Im His Baby Maker

Chapter 16

"What are you doing here?" He coldly said habang nakatingin pa sakin ng masama.

Napalunok muli ako. Oh oh. Galit na si bos. Ang stupid ko naman kasi, sabing wag magpapapasok ng kung sino tapos heto at nandito sa harap namin ang nanay niya.

Eh kasalan ko bang pumasok agad ang nanay niya pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto? Hindi ko naman kontrolado ang paa niya para pigilan siya.

"I'm visiting my son. Masama ba iyon? I miss tou Zebzeb" masayang paanyaya ni mothers niya at akmang yayakapin si Zeb ng biglang umiwas ito.

"Get out" utos nito sa nanay niya. Napatingin naman ako kay Zeb na nakakunot ang noo. Ganyan ba siya mag-utos sa nanay niya?

"But Ze-"

"I said get out! Get out bago ko pa makalimutang nanay kita!"

Napakislot ako bahagya ng bigla itong sumigaw.

Napabunting hininga naman ang nanay niya at malungkot na ngumiti kay Zeb. She glanced at me and gaved me a genyine smile bago lumabas ng bahay.

Lumapit si Zeb sa pinto at marahas itong isinara.

Napapitlag muli ako at napatili ng mahina dahil sa gulat.

D@mn! May balak ba siyang patayin ako? Sakit sa puso ang aabutin ko nito dahil sa nerbyos.

"And you! Diba sabi ko sayo dapat wala kang papasukin? Isang simpleng utos ko lang hindi mo pa magawa!" Sigaw nito sakin.

Napakagat labi ako at yumuko.

"Sorry. Hindi ko naman kasi aakalain na-"

"Sorry? Ano pang magagawa ng sorry mo? Maibabalik ba nun ang nangyari kanina?" Biglang sabat nito sakin.

"No one should know that you exist in my life Jascha. Wala dapat makaalam na nag eexist ka sa buhay ko. No one should know that you are my fvcking baby maker!" Sigaw nito.

Napakurap ako ng ilang beses para pigilan ang namumuong luha ko pero wala akong nagawa ng tumulo ito.

Can someone please make him stop? Ayoko ng makarinig ng kung ano pa mula sa kanya. My pride rin ako pero ibinaba ko ang sarili ko para lang makakita ng mabilisang pera dahil kung hindi agad ako gagawa ng paraan, maaaring malagay sa panganib ang buhay ng kinagisnan kong ina.

"I accepted this job because I need money. Alam kong ibinaba ko ang sarili ko para lang kumita ng pera. Yes you are paying me pero hindi ang pagkatao ko" bulong ko habang walang habas ang pagtulo ng luha ko.

Napapikit ako at humugot ng hangin bago nagsalita.

"I'm sorry if I'm stupid. I'm sorry kung hindi ko kayang gawin ang inuutos mo. I'm sorry kung napapasok ko dito ang nanay mo" diretsang saad ko at dali daling umakyat papunta sa kwarto ko.

Agad kong isinara ang pintuan at inilock ang door knob.

Tulala akong naoati in sa kawalan habang tulo ng tulo parin ang mga luha ko.

D@mn it! Ano ba tong pinasok kong gulo? I should leave him right? I should resign to this stupid job because for hi, I am just his baby maker. No more, no less. Ano pa ba dapat ang iexpect ko? Na pahahalagahan ako nito? That he will treat me like a princess dahil ako ang magiging ina ng anak niya?

Stupid. For him, I am nothing. I am no one. I should leave right? Pero bakit hindi ko kaya? Bakit wala akong lakas para iwan siya? Why?

(3rd person's POV or My POV)

Napasuntok nalang si Zeb sa pader habang tibatanaw ang papalayong pigura ng babae.

He wanted to punch himself for being rude towards her. For seeing the pain in her eyes that he caused.

Gusto nitong habulin si Jascha and apologize dahil sa mga sinabi nito kani-kanina lang. But his pride came first.

Kahit kailan, hindi ito magpapakababa ng dahil lang sa babae.

"D@mn it" malutong nitong mura at dali daling umakyat sa ikalawang palapag.

Napatigil ito sa harap ng pinto ni Jascha. He is fighting his urged whether to knock at the door or pabayaan nalang ito.

Rinig na rinig nito ang impit na iyak ng dalaga na siya namang humaplos sa puso niya.

Napalunok ito at dahan dahang kumatok sa pinto.

"Jascha" malumanay niting tawag pero hindi sumagot si Jascha. Tanging mga hikbi lang nito ang naririnig niya

Unti unti niyang pinihit ang door knob. Luckily, hindi naman iyon naka lock kaya nabuksan nuya agad ito.

Natanaw niya ang dalaga na nakaupo sa kama habang nakabaon ang mukha nito sa mga tuhod niya at umiiyak.

He wanted to comfort here but how? Wala siyang kaalam alam sa mga ganito.

"I'm sorry" bulong nito at dahan dahang lumapit sa dalaga. Hinagod nito ang buhok niya dahil yun lang ang tanging alam niyang maaring makapanpatahan sa dalaga.

"I'm sorry for being rude. I-I just got angry-"

Hindi na nito natapos ang sasabihin niya ng tuminghaya si Jascha. Ngumiti ito ng tipid at tumango.

"O-okay lang" her voice cracked while saying those words.

Hinagod muli ni Zeb ang buhok nito at napabuntong hininga.

"I'm really sorry kitten" bulong nito kay Jascha. Tumango tango lang ulit si Jascha habang patuloy parin abg pagtulo ng mga luha nito.

Pinaharap siya ng binata at agad kinabig payakap.