A Night with Mr. Stranger

Chapter 10

Tanya POV's

Tahimik naman akong sumunod sa kanya, sabay tayo sa harap nito at naghihintay ng sasabihin niya.

"Ms. Cervantes, saan na 'yong mga files na ipinagutos ko sayo?" tanong nito habang naglalakad papunta sa kanyang upuan

"I was about to send it to you Sir, but Ms. Castillio suddenly came up at hinahanap ka, nawala rin po sa isip ko kaya hindi ko na send kaagad. Sorry po." paliwanag ko dito.

"You can still send it even though may nagtatanong sa iyo, it won't be that hard and how come you can easily forget to do it?" sagot naman nito sabay pinag-ekis ang mga paa habang nakaupo sa kanyang upuan.

Aba kakarating niya nga lang.

"Sorry po Sir, di na po mauulit." sabi ko na lang dito para hindi na humaba pa ang usapan.

"You better be sure about it, what if those files are important."

"Opo,"

"You may go now."

Aba 'yun lang naman pala ang kailangan niya at bakit kailangan pang tawagin ako dito. Echos din to eh, baka gusto lang akong ma-solo.

"Sir?" sabi ko sa mahinang boses yung tipong mahina talaga.

Dahan dahan naman nitong inangat ang ulo sabay tingin sa akin ng diretso.

"Do you need anything?" a huge question mark is visible on his face.

"Ahm... Ahh...Ahm..."

"Ahhhh...hmmm... what?"

"Kasi po sir, pwede po bang bukas ko na lang gamitin yung rest day ko?" tanong ko dito.

"Why?"

"May importante po kasi akong gagawin bukas."

"What?"

"Family matter lang po." sabi ko dito. Feeling my family.

"Mas importante pa ba yang family matter mo kesa sa akin?"

"Aba naman sir, OO, pag ako malibing ng ten feet below the ground mawawalan kana ng magandang secretary. Ako nga hindi importante sayo, ikaw pa kaya sa akin." yun yung dapat kong sasabihin eh.

"Hindi naman sa ganun Sir, importante po kasi sya dahil minsan lang kasi mangyari to." paliwanag ko dito.

"Okay."

"Salamat po," sabi ko rito sabay labas sa  kanyang opisina at ginawa ang dapat gawin.

Hindi ko na naabutan pa ang dalawa sa paglabas ko. Umalis na siguro. Sayang naman.

-

Malapit ng mag alas diyes ng gabi nang makarating ako sa aking tinitirahan, tahimik na rin ang paligid. Kahit kasi binilisan ko ang gawain ay hindi maiwasang mapa overtime ako. Nang makarating ako sa harap ng aking pinto ay nabigla ako ng maka kita ako ng bulto ng tao, ngunit nawala naman ito agad ng malaman ko kung sino ito.

"Anong kailanagan mo ngayon?" sabi ko rito sa seryosong tono.

"You already know what I always want from you." sabi nito gamit ang boses nitong medyo paos.

"And you should know what you would expect from me." sabi ko rito ulit sabay tingin sa kanyang direksyon.

"It's been years, and why would I still believe in you this time? You are already given a longer time for this mission."

"And still, it's not my fault that I can't find that thing." sagot ko rito sabay kuha ng susi sa bag ko upang mabuksan ang pintuan.

"You still use the same reason." batid ko ang inis sa boses nito.

"Because you always ask the same question." walang ganang sabi ko sabay bukas ng pintuan at pumasok na at ganoon din ang ginawa n'ya.

"Do you need something other than that?" tanong ko rito sabay lapag ng aking shoulder bag at umupo sa pang isahan na sofa.

"It's always the same thing. It's just that nothing changes."

"Are you here because of those things again?" tanong ko ulit sa kanya.

"You know me." sabi nito.

"Where would you go next?"

"Still thinking about it."

"Thus, the crow turns into white now?"

"Of course not, why would you ask?"

"It's just, it is the first time you came here with no plan at all." sabi ko ulit dito at tinitigan s'ya ng parang iniimbistihagan. "Thus, something happens in your work?" dagdag ko pa dito .

"No, everything is going smoothly, as well as the investigation. Just a bit of push, and we can make it. We can win the case." seryosong sabi n'ya.

"Then why do you still want to have that thing?"

"You know the job that I choose to have." sagot nito sabay pikit ng mata. "Evidence or proof is the basis of everything."

"Then find something without following the rules." pagkukumbinsi ko dito ."Your job may look legal but it's not, no need for you to be a more goody person."

"I'm not like you."

"You will never be." sabi ko rito at tumayo na para sana pumunta sa aking silid at maghanda para makapagbihis na.

"Hey, don't forget that-." sigaw nito at tumayo na rin para umalis, sana nga umalis na talaga.

"I know." sagot ko at balak ko na sanang isarado ang pinto nang bigla na naman itong nagsalita ulit.

"Don't sleep yet. We need to go somewhere." sabi nito sabay ngiti ng nakakabwesit.

Just like I've thought, it will be a long, long night.

"Yeah ,I know," sabi ko dito sabay sarado ng pintuan at naghanda na para sa gagawin ko, namin.

-

hope you like it..