam ağacı keserek sırtında sürüyüp sarayın ana salonuna kadar getirmişti. İki metre genişliğinde olan büyük taş şömine ile çaprazda kalan duvar dibine doğru yanaştırarak ağacı havaya dikti. Bu sırada Linde koşarak oraya geliyordu. Ellerini çenesinin altında birleştirerek gözlerini kırpıştırdı.

"Ah, güçlü adam! Ne güzel ağaç getirmişsin."

Adam kafasındaki seyrelmiş saçlarını çatlamış kuru parmak uçlarıyla taradı ve yanına gelen adam sesli ama kadın görünümlü yaratığa baktı. Kralın bazen oldukça cins misafirleri olabiliyordu. Değişik vampiri baştan aşağı süzdükten sonra hafif bir reverans yaparak sesini çıkarmadan oradan ayrıldı. Salona giriş yapan Burton kollarında taşıdığı koca bir kutu ağaç süslemesiyle önünü göremediği için adama toslamıştı. Girişte hafif bir özür dileme kelimeleri yankılandı. Linde ellerini birbirine sürtüp şömine ateşine doğru tutarak Burton'un gelmesini bekledi.

"Ağaç süslemeyi seversin sen." dedi Burton kutuyu yere bırakırken. Renkli kare minik süslemeler titredi ve şömine ateşiyle üstlerindeki parlak cilalar parladı. Linde simli dantelli elbisesinin omuzlarına örttüğü kadife şalın uzun püsküllerini kol arkalarına atarak kutuya eğildi.

"Tabi ki de severim." Eline aldığı minik süs topu koyu mor şekilde parlıyordu. "Ah! Harika! Joceline'nin en sevdiği renk." Burton'da kutudan aldığı uzun tırtıklı gümüş renkli telli ipleri ağaca doladı. Birlikte neşeyle ağaç süslemeye devam ettiler. Ancak salona Amulet ve Joceline sarmaş dolaş giriş yapınca Linde surat asıp elindeki süsleri bırakıp kenara çekildi. Yine de bu tavrını pek belli etmemeye çalıştı. Koltuğa otururken kulakları onların tatlı mırıltılarındaydı. Birbirlerinin tenlerinin ne kadar yumuşak olduğundan bahsediyorlardı. Aman ne güzel.

"Noel ağacı!" diye ciyakladı Amulet ellerini çırpıp yerinde zıplayarak. Burton elindeki süsü uzatıp gülümsedi. "Sizde süslemek için bana katılabilirsiniz leydim. Daha koyacak çok süs var ve Linde bırakıp gitti bile."

"Tabi yardım ederim. Bayılırım." dedi Amy renkli kutucuğu eline alırken. Joceline'de koca kutuya eğilip içini karıştırdı. Bulduğu minik çanı öttürerek elini kaldırdı. "Şuna bakın."

Hemen kutudan bir tane daha çan bulan Amulet'te sallayarak ufak gürültüye katıldı. Salon hafif tınılı 'çın çın' sesleriyle dolmuştu. Onlar neşeyle gülüp ağaç süslemeye devem ederken Linde bile onların bu neşeli haline hafif tebessüm etmişti oturduğu koltuktan onları izlerken. Joceline çok mutluydu. Nasılda kutuyu karıştırıp içinden her bulduğuna kaşlarını kaldırıp bakıyordu. Eskiden Joceline'nin hiç ağaç süslediğini hatırlamazdı Linde. Çok eskilerden beri henüz vampir olmadan önce gençlik dönemlerinde yine bir noel günüydü. Linde Mige'yle birlikte çam ağacı süslerken Joceline duvar kenarına geçmiş o soluk suratıyla etrafına sinsi bakışlar atardı. Kasıntı gibi dururdu. Bazende gülümserdi ama herşeye karışmazdı. Leydi Marvoleth her yıl tüm çocuklara noel hediyesi alırdı ama Linde iyi hatırlıyordu ki Joceline annesinden gelen hediyeleri her seferinde çöpe atıyordu. Onun çocukluğu çok sorunlu geçmişti...