Bad Princess- Untold Story

Chapter Twenty Seven

I like him. Makalipas ang mahabang pagtatanong sa sarili, tinanggap ko na na gusto ko siya. This heartbeat when he's near, when he's around, tells what I felt for him.

That won't do me good. I am a Princess and he's a commoner. The feeling must stop.

After Rye was almost killed in the hands of Lumina Sentori, I decided to return on Kingsland Palace.

Queen Petunia, my granny, is sick. This isn't a great time to tell her that my brother, Rhapael, the lost heir, is alive.

Dagdag pang alalahanin ang mga tauhan ni Queen Elizabeth na kumikilos upang patayin ang sariling kapatid. Kahit sabihin ko pa sa lola ang natuklasan, hindi siya maniniwala. Blood is still blood. Queen Elizabeth is her sister. But she despised her. Queen Elizabeth hated her.

Patuloy ako sa pagsulat ng account sa munting diary o journal. I am not used to it.

Napangisi ako ng maalala ang nakasimangot na mukha ni Rainwater Sky. He was pissed off.

Ano kaya ang reaksyon niya kapag nalaman niyang nawala ako ng parang bula? Well, the Kingsland Palace will do anything just to hide my identity.

I kinda missed him. Yeah, I miss Rainwater Sky.

Namalayan ko na lang na naisulat ko na pala sa diary ang nararamdaman ko. Well, enough of this. I plan to go back in the Philippines after I finish them!

Yeah, the enemies inside the Palace!

Ang dating Petunia na nakilala nila ay nagbago na. Ang dating mahina ay lumalakas. Ang dating inaapi ay lumalaban na. Ang dating nasaktan ay hindi na muling masusugatan.
This is how the world should go round.

Tahimik akong lumabas sa bed chamber ko. Nakasunod ang ilan sa mga tinalagang chamber maid sa likuran ko.

I suspected one of them is an enemy, an assassin. I just know when I see one.

"Princess, the queen asked me to see you." wika ni Karim Cervantes, ang isa sa pinagkakatiwalaang kanang kamay ng reyna.

"Tell her I am busy at the moment." I said in a low voice.

"Her highness is sick-

"Hmmn, I know. But still, I don't want to see her."

Bahagyang nag angat ng ulo ang isa sa chambermaid. I saw a glimpse of her microphone attached to her collar. She's a spy and an assassin!

"Very well, your Highness!" yumuko bago marahang tumalikod paalis ang matandang kanang kamay ng palasyo.

Samantalang pinagpatuloy ko ang paglalakad sa mahabang carpeted hallway ng palasyo. I plan to see my tower.

I have my own tower in this kingdom. But unfortunately, the mad Queen sent all my things away. She was bitter that I ran away.

Unti unting binuksan ng isang nakatalagang royal guard ang mataas na pinto sa Petunia Tower.

Nakabibinging katahimikan ang sumalubong pagpasok sa loob ng tower.

Ang dating makulay na chamberbed ay napalitan ng mga inaalikabok na mga tambak na libro. Pati mga figurines, statue ng mga nakalipas na hari at reyna ng Kingsland Palace. May antique na piano, cello, violin, harp  sa kabilang gilid. I used to play those instruments when I was a kid. Now, it's just memories. Fading away..

Queen Petunia made sure that I will regret everything I've done in the past. Unfortunately, wala akong nararamdamang pagsisisi.

"My Princess, do you want us to clean your tower?" nakayukong tanong ng isang manservant na kasama ko.

"I want privacy."

Tahimik na tumango ang mga chambermaid. Nakayukong lumabas ng silid matapos isarado ang malaking pinto.

Samantalang lumapit ako sa antigong grand piano. Binuksan ang fallboard na nagtatakip sa keyboard ng piano.

"You shouldn't returned." wika ng matapang na tinig ng babae sa likod ko.

Alam ko nang magpapaiwan siya kasama ako sa bodegang silid.

Unti unting lumapit ang babaeng chambermaid assassin habang kinakasa ang baril.

Bumuntong hininga ako ng maramdamang sa ulo ang nakatutok na baril.

"Any last wish Princess?" nakangising bulong ng babae sa tainga ko.

Not minding her, I placed my fingers in the piano keys and started playing Frederic Chopin's Sonata 2.

Nag eecho ang sound ng piano sa buong tower. Nagbibigay ng kakaibang pakiramdam... ng kilabot.

Bahagyang diniin ng assassin ang dulo ng baril sa ulo ko. "I am not here to listen to your stupid music." galit na wika nito.

"But why?" matamlay kong tanong. The assassin was intimadated by my lack of interest. "Do you know that I am playing Sonata 2?"

"Fuck, why would I care?" mahahalata sa tinig ang gigil at galit ng assassin.

Nagkibikit ako ng balikat at ipinagpatuloy ang pagtipa sa keys ng piano.

Ramdam sa paligid ang tensyon ng assassin, ang takot na lumalamon kasabay ng tunog ng piano.

"Because I am playing your funeral march." nakangisi kong wika at lumingon sa babaeng tila natuod sa takot.

Kasabay ng pagtigil ng tunog ng piano, mabilis kong hinawakan ang nanginginig na kamay ng assassin.

Nanlalaki ang mata sa gulat ng assassin sa segundong pag agaw ko ng baril niya. Natumba pa siya sa takot.

Marahan akong yumuko at tumapat sa tainga nya. "Do you feel like dying now?"

Lumuluhang tumango ang assassin.

"Good." I triumphantly smiled before granting reward on her answer.

Then,I opened the door and left the room. I saw the servants and the royal guards waiting outside.

"Clean the tower." I commanded them.

Shocked was written on their faces. They saw a girl swimming on her own blood.

I just smirked.