FANBOY MATERIAL {nAmJiN}

3.ရင်းနှီးခြင်း

"Joonie hyung!"

"ဟား...Jinnie လေးကမှတ်မိသားပဲ။"

အဲ့ဒါမှ တောင့်တောင့်ကြီးကိုသေတာပဲ။ နံရံအကွယ်က ​ချောင်းကြည့်​နေတဲ့နှစ်​ယောက်ကို လှမ်းကြည့်မိတော့လည်း မျက်နှာသေကြီးတွေနဲ့ အူ​ကြောင်​ကြောင်စိုက်ကြည့်​နေ​လေရဲ့။

အင်းပေါ့လေ။ ကျွန်တော်ပြသနာရှာခဲ့တာက Joonie Hyung လို့သူတို့လည်း ထင်ထားပါ့မလား။

"Hyung တို့ Jinnie လေးက တော်တော့်ကို ထွားလာတာပဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းကလို ဝဝကစ်ကစ်နဲ့ချစ်စရာလေးမဟုတ်တော့ဘူး။ ခန့်လာတာ။ ပြီးတော့နည်းနည်းလည်းပိုစွာလာသလားလို့။"

စ​နောက်သလိုလို အားရပါးရကြီး ရွဲ့​စောင်းပစ်လိုက်တဲ့ Joonie Hyung ​ကြောင့် မျက်လုံးပြူးမျက်စံပြူးဖြစ်သွားရတယ်။ အဲ့သလိုဆိုရင် မေမေတို့ပါသိပြီး ဟားတိုက်ရယ်စရာတွေ၊ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆုံရင် အတင်းတုတ်စရာတွေပိုတိုးတော့မှာ။

ကံတရားကြီးရယ် Seokjinnie လေးရဲ့အဖြစ်ကိုသနားပါဦး။

ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဘဲ လက်နှစ်ဖက်ကိုသာ ခပ်နာနာပွတ်​နေမိ​တာမို့ သ​ကောင့်သားနှစ်​ယောက်ကို အကူအညီ​တောင်းမယ်အကြံနဲ့ မျက်စပစ်ပြမိ​တော့...

"ဪ ဟုတ်သားပဲ။ Hoseok-ah အတန်းထဲကကောင်မလေးတစ်ယောက်ဆေးရုံတက်ရတာ ငါတို့ဒီညနေသွားကြည့်ဖို့ပြောထားတယ်လေ။ မေ့နေလိုက်တာ။"

ငင့် ဘယ်သူက ဘယ်တုန်းကဆေးရုံရောက်သွားတာတုန်း၊ ငါလည်း မသိလိုက်ရပါလား။

"ဟာ..ဟုတ်သားပဲ။ မေ့နေလိုက်တာ။"

Hoseokie တို့သရုပ်ဆောင်ကောင်းချက်ကတော့..။သူအိုဗာတွေလုပ်ပြမှပဲ ရုပ်ရှင်ရိုက်နေမှန်းသိသာတော့တယ်။

တော်တော်လည်းလိုက်ကြတဲ့ကောင်တွေ။ တစ်ယောက်က ဇာတ်လမ်းစ၊ နောက်တစ်ယောက်က လိုက်က၊ ဟုတ်နေတာပဲ။

သူတို့သာညားရင်တော့လား။ Seokjinnie လေးတို့ဘဝ မတွေးရဲစရာ။

"ငါလည်းလိုက်မယ်လေ။ မင်းတို့ကောင်တွေကွာ..။ ငါ့ကိုလည်းကြိုမပြောကြဘူး။"

ကျွန်​တော့်ကို အန္တရာယ်ကွင်းထဲက ကယ်ထုတ်ဖို့များ ကြံ​ဆောင်​နေကြ​လေသလားလို့ ​မျှော်လင့်ချက်​လေးနဲ့ ဝင်​ပြောမိ​ပေမဲ့ အ​ခြေအ​နေဟာ​ပြောင်းပြန်။