ıhlamurlar çiçek açtığında

Ondört

°
Güven elindeki kolyeyi bir sağa bir sola sallarken karanlık ve ıssız sokakta sadece adım sesleri duyuluyordu. Havanın gürlemesiyle bakışlarını göğe kaldırdı ardından göz ucuyla yanında sessiz sessiz yürüyen sevdiğine baktı.

"Yağmur yağacak."diye mırıldandı ve Alin'in üzerindeki siyah kapşonlu ceketinin kapşonunu onun başına geçirdi."Hale'ye bırak beni demiştim, bak yağmura yakalanacağız."

"Erimeyiz merak etme."diye konuştu Güven imalı bir sesle. Alin somurtarak omuzlarını silkti. Hiçbir şeyden memnun değildi. Canı sıkıldığı için gecenin 2'sinde Güven onun için işi gücü bırakmış, gelmişti ve onu gezdiyordu fakat o
hala huzursuzluk yaratıyordu.

Güven elinde salladığı kolyeyi Alin'e doğru uzattı ve gülümseyerek konuştu."Bende kalmış."Alin kaşlarını çatıp elini boynuna götürdü ve yokladı. Gerçekten kolyeyi düşürmüştü, bir şeyine de düzgün bir şekilde sahip çıkamıyordu. Kolyeyi Güven'in elinden alıp kapşonlu ceketinin cebine koydu."Sağol."Güven omuzlarını silkip aynı Alin gibi kapşonunu başına geçirdi ve ellerini ceplerine soktu. Kolunu Alin'e biraz yaklaştırarak konuştu."Koluma girmek istersen-"

"İstemiyorum."Güven sıkıntılı nefesini havaya bırakıp usulca başını salladı. Yavaş yavaş yağmur çiselemeye başlamıştı. Hava soğuktu fakat Alin'in soğukluğu sanki Güven'i daha çok üşütüyordu. Onu anlayamıyordu. Her zaman yanındaydı, ne isterse yapıyordu, deli gibi sevip, değer veriyordu fakat Alin hala mutsuzdu.

"Gidelim artık çok sıkıldım."

"Gidelim."diyerek geriye doğru döndüler. Karşılarından gelen sarışın çocuğu görünce Alin kaşlarını kaldırdı ve dudaklarına bir tebessüm yerleştirdi. Sarışın çocuk Alin'e göz kırpıp hemen önlerinde durdu."Nabersin canım?"Güven kaşlarını çatarak bir Alin'e bir de çocuğa baktı."İyiyim, senden naber?"

"İyi ben de."dedi ağzındaki sakızı çiğnerken. Ardından Güven'e bakıp kaşlarını kaldırdı ve baş parmağıyla onu gösterdi."Sevgilin mi?"

"Yok hayır..."diye konuştu Alin hızla."Bi arkadaş."Güven alt dudadığını sıkıntıyla dişleri arasına alıp başını salladı.

'Bi arkadaş'

Yaptığı onca şeye rağmen Alin'in gözünde sadece 'bi arkadaştı'

Çocuk dişlerini göstere göstere gülerek Alin'in yanağından bir makas aldı."Görüşemiyoruz güzelim, ara beni demiştim sana."Güven yutkunarak başını yere eğdi. İçindeki kıskançlık duygusu ve öfke büyürken sanki gökyüzüde ona eşlik ediyordu. Yağmur şiddetini arttırıyor gök delinircesine kükrüyordu."Arayacağım, aklımdasın."

"Bekliyorum ama bak."

Güven o an kulaklarını koparmak istedi. Onların cilveleşmelerini duymaktansa kulaksız yaşamak daha cazip geliyordu. Alt dudağını kanatırcasına ısırıp ceketin cebindeki yumruğunu sıktı.

"Tamamdır, görüşürüz."sonunda konuşmaları bittiğinde ve çocuk yanlarından geçip gittiğinde Güven yerdeki başını kaldırıp Alin'e baktı. Alin ise giden çocuğun arkasından bakıyordu. Önünde döndüğünde Güven'in ona baktığını görünce bakışlarını kaçırıp yolu gösterdi."Gitmiyor muyuz?"