Sessizlikle Dans - II -

Bölüm 18

~Sessizlikle Dans~ 18.bölüm

Kulakları çınlıyordu Amulet'in. Sanki ses beyninin içinde ötüyor gibiydi. Duvarlarına yankı yaparak azaldı. At arabasının tekerleklerinin yerde dönen seslerini işitiyordu. Bedeni giden arabadan dolayı sarsılırken gözleri kapalı şekilde derin bir iç çekti. Böğürtlen kokusu. Joceline'nin kucağındaydı. Yeraltı sarayına dönüş boyunca gözlerini açmadı. Arabadan indiklerini yüzüne soğuk hava vurunca anladı. Çok geçmeden sıcak odaya girdiklerinde Joceline onu yumuşak yatağa yatırdı. Amulet gözlerini açmaya o kadar çok korkuyordu ki, hiç açmamayı bile düşünüyordu. Yatağa yatırıldığından beri odadan ses çıkmıyordu. O kadar merak etmişti ki, gözlerini ufacık aralayıp etrafı gözetledi. Görüş hizasına Joceline yürüyüp girdi. Titreyen ellerinde bir bez vardı. Parmaklarındaki kanları temizliyordu. Berjere oturarak ellerini silmeye devam etti. Amy gözlerini tekrar kapadı. Şuan baygın numarası yapmak masa altına sığınmak kadar güvenli görünüyordu. O kadar heyecanlanmıştı ki, gözleri kapalı halde, göz kapakları titriyordu. Joceline ona seslenince tüm bedeniyle irkildi.

"Amulet. Kendine geldiğini biliyorum. Aç gözlerini."

Ve kan Amy'nin yanaklarına hücum etti. Heyecandan nefesi daralarak gözlerini açıp dikeldi. En değerli vazoyu kırmış suçlu çocuklar gibi kirpik altından bakışlar atıyordu. İlk cümlesi en kısık sesiyle çıktı.
"Beni nasıl buldun?"

"Evin önünde nöbet tutan adamlarım seni fark etmiş."
Joceline elleri temizlenmiş şekilde kanlı bezi buruşturarak yere attı. Sonra ellerini saçlarına götürüp yüzünden çekti. Çok gergindi.

"O şeyi biliyordu." dedi Amy titrek sesiyle. Joceline başını kaldırıp ona en delici bakışını attı. Amy'nin o an aklı öyle karıştı ki, zor konuşuyordu. "Bi-bizim ilk, şey... İlk tanışmamız. Bu-bunu nasıl bilebilir ki?"

"Bunu bilebilmesinin tek yolu bir cadının kazandan bakmasıdır Amulet, aklını çalıştır. Dar görüşlü olma."

Amy ellerini kucağında birleştirerek başını önüne eğdi.
"Haklısın." dedi. "Hepsi benim yüzümden oldu."

Joce gözlerini kısarak konuştu.
"Demek suçunu kabul ediyorsun. Ama yine yapacaksın."

"Neyi?"

"Yabancılarla birlikte bilmediğin evlere gitmeyi. Bu yüzden seni cezalandıracağım."

Amulet'in yüzü üzgün palyaçoya dönmüştü.
"Buna razıyım. En azından bir daha böyle bir şey olursa çektiğim acıyı hatırlarım ve gitmem."

Joceline ayağa kalkıp kaşlarını kaldırdı.
"O halde uzan."

Amy sırtını geriye vererek yatağa uzandı.

"Hayır." dedi Joceline. "Sırt üstü değil."

Amulet kaşları hüzünle dalgalanmış şekilde birbirine bastırdığı dudakları titrerken yatakta yüz üstü döndü ve beklemeye başladı.

Joceline'i göremediği için şuan ne yaptığını bilemiyordu. Tam bir dakika boyunca beklemiş olmalıydı. Yatak hafifçe yaylanınca Joce'un yanına geldiğini anladı.

Joceline yüz üstü yatan Amulet'in ellerini başının üzerinde birleştirdi. İki bileğine de ayrı ayrı telleri dolamaya başladığında Amulet heyecandan neredeyse küçük dilini yutacaktı.
"Beni yatağa mı bağlayacaksın?"

Joce cevap vermedi. Tellerin diğer uçlarını yatağın demir direğine sıkı sıkıya dolayınca Amulet'in bilekleri de havaya kalkmış oldu. Amy bilekleri biraz fazla yukarıda olduğundan dizlerinin üzerinde hafifçe dikelmişti.