Im His Baby Maker

Chapter 55

One month later...

"How is she?" tanong ko kay Kuya Draze. Napatingin ito sa asawa niyang si Adi at bumuntong hininga.

"Ilap parin sakin. She can't remember me, she can't remember anything. Her memory is still lost" sagot nito sakin.

His eyes are inflicted with sadness and pain. Same as my eyes.

"Don't worry Kuya. Babalik rin si Adi satin" I tried to lift up the mood pero pumalpak lang dahil mismong sarili ko, hindi ko mapagaan ang loob.

It's been a month but still, no sign of them. A month full of sadness and pain. The worst month I ever experienced in mg entire life.

"A-about sa kanila Kuya. A-any news?"

Napatingin ito sakin at malungkot na ngumiti. Umiling iling ito at nakikita ko ang unti unting pamamasa ng mga mata niya.

"Okay lang yan Kuya! Tomorrow's another day right? May-maybe, makikita na sila"

Sinubukan kong pasiglahim ang boses ko but it only ended up broken. Napakagat ako sa ibabang labi mo at nagpaalam ng uuwi.

Pagkarating ko sa bahay, kaagad akong sumalampak ng higa dito sa sofa.

I've been living here in Zeb's mansion for almost a month. Si Nanang Lecia lang ang kasama ko dito. Wala na ang ibang maids dahil ayoko ng maraming kasama. I don't want others to see that I am still suffering after the incident happened last night.

And ibang maids ay ipinadala kela Kuya Yuan at Kuya Draze tapos ang iba ay sa mga magulang nila. Ang natira nalang dito ay mga sampong guards na nagroronda lang sa labas. Gusto ko rin sanang paalisin ang iba kaso ininsist ng mga magulang ni Zeb na manatili ang mga guards dito para protektahan daw ako. Pati na rin nga ang butler nitong si Kirk, umalis rin. Nandoonna siya sa pamamahay ng mommy at daddy nito.

At hindi ko naman kailangan mag buhay prinsesa dito. I need to be busy to kept thinking about my zz. Makakasama lang ang sobrang stress sa akin lalo pa at mag kakababy na ulit kami.

I want my little angel to be healthy. I don't want to lose another child for the second time.

"Oh iha! Andito ka na pala, nakakain ka na ba?" Tanong sakin ni Nanang Lecia.

I gave her a weak smile at umiling.

"Busog pa po ako Nanang. Maybe mamaya nalang po" magalang kong sagot. Nginitian ako ng matanda at tumango tango.

"Doon lang sa mesa nakahain ang pinapaluto mo. Matutulog na ako iha. Kung may kailangan ka, wag kang mahiyang gisingin ako" paalala nito bago pumunta sa kwarto niya.

Napaupo ako sa sofa at kinuha ang frame na nasa may mesa sa gilid ng sofa.

This was taken 3 years ago. Noong isang buwan palang akong nananatili dito sa bahay ni Zeb. Of course, as his baby maker.

Masayang masaya ang mukha ko dito habang ito naman, nakapoker face habang nakatingin sa yakap yakap kong stufftoy na penguin.

I took a deep breath a ngumiti ng mapait.

"Hey Daddy. I miss you so much. Miss na miss na kita. Pati na rin ng baby natin" saad ko at hinawakan ang tiyan kong may kaunti ng umbok.

Tears trailed upon my face but I immediately wipe it off.

These days, palaiyakin na ako. It must be the pregnancy hormones dahil nagiging emosyonal talaga ang mga buntis. Good thing wala akong mga weird cravings pero ang mahirap lang ay ang morning sickness ko kada umaga.

Ibinalik ko na ang frame sa mesa at hinaplos muli ito.

"I'll be waiting Zeb. Even if it takes forever for you to comeback, I'll still wait" bulong ko bago hinalikan ang kamay ko at inihaplos sa mukha nito.

(Someone's POV)

"Should we tell her honey?"

"I don't think that now is the right the time to tell her. Baka ma stress lang siya sweetie. I cannot bare to lose another apo" malungkot na saad ng asawa ko.

Napangiti ako at inakap ko siya. She's been broken for almost a month. Our grandchild is missing, Adi cannot remember us at si Zeb.

"I don't think I can handle this problem anymore" she whispered then began weeping. I caressed her back para gumaan ang pakiramdam nito.

"Nakaya nga nina Jasch at Draze ikaw pa kaya? We will find them honey. We will bring them back" pagpapagaab ko ng loob dito.

Suminghot singhot naman ito at napatingin sa glass window kung saan nakaratay sa hospital bed. Maraming mga tubong nakakabit dito at mga gamot na nakakabit sa kanya.

We found him three weeks ago pero hanggang ngayon hindi parin ito nagigising. He's ben comatose for three weeks at hindi namin alam kung kailan ito magigising.

We want to tell Jascha pero wala pang kasiguraduhan. The doctor told us na critical ang lagay ngayon ni Zeb. There might be a 50% that he could live and 50% that he might not survive.

"Zeb Brandon Cruise pag hindi ka pa diyan bumangon ilalayo ko ang mag-iina mo. T*ngina kang bata ka!" Sigaw ng asawa ko pero napaiyak lang ito sa huli.

Napatingin rin ako sa anak ko at tipid na ngumiti.

He's strong. I know that. Alam kong hindi nito kami iiwan lalo na ang magiging pamilya niya.